Fékk þennan sendan frá systur minni....

Three men were sitting together bragging about how they had given their
 New wives duties.

 The first man had married a Woman from Colorado and had told her that she was going to do the dishes and house cleaning. It took a couple days, but
 On the third day he came home to a clean house and dishes washed and put
 Away.

 The second man had married a woman from Nebraska He had given his wife
 Orders that she was to do all the cleaning, dishes, and the cooking.  The
 First day he didn't see any results, but the next day he saw it was
 Better. By the third day, he saw his house was clean, the dishes were
 Done, and there was a huge dinner on the table.

 The third man had married a girl from Iceland . He told her that her
 Duties were to keep the house cleaned, dishes washed, lawn mowed, laundry washed and hot meals on the table for every meal. He said  the  first day he didn't see anything, the second day he didn't see anything, but by the third day some of the swelling had gone down and he could see a little out
 Of his left eye, enough to fix himself a bite to eat and load the
 Dishwasher.

Nærbuxnalaus....og sól

Ég hef áður minnst á ömmu mína heitna.

Siggu Summ.

Hún kom upp í huga mér í dag, þegar ég virti fyrir mér rigninguna sem kom beinustu leið niður. Í bunum.

Ég eyddi lunganu úr æsku minni hjá henni og ömmu fannst ég svo klár (hún átti það til að færa sannleikann aðeins í stílinn) að ég var víst farinn að lesa Morgunblaðið aðeins nokkra mánaðagömul.

Einhverju sinni heyrði ég á tal hennar þegar hún var í símasamræðum við vinkonu sína og segir;

-Þetta er alveg stórmerkilegur andskoti! Um leið og ég hengi nærbuxurnar hennar Heiðu minnar út á snúru þá byrjar að rigna. Og ég segi það satt, þetta klikkar ekki!

... þetta er mér afar minnistætt og óraunveruleikinn fékk á sig raunverulega blæ þegar ég fór út á svalirnar mínar til að athuga hvort leyndist þarna á snúrunni einsog eitt stk. g-strengur -í versta falli efnislítill boxer.

Og jú jú, þarna var ein blúnduspjör, nánar tiltekið svört, langt í frá sakleysisleg, miklu heldur ögrandi.

Ég kippti henni inn og bölsóttaðist yfir værðarleysinu í sjálfri mér. Kom ekki til hugar að klæða mig í hana eða einhverja aðra úr skúffunni. Dagsplanið var gjörsamlega að fara út um þúfur.

Hoppaði í sokkabuxur og kjól.... og beið þess að úrkomunni slotaði. Sem og hún gerði.

Þetta er eilífðarvandamál í mínu lífi. Nærbuxnaleysi og sól. Nærbuxur og rigning.

Þannig að þegar að rignir þá er Heiða í nærbuxum. Eða nærbuxurnar eru á snúrunni.

Ekki amalegt að vera svona nátengdur Veðurguðunum öllum.

Þið megið prófa að leggja inn pöntun...

Klám?

Þetta snýst auðvitað um hvað maður les úr fréttinni og fyrirsögninni.

Jenný Anna my number one bloggvinur.... er án efa ekki kát með chesterfield fílupúkana sem ilma af gamalli lykt þarna á mogganum....EKKI LOKA SÍÐUNNI MINNI!

Forleikur; fyrir það fyrsta.

Þensluskeið;... má nú túlka á ýmsan máta. Að þenja sig út...

Samdráttur; gefur augaleið.

Sextíu; sex - tíusinnum!

nóvember; það eru auðvitað þrjátíu dagar í nóvember...og?

flytja inn vörur; innflutningur kannski?

Smá útúrdúr í tilefni þessa ágætis sunnudags sem hefst með eindæmum vel -njótið

 

Forleikur að þensluskeiði eða upphaf að samdrætti?

Ég hata að bíða!

Það er eitt sem fer óstjórnlega í mínar fínustu taugar; það er að bíða! Get orðið bandsjóðandi örg við það eitt að bíða.

Tímanum finnst þetta sérlega gaman og gerir í því að hægja á sér. Vísvítandi hlær kvikindið og sekúndurnar hoppa til baka áður en þær ulla framan í mann. Glottandi, veltandi um af andstyggilegum hlátri svo hvín í eyrum.

Fór til læknis í gær.

Það tók mig rúma viku. 

Á  leið minni til læknisins, hitti ég auðvitað fólk og fífl og ferfætlinga einsog gefur að skilja.

