Ég elska símann minn...

Þráðlausi borðsíminn minn (hvíti að sjálfsögðu) er tilboðssími. Alveg hreint yndæll gripur sem ég get ekki lifað án. Úr honum get get ég hringt og hægt er að hringja í mig. Í honum hef ég átt fjöldan allan af samtölum. Skemmtilegum og miður skemmtilegum. Hann hefur fært mér gleði og ekki svo mikla gleði.

Ég elska símann minn, hann er framlenging á hendinni minni... og fer einkar vel í hendi. Fer mér líka mjög vel, passar við öll dressin mín.

Fyrir einhverjum mánuðum var hringt í hvíta (plast) gemmsan minn; spurt hvort ég væri heima. Viðkomandi vildi færa mér gjöf. Semsé rándýran farsíma. Ég sagðist vera að fara að sofa, ekki var lynt látum fyrr en síminn var komin í mínar hendur. Svona dama einsog ég ætti að vera með almennilegan síma...sem var ekki úr gulli. Ég sakna gamla símans... pínu oggu lítið.

...síminn  er mun flottari en fyrri farsími. Með fleiri "fítusum" og mun flóknari en sá gamli. Ég fæ sömu símtölin í hann og þann fyrri...hef enn ekki lært á hann.

...eða svipuð.

Íslenskir auðmenn tala í 170 þúsund króna gullsíma

hvaða hvaða...

....smámunasemi er þetta eiginlega? Bannað að drekka áfengi og stunda vændishús á vinnutíma!

Nú er fokið í flest skjól held ég...róa sig á tauginni! Voðalega og óttalega fara þessi bönn og boð í taugarnar á mér. Hvað er eðlilegra en að fá sér tvöfaldan wiskey út í morgunkaffið. Keyri rakur í vinnuna. Staupa sig aðeins meira við skrifborðið. Og fá sér svo eitt stykki drátt um miðbik dags? Rétt eftir kaffihlé.  Akkúrat ekki neitt að mínu viti. Bætir einfaldlega, hressir og kætir.

Dröslast þetta svo frameftir degi með signa bjórvömb og pela í rassvasanum. Með brennivíns sprungið nef sitt og titrandi hendur. Hlussast þetta fyrir framan sjónvarpið seinnipart dags og drepast loks drottni sínum, rétt fyrir miðnætti. Í sófanum, sitjandi.

Er það nema von að þeir sem drekka í vinnunni á annað borð þurfi að kaupa sér kynlíf! Enginn heilvita kvenmaður myndi sætta við slíkan mannkost.

Bannað að heimsækja vændishús og drekka áfengi á vinnutíma

nálin gleymist í maganum hvorteðer....

Ja hérna hér!

Með þessu er verið að troða læknum í Guða tölu! Fyrir mér prívat og pers eru læknar mennskar verur, rétt einsog ég og þú. Munurinn á "hvítsloppunum" og t.d. mér er einungis sloppurinn!  

Undir hvít-sloppnum eru breyskir menn, með slatta af tilfinningum og drullu og malli rétt einsog aðrar mannverur. Meira að segja margir hverjir með yfrið nóg af góðmennsku og klárir í ofanálag. Svona einsog ég (bara af þvi ég er svo samansaumuð þá tek ég mig sem dæmi....)

En að ætlast til þess að læknar geri ekki mistök og að lífláta þá í þokkabót...er algjör fásinna! Á enn eftir að sjá smiðinn fá dóm og missi á réttindum fyrir að negla þakið á ....sko á röngunni!

Baðsloppurinn minn fær mig ekki einu sinni til að fantasera hvað þá dreyma um; hjúkkuleiki...

Annars hef ég ekki kynnt mér þetta tiltekna mál, en finnst svona skíta-fnykur af....í fljótu.

Svona einsog eigi að negla lækninn í þessu tilfelli, fyrir þennan sorglega atburð. Og hvað? Eiga aðrir unglæknar að læra af reynslunna eða...? Og á að koma í veg fyrir frekari mistök lækna í framtíðinni?

...þannig að við hin getum andað rólega og yfirvegað án áhættu um að nálin gleymist inn í maganum þegar verið er að strekkja á okkur augun árið 2010?

