Transsexual fólk og ég....

Ef það hefur farið fram hjá einhverjum; þá er ég kona! Mér finnst forréttindi að vera kona og nýt þess í drasl! Á mínum unglingsárum, fylgdist ég spennt með þegar brjóst byrjuðu að myndast og breytast og stækka. Þeim var tekið fagnandi. Öllu sem viðkom því að barnskroppurinn varð að kvenmannslíkama....var dásamlegt í mínum huga. Allt ferlið yndisleg upplifun.

Ég hef aldrei, ekki eina örstund langað að vera einhver annar eða önnur en ég er. Allra síst karlmaður. Held að ef ég yrði karlmaður (með fyrirvara um að ég fengi að hoppa aftur í kroppinn minn)  í einsog einn sólahring, myndi mér lítið verða úr verki, annað en að fitla við typpið á mér. En það eitt að hafa fæðst í réttu kynhlutverki ber að þakka, daglega. 

Get varla nema aðeins örlítið gert mér í hugarlund, hvernig mér hefði liðið ef ég hefði fæðast í líkama karlmanns. Og varla það. Ekki einu sinni það. Þvílíkt hlutskipti,  vísa ég í það langdregna helvítis ferli og sálarpínu sem einstaklingur þarf að undirgangast til að leiðrétta kyn sitt.  I ofanálag, að  þurfa að standa í stappi við Ríkisvaldið vegna niðurgreiðslu á einsog t.d.: eyðingu líkamshára, brjóstaaðgerðar og raddmeðferðar. Hefði haldið að það væri hluti af pakkanum! Og allt allt allt hitt....

Við sem erum svo fordómalaus og "líberal" í þessu partýi,  hljótum að sjá, að það að vera kvenmaður snýst ekki aðeins um eitt stykki píku! En eins og ég skil þetta, fæst aðeins fjárveiting gagnvart slíkri aðgerð. (leiðréttið mig ef ég fer með rangt mál)

Ef rétt reynist þá finnst mér þetta þvíklík lítilsvirðing og ekki aðeins gagnvart transsexual fólki, heldur mín líka sem kvenmanns.

Þarf vart að taka það fram að ég er brjáluð! 

 

Glataði sálinni...

Vatnsberi: Veraldleg auðæfi og andleg fágun tengjast. Oft þegar leitað er að öðru hvoru slæst hitt með í för. Þú þarft ekki að henda peningum þínum til að finna sálina. (sjörnuspá dagsins)

Mér finnst þetta frábær speki! Algjörlega frábær. Svo djúpt og sneddý eitthvað.

Nema hvað að peningatréð sem staðið hefur inn í stofu hjá mér (viðurkennist; var orðið hálftussulegt)  var ekki að gera sig fyrir heildarlockið, við nýja sófann. Ég henti því...og svo kemst ég að því í framhaldi að ég týndi sálu minni um leið.  Hefði hugsað mig tvisvar um -hefði ég haft minnstu grunsemdir um að ég væri að glata sálu minni. Mér er nefnilega frekar annt um hana...

Búin að leita logandi ljósi í ruslinu að sálinni....glötuð mér að eilífu...hef svo sem ekki miklar áhyggjur, mér mun áskotnast ný og vonandi mun betri um næstu mánaðarmót. Þá er ég alltaf asskoti rík...svona fram yfir miðnætti næsta dag. 

Góðar stundir.

 

Loðin píka á hvolfi...

Það rigndi í dag. Rigning er auðvitað bara rigning, en ég er ekki frá því að í dag hafi hún verið blautari en venjulega. Svo stytti upp. Og þá varð styttra upp...ég notaði því tækifærið og heilsaði upp á liðið í himnaríki... (amma biður að heilsa)

...á bakaleiðinni kom ég við í Kaskó. Þar beið mín frátekinn sleikur og þegar ég vitjaði hans í "tapað-fundið" deildinni var horft á mig einsog ég væri fáviti! Algjör bjáni! 

Ég snáfaði út með græna papríku í poka og fór að hugsa...ma. um hvað er fallegt og hvað er ekki svo fallegt í fólki. 