Fólksfíflin voru alúðlega að því leitinu að segja mér hreinskilnislega að ég liti út einsog skítur, og ætti að drulla mér til læknis. Ofar en ekki fylgdi sjúkdómsgreining með. Og í niðurlaginu fylgdi einatt;

Blessuð vertu, þessir djöflar eru orðnir eitthvað tregir við að skrifa út lyf, þú færð ekkert við þessu. En farðu samt.

Með þetta fór ég semsagt og þar sem ég sat á biðstofunni og beið og beið og beið, var ég orðin öskufúl þegar ungur maður ávarpaði salinn, 40 mínútur yfir áætlaðan mætingatíma minn..... og hans.

Ég hvæsti að honum:

-Þú hlýtur að vera að fíblast í mér! Klukkan er 10 mínútur yfir  þrjú!

Og hann sagði bara;

-já.... (með litlu joði....) einsog ekkert væri eðlilega en ég Heiða Þórðardóttir biði eftir því að hann lyki læknisfræðinámi!

Svo elti ég hann inn á stofu, settist og þar sem mín var ekki aldeils sátt sagði ég til að fyrirbyggja allan miskilning okkar á milli (að ég hélt);

-Ég ætla bara að láta þig vita það strax! Að uppúr þessum stól stend ég ekki nema ég fái eitthvað við þessu, ég ætla ekki verið svona lengur! Það er lágmarkskrafa að geta andað!

Hann skoðaði inn í eyrun mín, upp í munninn, úr að ofan fór ég, til að hann hefði greiðari aðgang og gæti hlustað mig vel og kyrfilega. Allt í lagi með það.

Sjúkdómsgreiningu fékk ég og lyfseðill. Hann kærði sig sjálfsagt kollóttan um að ég sæti í stólnum allan daginn einsog naut í flagi, enda komin í fötin.

Ég tek við lyfseðlinum og þegar ég lýt seðilinn augum, segi ég;

-Heyrðu félagi, hvað er málið... er ég nú allt í einu fædd 1941 og heiti Ríkey?

-Nú heitirðu ekki Ríkey?

-Nei, og ég er ekki fædd 41 sko! Ert þú ekki Þórður?

-Ha ég, nei nei, ég er Ómar.

-Hvar er þórður?

Upp kom nokkuð fát, þegar Ómar strákgreyið gerði sér grein fyrir mistökunum....og sagði í sífellu.... ansans er ég nú farin að stela sjúklingunum af honum Þórði....  ég verð að hringja í Þórð.... og eitthvað svona pot og káf útí loftið, loks lítur hann á mig og segir;

-Heyrðu þetta er ekkert mér að kenna. Ég kallaði á Ríkey!

-ha, en ... sko ég heyri ekkert maður! Þessar bannsettu hellur fyrir eyrunum mannstu.

Við skildum sátt og komumst að þeirri niðurstöðu að þetta hefði verið fyndið.

Og brostum til hvors annars í fyrsta skiptið þegar ég heyrði hátt og snjallt kallað: Ríkey! Ég snéri mér við, kinkaði kolli, veifaði og brosti .....og hann brosti til baka.

Úr mér rann æðið eða þar til ég leysti út lyfin, en það er allt önnur ella. Efni í margar bloggfærslur, þetta árans lyfjaverð!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hallæris amatörar!

Hverju á þetta að koma til leiðar?

Kannski eilítil skemmtun fyrir fólk, sem finnst gaman að fullorðnu fólki í furðufötum með bleikar kollur syngjandi, dansandi og skemmandi.

Djö.... verð ég pirruð, hugsandi til þess kostnaðar sem svona skrípalæti hefur og getur haft í för með sér.

Útkall lögreglu til að mynda, embættið auðvitað rúmlega undirmannað og þegar ég sá í Kastljósi kvöldsins "svartsloppana" hossast ofaná einni teiknimyndafígurunni  og veifandi til hinna.

Hugsaði ég;

-það ætla ég að vona að ekki eigi sér stað í sömu andránni vopnað rán í úthverfi, þar sem oftar en ekki eru unglingsbörn að störfum.

Ég sá leiklistaflokkinn í Kringlunni fyrir skömmu þar sem ég var á labbi með vinkonu minni. Við lítum á hvora aðra vitandi vits að þarna væri einhver hallæris amatöra útfærsla á ferðinni. Einn gargandi, veifandi útí loftið í ljósum jakkafötum og Wham- hárgreiðslan öskraði ennþá hærra.... Við brostum út í annað. Ekki datt okkur í hug að um væri að ræða mótmæli.

Í burtu með þetta lið! Skemmdarvargar og mótmælendur koma engu til leiðar nema kostnaði fyrir þjóðfélagið og bros á andlit þeirra sem veit ekki betur. Eða veit ekki neitt.