Alveg spurning sko...

Að endingu; NAFNLAUSAR GUNGUR.....Ojbarasta!

 

Vilja Jens burt sem yfirlækni lýtalækningadeildar

Þetta er eitthvað almennilegt...

...núna ætla ég að taka mér hressandi göngu í blíðunni! Og ég er að tala í alvöru hérna!

Ég ætla að vona, ég meina ég ætla RÉTT að vona að ég fái að njóta þess að sjá fljúgandi útigrill og garðhúsgögn.....bið og vona að einhver vitleysingurinn hafi gleymt þeim úti!

Lífið er dásamlegt!  Veðrið er dásamlegt! Ég er dásamleg.

Verð með sundgleraugun og með ALLT mitt á hreinu...

...later!

Rok og rigning á suðvesturhorninu

Hvað er langt síðan þið heimtuðuð að vera ofan á?

Hann sat fyrir framan mig. Álkulegur. Rétt að skríða í sautján...ég spurði hann; afhverju ertu ekki í skóla? Fátt var um svör....æi bara nenni því ekki.

Hún sat fyrir framan mig stuttu seinna. Með spangir. Rétt að skriðinn yfir sautján....ég spurði hana; afhverju ertu ekki í skóla? Fátt um svör aftur....svo kom æi, ég get ekki ákveðið mig.

Mig langaði að rasskella þau. Rasskella þau bæði duglega. Halda svo tölu um það hversu menntun er máttug og mikils virði. En að öllu eðlilegu, ætti ég heldur að vera ánægð yfir því að hafa möguleika á að móta þau... sem hugsanlegan nýtan starfskraft. Hvað er það svo sem mitt? Ég meina er ég með allt á hreinu...

Það rann upp fyrir að; ég hef hugsanlega engan veginn ákeðið hvað ég vill verða þegar ég er orðin stór. Einhver mynd er komin á þetta hjá mér þó. Hvað varðar það sem veitir mér hamingju og gleði. Hvað það er sem fullnægir þörfum mínum og þá er ég ekki að tala um skó og föt...

En...

...þegar ég var sautján ára komin í mína fyrstu sambúð, þá sá ég í hyllingum að vera ritari. Í einkaskóla fór ég og útskrífaðist með fyrstu einkunn...í stuttu pilsi og háum hælum. Samhliða vann ég einsog mother-fucker...á tveimur stöðum til að borga fyrir húsaleigu og áskrift af Morgunblaðinu. Og skólann.

Seinna langaði mig að læra meira og meira og meira...kom við og kláraði markaðs- og sölufræði...með ágætiseinkunn...og vann með ....sem fyrr, einsog m-f!

Það að vera ritari og með sölu- og markaðsfræðipróf í stuttu máli, á ég afar bágt með að samræma fjölmiðlafræðinni sem ég hóf og mig langar að ljúka í fjarnámi...ekki síst þegar litið er til þess að ég týndi mér núna rétt áðan inn á vef Háskóla Islands...þar sem ég allt í einu hafði óstjórnlega löngun til að afla mér frekari menntunar á sviði gæðastjórnunar...

Það sér hver heilvita maður að daman er svolitið lost in space....en eitt er á hreinu; ég kem til með að mennta mig svo lengi sem ég lifi! kannski er ég svona lost afþví Konni er alltaf að bögglast þetta i mér og á mér... í huganum sko...

Ekki veit ég hversvegna ég ætti að vera ánægð með það að fleiri konur útskrifast en karlmenn. Er það bara ekki. Hreyfir hreint ekki við mér. Finnst það ekki frétt, hvað þá meir. Örugglega fréttnæmt fyrir sumar kerlingar....en common ladyes!!!

Hvað er langt síðan þið rifuð af ykkur svuntuna og hlekkina frá eldavélinni og heimtuðuð að vera ofan á....?  ég bara spyr....

 

Fleiri konur en karlar útskrifast úr framhaldsskólum

over and out...