Fyrir mér er það svo (útlitslega); að svo framarlega sem að augun sitja með nokkuð jöfnu millibili rétt fyrir ofan nef. Nefið ekkert ógnvekjandi stórt eða pöddulítið. Varirnar ekki eins leggöng á hvolfi. Ekki hafi verið grýtt upp í mann í æðiskasti, óteljandi  tönnum í gómana.  Að maður sé ekki með fæðingablett á maganum sem minnir á loðna píku á hvolfi...

...þá sé maður nokk safe.  

Njótið kvöldsins og hvors annars

Bubbi prumpar blómum!

Ég veit að Bubbi Morthens pissar gulltárum. Hún prumpar líka blómum. Ég er einlægur aðdáandi. Hann hefur snert mig meira en flestir sem hafa snert mig með höndunum!

Ég sé því rautt og örlítið fjólublátt til hliðanna, þegar maðurinn er rakkaður niður til andskotans og látinn liggja þar.

Er ekki sammála öllu sem hann segir; en sammála er ég þessu. Það er kannski ekki mikið meira "kvikt" í fátækum vegna vítamínsskortar og þeir best látnir vera til að deyja, en þó aðeins örlítið meira en náttúrunni. Fátækir eiga meiri samúð inni hjá mér en náttúran, kaldrifjuð ét ég enn hundasúrur og skammast mín lítið. 

Ég er ekki að sjá að tónleikar sem þessir hafi nokkurn skapaðan hlut að segja. "vekja athygli á so and so...." og hvað?  Að vekja bara athygli hvort sem er með neikvæðum eða jákvæðum hætti, áorkar litlu í raun, nema einhverju skemmtan, tímabundið. Sbr. bensínbrjálæðið fyrr í sumar... 

Sé ekki betur en þeir hrútspungar, hafi engu áorkað! Síðast þegar ég kíkti var brjálæðis bölvað bensínverð í gangi. Hafði rokið upp til stjarnanna með flugelda í rassgatinu.

Get ekki ímyndað mér að nokkrar breytingar yrðu á högum fátæka þótt Björk, Bubbi og Bo...syngju tregafullt lag á Austurvelli og það berrössuð...

En Bubbi rúlar....og það feitt! 

 

Bubbi liggur undir ámælum

Hélt að karlinn væri dauður!

Í dag þegar ég hitti helvítið hann Jón, langaði mig að segja eitthvað óskaplega notalegt og fallegt við hann. Stemmingin var einhvernveginn þannig í kroppnum.

Jón er annars nágranni minn og býr fyrir neðan mig. Hann er ósköp natinn í garðinum og í dag var hann að hreinsa mosa á milli flísanna eða leita að ormum, hvað veit ég svosem. Ég sá hann annars á sundskýlu í gær einni klæða og ykkur að segja tók karlinn sig bara flott út, miðað við að vera hátt í sjötugt...

Hann er mislyndur andskoti en ég held vænsta grey...einsog allir. I dag brosti hann aldrei þessu vant og algjörlega bauð óvænt -góðan daginn (svona einsog fólk gerir sem kann til mannasiða) og auðvitað,  kviknaði þessi tilfinning í brjósti mínu... að segja eitthvað fallegt og snoturst...og í stað þess að segja einfaldlega;

-Jón minn, þú ert einsog leðurtaska í framan...

þá missti ég útúr mér;

-Fuck Jón, þú ert svo kolbikasvartur að það hálfa væri hellingur...

Það mátti heyra flugu gefa upp öndina, þögnin var svo yfirgnæfandi ógeðslega hávær undir hvínandi hjartslætti mínum.

Hann leit hægt upp úr flísinni og beint á mig og hreytti loks útúr sér;

Þú ert nú bara andskoti dökk sjálf! 

Ég á allt eins von á því að ég fái kaldar kveðjur inn í haustið. Karlinn var sko ekki sáttur við þessa "gullhamra" mína.

Þegar ég labbaði svo upp tröppurnar á leið í íbúðina mína,  hitti ég karlinn á efri hæðinni. Hann bauð mér líka góðan daginn...og ég hrökk í kút. Hvernig svo sem það er nú gert. En mikið dj... brá mér! Búin að semja minningargrein í huganum og alles.