 

 

 

Áberandi mótmæli

Sælla er að gefa....

Sælla er að gefa en þiggja.

Einu sinni var lítil stúlka...... lönnnggg og mjóooooó! með 15 tennur í efri góm, sem er ekki til frásögur færandi nema fyrir það eitt að hún átti sambýling.

Þessi stúlka hét Heiða Bergur og er ég sjálf og er enn og heiti enn.

Málið með hana er að hún þolir illa allt sem er mjög skipulegt og fyrirsjáanlegt, þó svo að pínu fari fyrir brjóstið á henni þegar hún fær ekki blóm frá syni sínum á mæðradaginn. Ekkert gleður hana meira en þegar henni er komið á óvart.

Róleg fröken, nú er ég komin í fyrstu persónu.

Sambýlingurinn á einum bóndadeginum í fortíðar-myndinni var afskaplega fúll þegar hann las morgunblaðið og maulaði ristað brauð með osti. Ekkert kom á óvart þennan morguninn. Alltaf ristað brauð með osti. Það hefði sjálfsagt liðið yfir mig ef við hefði bæst sultudropi. Á brauðið.

Augngoturnar voru stingjandi og orðin meiðandi þegar yfirlýsingunum dundu yfir hverslagt ferfætlingur og ósómakvennkostur ég væri að hafa ekki fært honum blómin í tilefni dagsins.

Ég reyndi þarna í frekjumætti að benda á ég gæfi engin blóm eftir pöntunum eða dagskipan dagatalsins.. heldur þegar mig langaði til þess sjálf. Ef nokkurn tímann.

Áfram hélt tuðið fram á miðjan hádegisverð. Illa gekk með lestur blaðsins hjá manninum, með munnin fullan af brauði, og ostin í munnvikunum... með blað sem var stútfullt af heilsíðu auglýsingum frá blómaverslunum bæjarins. Til hamingju með bóndadaginn. Gleddu elskuna þína, gefðu honum blóm. Bla Bla Bla.

Eftir pot og tog fékk ég loks blaðið.... og áfram hélt röflið.

-ertu búin að gleyma hvað þú fékkst frá mér á konudaginn? Það er ég viss um að þú hefur ekki einu sinni hugmynd um hvenær ég á afmæli.

(á erfitt með að muna afmælisdaga en man hans.... þar sem hann er síðasti jólasveinninn í bænum....)

Á endanum þar sem ég virti fyrir mér blómabúnt í blaðinu, með fuglasuðið í eyrunum, brast þolinmæðin, ég reif heilsíðuna úr blaðinu, vöðlaði saman og henti í hann. Bætti við:

-Þarna færðu andskotans blómin! Og rauk út.

Ég er viss um að hann hefur aldrei gleymt þessum vendi.

Ég er ekkert að segja frá þessu til að gera lítið úr honum og upphefja mig. Verð seint stolt af svona framferði, en hvað er málið?

Geta ekki allir dagar verið bóndadagar? Valentínusardagar? Konudagar? Gjafadagar? Eða ekki?

Sælla er að gefa en þiggja. En þegar klínt er upp á mann, að maður eigi að gefa er það þá eitthvað voða voða gaman?

Fékk annars einu sinni tertuspaða í jólagjöf, merktan SPRON í kassa merktum viðkomandi gjafara. Hrikalega fyndið og minnistæð gjöf.

Kostaði ekki krónu nema kannski vexti og vaxtaverki. Dráttavexti... vonandi.

Einu sinni gaf sonur minn mér klukku sem hann hafði búið til sjálfur. Svo fékk ég um síðustu jól konfektkassa og innan úr pakkningunni var A4 blað sem á stóð;

Smá sætindi fyrir sætustu stelpuna sem ég þekki.

Um daginn fékk ég svo geisladisk af engu tilefni sérstöku.

Bara gjöf út í bláinn afþví er virtist. Búbba....einsog stelpan mín kallar hann. Bubba..... sem ábyggilega borðar ekki líkamsafurðir....og prumpar blómum.

Þvílíkt og annað eins sem þessi diskur hefur iljað mér um hjartarætur síðustu daga.

 

 

 

 

Að éta hor...

Einhvernveginn er það svo að þegar ég sé Pál Óskar hugsa ég ekki um hann í ástríðufullu kapphlaupi við annan karlmann, sem ég e.t.v. hefði annars gert.

Nei drengurinn sá til þess einhverntíma að ég hugsa alltaf um hann étandi horið úr nefinu á sér.

Fallegt? Nei! Fordómar? Nei!

Mér finnst hann æði... löðrandi kynþokkinn uppmálaður og myndi klárlega ná að heilla mig uppúr skónum ef mér hefði vaxið tippalingur í stað brjósta.