Einhverjsstaðar mitt á milli Reykholts og Reykjavíkur datt mér eitt snjallræði í hug! Það var ekki þessi saga;

....um rútubílsstjórann sem keyrði á milli Laugavatns og Reykjavíkur. Dag einn gerist eitt par ákaflega ástleitið á þessari leið..... og eftir því sem ég heyri, fengu þau sér einn laufléttan snúning á öftustu sætaröð. Þegar á leiðarenda er komið, spyr maðurinn hversu mikið hann skuldi fyrir farið...svarið var;

-ekki krónu! þið komuð jú, ríðandi í bæinn....

(mér datt nú strax í hug þegar ég heyrði söguna; afhverju spurði maðurinn ....afhverju ekki konan? en það er önnur ... og allt önnur saga...)

Það sem ég var að hugsa á þessari leið minni var nú svosem ýmislegt. Ég skáskaut augunum í plastvasa, sem hafði setið prúður og til fyrirmyndar í framsætinu. Þar voru atvinnuumsóknir sem beðið höfðu úrvinnslu alla helgina. 80 % atvinnuumsækjenda eru af erlendu bergi brotið.....restin unglingsbörn. Ástandið ekki gott ef litið er til þess að kröfurnar eru skýlausar um að talað sé íslenskt mál þegar beðið er um verslun og og eða þjónustu í þessu blessaða landi okkar....svo ég tali nú ekki um allt er varðar fagmannleg vinnubrög, sem varla er hægt að vænta frá óhörðnuðum unglingum. Seinnitíma vandamál sem býður til morguns með ósk og von um kraftaverk...

EN.....ég var að spá..

sko....nú ætla ég að fara að taka upp á einum sér-sið. Ég ætla ekki að strengja áramótaheit. Nei, nú verða það vikuheit....jebb!

Þegar ég lít yfir síðustu viku, öllu heldur síðustu morgna....er ekki vanþörf á lagfæringu.

Ég vakna semsé á hverjum morgni (...nú nú?) ...

...(fyrsta hugsun) mín er FUCK!;

(önnur hugsun) DAMN ....(þriðja hugsun) mig langar ekki að vakna... (fjórða hugsun) ég fer að sofa klukkan tíu í kvöld...og svo snúsa ég nánast fram í rauðan dauðann!

Eða þar til ég hef afar minimum tíma til að gera mig klára. Ferðast þetta um á handahlaupum um íbúðina einsog snaróður hundur á harðaspretti undan mínútunum....ekki gott....nei alls ekki gott!

Fyrir það fyrsta er ekki gott að byrja daginn á þvílíkum neikvæðum hugsunum að mínu viti. Hraðferð er ágæt fyrir sinn snúð....en ekki vænleg á leið inn í nýjan dag.

Segi það ekki, að þegar mér tekst að mæta á tíma, strau-uð og stríluð...sigri hrósandi einsog langhlaupari í kappi við tímann....sé gott! En....fyrir blóðþrýstingin til lengri tími. Ahhhh, varla.

Þannig að núna kasta ég á ykkur enn og aftur sæluviku og segi góða nótt! Fallega drauma, verið góð við hvort annað og ykkur sjálf fyrst og fremst.

Over and out!

 

Klæði mig ekki úr fötunum fyrir minna en tíu mínútur...

...og það er sko alveg á tandurhreinu! Ég stóð fyrir framan hana í herðaslá einni fata eftir 10. mín.

Að launum fékk ég skaðbrenndan rass og kvið...engu um það logið að ég þegar vaknaði í morgun var ég í ljóslogandi logum.

Ég fékk nefnilega 10 mínútur aukreytis í Turbo...með olíuborinn líkama. Við erum að tala um WELL DONE A LA Heiða Bergur hérna megin. Sér í lagi brenndan bossa.

Það held ég að myndi hlakka í henni dömunni  á sólbaðsstofunni, ef hún sæi mig núna. Var að steikja mér Cordon Bleu, ekki eitt....heldur fjögur stk., með engu meðlætið. Sit hér sviðinn.  Það er nú bara einu sinni svona með mig....annað hvort ...eða! Ekkert hálfkák neitt! Verð að fara að deila sjálfri mér niður með þrem. Er skaðleg umhverfi mínu, ekki síst sjálfri mér.