Held nefnilega að í þessi þrjú ár rúm, sem ég hef búið fyrir neðan hann, hefur hann aldrei klikkað á einu atriði. Ekki í eitt einasta sinn...nema síðastliðna nótt. Á slaginu þrjú þá nefnilega pissar hann. Hávaðinn er svo yfirgnæfandi, að engu líkara sé, en að hann sé að pissa framan i mig....eða í stálkopp!

Þetta er auðvitað algjört turn-off þannig að hlutirnir ske ríflega fyrir miðnætti eða undir morgun, þið skiljið.

...svo í nótt þegar ég legg frá mér bókina á slaginu þrjú, lít ég upp í loft og segi;

-jæja, give it to my baby!

Ekki bofs, ekki deigur dropi...

...þannig að það gefur augaleið, auðvitað hélt ég hann væri dauður! 

 

KJAFTÆÐI!

Kjaftæði, kjaftæði og aftur kjaftæði!!!

Hvernig er annars fegurð fólks mæld...for crying out loud!

Lélegur sölumaður - fallegt kvikindi útvortis eða....? 

 

Fallegt afgreiðslufólk selur ekki meira

Hvað er maður að væla?

Ég komst að því nefnilega, að hægt er að kaupa ástareld. Ég keypti tvo. Til öryggis. Einn bleikan eld og einn rauðan. Núna halla þeir sér upp að hvor öðrum í gluggakistunni á meðan ég treð í mig ástarpungum og horfi á. Ástarpungar fást fyrir nokkrar skitnar kúlur í næsta bakarýi.... Alveg magnaður andskoti!

Varð að deila þessu með ykkur. Allt í dag gengur kaupum og sölum. Fólk selur sálu sína og annarra og ekki bara á e-bay... nei fólk selur sálu sína fyrir "klink"...

Ég hef alltaf staðið fast á því að ég drepi allt sem nokkurt líf er í... ef mér tekst ekki að drepa það -ét ég það! 

En ástareldarnir lifa...og hafa lifið í heila viku...og það er bara mér að þakka.  Ég kúka ástarpungunum í næstu viku... ekkert óþarfa spreð á pappír á þessu heimili...einu sinni í viku og hananú!

Þannig að þið vitið nú mínir kæru vinir; ég er uppfull af shit!

Ekki biluð, bara uppfull af skít.

Í næstu viku lagast vonandi ástandið...

Heiða, fékk ég það?

Það er regla frekar en undantekning að ég týni bílnum mínum. Í dag þegar við mæðgur héldum í bæinn sem oftar, ákvað ég að leggja á stað þar sem kennileyti væri kunnuglegt...Bergþórugatan varð fyrir valinu. (ég heiti; Bergþóra) Þegar við örkuðum af stað segi ég hressilega;

-jæja ástin mín, núna förum við að kíkja á sætu strákana... en þú verður að muna með mér: Bergþórugata...

-hvar eru þeir?

-veit ekki, við verðum bara að leita....

...þá, þegar ég hafði rétt misst út úr mér síðasta orðið,  eins ótrúlegt og það hljómar miðað við hvern ég hitti í gær, sé ég einn "huga" - einmitt að leysa  lífsgátuna, íbygginn og gáfulegur að klóra sér í rassgatinu um leið og hann talaði í gsm! Jebb, á horni B-götu og einhverrar annarrar götu. Ætla mætti, miðað við þetta lán (að hitta tvo á tveimur dögum) ; að ég hafi átt þrjúþúsundáttahundruðogfimmtíu  elskuhuga ...og tvo huga....um ævina.

En neibb, því fer fjarri. Er algjör tepra þó ég gangi ekki í nærbuxum. Ég enda alltaf í sambúð með þessum andskotum!  Og sambúðir að baki eru færri en tuttugu talsins. Og reikna nú! Aukreitis vil ég bara gulltyppi svona á efri árum og rignir þeim nú ekki beinlínis innanundir nefið á mér sko...

Heyriði nú mig! 