Vildi óska að hann hefði aldrei látið sér þessi hor-trakteringar úr munni fara,  þarna í fyrndinni við blaðamann einhvern, sem verður eilíflega til þess að hugsanir mínar verða sorugar þegar ég hlusta á þennan annars yndislega tónlistarmann.

Páll Óskar á frægustu slúðursíðu heims

Ekki hrein mey....

Vinkona mín sagði við mig um daginn:

-Heiða, þetta var alveg ferlegt maður... ég fór í Tívlolíið þarna með kærastanum og hitti tvo sem ég hafði sofið hjá! Viltu pæla!

Ég sagði;

- Iss, vertu bara þakklát að þú varst ekki stödd í Tívolínu í Kaupmannhöfn... þá hefðirðu örugglega hitt þrjátíu!

Ég veit ekki hvort henni var skemmt, en erum prýðisvinkonur enn.....

Annar kunningi minn sagðist vera búin að gefa skít í íslenskt kvenfólk, ætlaði að leita á erlendri grund eftir þeirri næstu.... afþví sá hinn sami lenti eilíft í vandamálum og rifrildakíti á þorláksmessu í Kringlunni þegar hann var komin með enn eina upp á arminn. Íslenska blómadrós... rós átti þarna að standa. Þar sem hann hitti eilíflega á einhverja fyrrum ástkonu/r.

Það er vandlifað á henni litlu Íslandi...

Málið var nefnilega þegar ég var að brölta á hælunum í dag, með tvo skærgula girfilega merkta Bónuspoka, sem öskruðu framan í lýðinn að ég væri komin neðarlega í klínkið í buddunni... og ein lítil blómarós í bleiku, útötuð ódýru súkkulaði á nebbanum og hárinu...nánar á Laugarveginum hitti ég meyjarhaftar-rífarann.

Tímasetningin auðvitað helber snilld aldrei þessu vant... eða þannig sko.

Og ekkert... bara það.

Ég tapaði mér ekkert og réðst á hann öskrandi, stappandi niður fótum og heimtaði meyjarhaftið aftur neitt.

Hafði ekki einu sinni minnstu löngun til að vita hvað hann hefði gert við það, hvar það væri eiginlega niðurkomið. Hvort það væri einhversstaðar með öllum hinum eða hvað... neibb.  Bar höfuðið með þokklegasta stolti einsog folinn hann.... og ýmindaði mér bara að ég væri hrein yndisrós björt og góð og flott og fín og ung en ekki gömul geit að koma úr innkaupaleiðangri í Bónus...

Bara kjánalegt kink og annað kink og .... hæ og hæ og kjánalegt bros og annað kjánabros og já.

Síðan labbaði hann framhjá og ég framhjá, ég leit ekki við... OG ÞAÐ ER EKKI SPURNING ANNAÐ EN HANN HAFI AÐEINS KÍKT Á RASSINN Á MÉR, hégómagirndin tekur ekki annað í mál.

Furðulegt annars. Ef maður veltir fyrir sér því að maður hittir víst fólk aldrei af einskærri tilviljun. Það þurfti ekkert sérstaklega að minna mig á það neitt að ég er ekki hrein mey lengur sko.....eða hvað?

 

 

Dr. Phil

Ég var að vafrinu um bloggheima, þegar ég datt niður á fjarskyldan bloggfélaga. Hann er ekki vinur minn,.... en við hljótum að vera allavega félagar þar sem við tilheyrum sama samfélagi.

Hann dásamaði Dr. Phil út í hið óendanlega og sagðist vera betri maður eftir að hafa kynnst honum í gegnum þættina hans. Lofsamaði kraftaverkið að karlinn væri aftur komin á stjá til að betrumbæta samskipti fólks og dýra á milli. Ekki síst hann sjálfan.

Á hlaupum undan sjálfri mér í slow motion á morgnanna.... minnir mig að Doktorinn hafi ómað undir einn morguninn.

Viðurkenni fúslega að ég hef alveg fylgst með þætti og þætti hérna í denn rétt eftir að ég fæddist.... en ekki hótinu mér. Karlinn er auðvitað draumur í dós. Ekki þyrfti maður að ergja sig yfir hárinu í klósettvaskinum, hann pissar örugglega sitjandi og lokar á eftir sér án hávaða eða kúkafílu.

Spurning einsog tækninni fleygir fram, hvenær hægt verður að að skella kauða (eða honum líkum)  í ljósritunarvélina, troða innum póstrifuna, á okkar eða ykkur sem á þurfa að halda... eða vilja ...eru að skilja... eða skilja ekki neitt.