"Búðin" með þessum "huga" endaði ekki vel, ykkur að segja. Ekki einsog hinar sambúðirnar. Allir mínir fyrrverandi eru vinir (líka mínir) og koma reglulega saman og bera saman brækur sínar inn í stofu hjá mér. Samræður snúast einatt um hversu góð ég er í rúminu. Enda fljótt á litið eiga þeir ekkert annað sameiginlegt en að hafa deilt sæng með mér. Svo gráta þeir saman fögrum tárum og syngja í kór; -heiaheiaheiaheiaheiaheiaheiaheiahei! (man ekki einhver eftir þessu lagi? þetta er sko texti um mig...)

Þessum gæja var meinaður aðgangur í klúbb; grátkór.fyrrv.heiðu...

Þessi nefnilega endaði froðufellandi og alls ósáttur þegar ég smaug úr úr lúkunum á honum, hlaupandi með buxurnar á hælunum. Ég hljóp sko... undan höggunum...

En ég fékk samt koll í dag....kinkikoll...þ.e.

Og ég sendi koll tilbaka. Lappalengjurnar mínar stækku um heila tíu sentimetra og tóku stærri skref en venjulega þegar ég forðaði mér... en ég kíkti tilbaka og hann kíkti og ég kíkti aftur og hann kíkti og ég....osfrv. 

Og svo fór ég að hugsa...

Þessi aðili var í algjörum lágmarkstengslum við sjálfan sig. Eiginlega ekki neinum.  Ég fékk það endanlega staðfest eftir "leik" (voga mér ekki að kalla þetta ástarleik vegna þess einfaldlega; þetta var ekki einu sinni eftirlíking af ástarleik...)

þegar hann hvíslaði;

-Heiða, fékk ég það?

Fannst mér hann stórlega ofmeta næmni mína.

Og ég týndi bílnum ...

 

 

Með buxur upp í rassinum...

Ég var að keyra Bústaðarveginn í góðum fíling með Sólinni minni...í sólinni...áðan. Þá sé ég hvar kemur kona labbandi í appelsínulitaðri flíspeysu. Það sleppur, en hafið þig séð gulrót með göngustaf? Ekki einn heldur tvo...göngustafi...

Ég er alls ekki að skilja þetta! Fólk á jafnsléttu með fucking göngustafi! Geturðu einhver sem er klárari en ég (sem ég að efa að sé hægt) frætt mig um tilgang göngustafa í Bústaðaveginum!

Ekki reyna að telja mér trú um að þetta sé til að létta undir með rasskinnunum, því daman var nett á óæðri stöðum. Held að það sé skárra fyrir lúkkið að vera með nasistahjálm á hausnum, svona ykkur að segja. Að mínu viti, er það ekki að gera sig að vera á einhverju sýru-skíðatrippi án skíða í sólinni.

Hey...svo keyri ég áfram....rétt búin að jafna mig göngustafa-nostalgíunni eða þannig. Ég er stödd á Laugaveginum miðjum, á meðal fleirri tuga mismunandi rassa...! Ég sit í bílnum og fólk er á rangli. Sjónlínan er því beint á rassa, rassa og aftur rassa af öllum stærðum og gerðum.

Ég er ekki með rassa-fetish af neinu tagi, höfum það á beinu!

Þarna sem ég keyri verður mér starsýnt  á gráar joggingbuxur sem hafði verið troðið vel og rækilega uppí eitt stykki rassgat. Gat ég ekki varst þeirri hugsun að þarna ætti ekkert heima; nema klósettpappír! Og í mesta og versta falli g-strengur, helst bleikur. Hvað er málið með að troða buxum svona upp í heitasta helvíti?

Þegar ég er að baða út öllum öngum í sápukúlum og uppgjöf, þá sá ég hann.

Ég sé hann í þann mund, sem ég hafði nýlokið við að ranghvolfa augunum og þau voru að lenda á sínum stað. Í annað skiptið á tveimur árum hef ég séð hann, einmitt á Laugarveginum.  Hvar ætti hann svosem annarsstaðar að vera, skilst að hann eigi stóran part af þessari götu. Þarna stóð hann semsagt,  fyrir framan steingelda gínu sem staðsett var í búðarglugga í sumarkjól. Með gsm-síma í vinstri hendi og að klóra sér í vel snyrtum pungnum með þeirri hægri. Viss um að hann var að leysa lífsgátuna þarna einsog allir sem tala svo óumræðanlega íbyggnir og gáfulegir í símann á Laugaveginum.