Ekki svo galið, þar sem vandamálum öllum verður delate-að auðveldlega ef fleiri væru einsog Dr. Phil. Og fleiri einsog konan hans, sem gerir lítið annað er virðist en að brosa og vera sæt, sem fer henni annars fjarska vel.

Með svör við öllu. Með bros við öllu.

En svo ég hleypi litla perranum upp í mér (sem hefur fengið að blunda svefninum góða dágóða stund...) get ég með engu móti ýmindað mér að kynlíf með Dr. Phil sé eftirsóknarvert.... Jenný....common ekki einu sinni reyna að ljúga þig útúr því að þú hafir ekki hugsað út í það....(mér fannst þetta ógissslega fyndið!)

Ég sé Dr. Phil fyrir mér... í röndóttum náttfötum... með svefnleppa fyrir augunum, með nátthúfu... ég leyfi ykkur að fantasera... gjöriði svo vel....; í boði hússins._______________________________________________________

Þrátt fyrir auðugt ýmindarafl í mínum huga... er tilhugsunum fyrir mig 3. vikna turn-off í það minnsta.

Svo er spurning auðvitað hvort Doktorinn er svona bara photoshopað dæmi; líkt og fyrirsæturnar á forsíðum blaðanna.

Nú eða píparinn sem lagar ekki vatnslögnina heima hjá sér. Eða kannski smiðurinn sem tengir ekki uppþvottavélina....

 

 

Urmull af taggi!

Einhverntíma í maí, þá var ég "tagged", af vinkonu og áfram taggaði ég aðra.  Vissi og veit ekkert um hvað málið snerist/snýst í rauninni.

Held samt að um sé að ræða svona einhversskonar MYSpace dæmi.  Nú er komin júlí og gott á miðjan mánuð og ég fyrir löngu búin að gleyma öllu sem viðkom tagginu þarna.

Nema hvað þegar ég opna e-mailið mitt í kvöld er urmull af einhverjum taggara-skilaboðum!

Þegar ég les yfir (við erum að tala um á annan tug....) svara ég einum þarna og spyr; what the fuck is this....were did you see my picture? Mér stóð ekki á sama og hélt að einhver vinkona væri að gera grín í mér. Þvílík hrúga af lofsemdum...tvíræðum einsog t.d. Sunny sem er 24 ára og skilaboðin hans eru hér feitletruð að neðan: Ég fæ ekki betur séð en Sunny komi frá svörtustu Afríku, lýsir mér sem sönnum engli....hmmm.. aldinni sannri englaprinsessu:

hello my name is sunny queen iam happy to see beautiful aldy like u here angel i will like to know u princess this is my yahoo id cool_fineman@y­ahoo.com /dan_luck2003@­yahoo.com

(Stelpur addið honum -gjöf frá mér til ykkar....)

Svo kemur hér frá öðrum honum finnst ég líka einsog engill....og óskar mér jafnframt gleði í lífinu. Þessi var með eldri maður....og já; 

hola sweet in fact u are angel in darkling sky any way am hope u get fun in ur life

Og svo kemur Chris;

nothing could be of more value to knowing people u dont know or making new friends in very far and unramiliar environment. my  aim to write u is just to see wheather u can accept our growth in a little significant relationship. i'm CRIS, a school instructor, single and articulative mostly on words from Gambia.reply if u wish to kow more.

waiting to hear from u. just be my good friend.

LOWMARKS

i'll wait for u.

Svo mörgu voru þau orð.....

Ástin flaug yfir vötnum á Laugaveginum í dag. Ég var þar á röltinu með litla ástarenglinum henni dóttur minni. Fyrir utan einn barinn sat einn ansi hývaður... hann kallaði til mín og segir;

-Nei sæl elskan! Bara á labbinu með ömmubarnið! ég vissi ekki hvort ég ætti að hlægja eða gráta... gerði hvorugt en var ansi skemmt samt. Held ég.

Þykir samt örlítið vænna um þetta comment en það sem ég fékk um síðustu helgi;

Ég kíkti örstund inn á eitt öldurhús bæjarins þegar einn snýr sér að mér og segir;

-iss, þú ert svo ung!

-Nú, hvað er ég gömul?

-Þú ert svona 24 ára.....

Þegar lengra leið á samtalið stutta komst ég að því að maðurinn var og er nánast staurblindur!

Og þetta barst úr Tagged-partíinu í þessum skrifuðu orðum;

i m 29 yers baut u r 38 for my is not problem ur so butifel.

Akkúrat já!

Fleygi á ykkur  elskurnar einu stykki sæluviku!