Mér finnst annars allir vera að tala um eitthvað gáfulegt í símann á Laugaveginum, allir nema ég. 

Ég gat ekki annað  á þessu augnabliki, en hugsað útí það að síðan leiðir okkar skildu og eftir að hann hafði tekið á sig það ábyrgðahlutverk að rífa "meyjarhaftið" í tætlur, hafi honum farnast vel í lífinu. Aðfarirnar hefðu mátt vera snyrtilegri, segi það ekki. Ekki beint klippt á og bundin upp slaufa...en samt! Þetta gerði hann blessaður af eintómum drengskap.

Ég kinkaði kolli og fékk koll tilbaka...

Sigri hrósandi hugsaði ég;

-hann þekkir mig helvítið af honum.... 

Ég er ógleymanleg ...

Í brjóstunum mínum er kókómjólk...

...sem er verðmætara en bensínlíterinn, held ég... 

Í kvöld þegar ég sign-aði mig á msn þá stóð þar eitt lekkert; Fuck, bara alveg eitt og útaf fyrir sig. Ósnert og snoturt. Frekar lonely....

Augabrýrnar á mér "snarhækkuðu" og þegar ég spurði viðkomandi; -afhverju ertu að senda mér eitt skollótt Fuck for....? grunaði mig síst að álíka svívirða væri send á moi...vegna hækkunar á bensínlítra...

Fyrir það fyrsta; Hann ekur um á leigubílum með bleikri slaufu.

Í annan stað; þjóðfélagsumræður sem þessar fá lítinn hljómgrunn hjá mér og hann veit það. Ég vil barasta vera stödd uppi í mínu bleikasta og óraunsæja skýji svo langt sem augað eygir...og hananú! Hef ekkert við óþarfa hrukkur að gera. En ég hugsa samt mitt sko... (sbr. sex krónu hækkun er "sign"...viss um að somebody gets lucky... )

Hann reyndi að kjafta sig útúr Fuckinu og sagðist bara vilja prófa að  fá að vera ég í svolitla örstund. Ég spurði hvað hann myndi gera. Og afhverju í ósköpunum ég af öllum...

Nú bara til að geta sagt; -Fuck! 

Hann lýgur því ófétið og keypti ég þetta bull ekki fyrir einn skitinn túkall þó ég eigi slatta af bensíni...er alveg hlandviss um að hann myndi gera margt meira en að segja og skrifa fuck ef hann væri ég! Kíkja á brjóstin á mér sem dæmi.... jafnvel klípa í þau og togu-tosa...og fá sér svo kókómjólk....(notabene; dóttir mín segir að það sé kók í öðru en mjólk í hinu...samanblandað; kókómjólk. )

Það eru þúsundir lítilla orma að flækjast fyrir mér um þessar mundir, aðallega í rassinum mínum. Þarna rekast þeir á hvern annan í tví- ef ekki þrígang. Ástand mitt tel ég fyrir víst að sé um að kenna að mig vantar einhversskonar losun. Ekki eru þetta spriklandi sæðisfrumur svo mikið er víst, enda lítið fyrir endaþarmsmök...

Ég tel því meinhollt og bráðnauðsynlegt fyrir mig að fá smá losun og útrás á blogginu... er þá ekki að henda til skít; hægri, vinstri á meðan, í fólk sem á það síst skilið. Ekki að ég leggi í vana mín að kasta einu eða neinu, hvað þá skít í fólk eða önnur kvikindi.

Vika eitt í sumarfríi liðinn...hvert hún fór má Guð einn vita.  Einhver partur fór í Nauthólsvíkina,
einhver prósenta í tæra gleði, hluti í Elliðarárdalinn, sem ég er að hugsa um "bæðevei" að fjárfesta í, með öllum peningunum sem ég fékk fyrir gullskeiðina sem fylgdi mér í kjaftinum...í fæðingu. Og kaupa svo bensín fyrir afganginn....

...shitturinn það er varla hægt að kvarta yfir þvi að keyra um á gull-fucking-dýrinds-bensíni! Fer að drekka þetta sull í staðinn fyrir kaffi...

... annars langar mig bara í súkkulaði núna sko...

Eldsneytisverð snarhækkar