Gat varla beðið með að komast heim úr vinnunni i dag... tók að vísu heimsókn á kvöldið til 2200....svo heim og beinustu leið úr fötunum!(ég var 6 klukkutíma á leiðinni...).

Bleu-ið er einsog ég vill hafa það - Brennt rétt einsog ég. Vindurinn blæs inn um gluggann og kælir mig niður... með ísköldu vatninu.

Ég hef samt aldrei aldrei sofið hjá svertinga, hefur aldrei blundað í mér, minnsta fantasía um bólfarir með slíkum herramanni. Þó svo ég hafi heyrt allskyns draugasögur. Einu kröfurnar sem ég set fram er; að ég klæði mig ekki úr fötunum fyrir skitnar 10 mínútur. Aldrei. Það er auðvitað bara bull að stærðin skipti ekki máli. Dreg mörkin við snuð...jafnvel þó aukasporin hafi verið tekin tvö....fyrir bráðum átján árum...

Skíta- svita- og andfíla eru mér einnig á móti skapi. Minntist ég á snuð?

Þegar ég fer í ljósalampa þá gefst einmitt tími fyrir naflaskoðun á meðan C-vítamínið sýjast inn í heilann og drepur leiða og þurrkuntulegheit.

Mér varð ansi starsýnt inní naflann í gærkveldi. Horfði þarna inn í mallann.... og kíkti og byrjaði svo að taka til í honum. Pota og plokka. Hversu margir eru það sem fara í  naflaskoðun reglulega? Þið hreinsið eyrun...og göt og króka og kima á líkamanum...en ég er ansi hrædd um að þið gleymið naflanum...

Er ekki málið að fara aðeins að taka til þar? Fann alveg slatta af gömlu lói í mínum sko.....núna er hann svo flottur og fínn....ég meira að segja setti slatta af bóni inn í hann....til að halda óhreinindum frá. Og rúðupiss fór á dunkinn....ekki veit ég afhverju, sjálfsagt af því ég hef aldrei sofið hjá svertingja...sjálfsagt af þvi ég fékk mér 4 steikur með engu meðlæti. 4 lítra af vatni í stað ráðlags dagskammts.

Þakklát glettni Guðana fyrir hraða og ofvirka brennslu í kroppnum, annars er ansi hætt við að ég væri 300 kg. rútubílstjóri að vestan...

Annars er allt í goody fíling hérna megin. Bara rétt að kasta kveðjur á ykkur og óska ykkur öllum góðrar helgar.

Mín verður góð.....allt að ske

 

haltu kjafti og éttu hrossaskít!

-hvað ætlar þú gefa mér í fertugs afmælisgjöf? (spurði ég í framhaldi af umræðuefni um hvað falið var í nýlegri fertugsgjöf handa nákomnum ættingja...)

-15 þúsund króna gjafabréf í Amor...

-nú?

-já þú ættir að geta keypt þér tylft eggja fyrir 15 þúsund kall!

(hann bætti við)

-já, eða kannski það geri ekki mikið gagn... kannski ég ætti að splæsa í umskurð, hreinsa bara allt heila klabbið og draslið í burtu..... nei nei.... ennþá verri gjöf... þetta skeður víst allt í heilanum...þá fyrst yrðirðu snaróð!...og það verður seint um þig sagt að þú sért náttúrulaus...

Brot úr símtali kvöldsins við fyrrverandi sambýling til margra ára.

Og hvað segir maður við svona?

-uhhhh, takk?!

-haltu kjafti og éttu hrossaskít með mintu?!

nei nei...ég hló náttúrulega einsog geggjaður vanviti...og kannski í einfeldni minni, fannst mér þetta nett og subbulegt complement.

Í alvöru sko...

Öllu verra hefði verið ef viðkomandi aðili hefði séð brýna þörf hjá sér til að bæta úr kyndeyfð minni með kvenkyns útgáfu af Viagra...vegna slæmrar og lakrar frammistöðu...á vígvellinum. Eða með í-græðslu heila úr apa....enn þeir ku vera ansi graðir og breddulegir.

En ég sagði auðvitað ekkert aumingjalegt TAKK neitt....ég sagði honum ekki að halda kjafti og éta skít. Ég sagði einfaldlega....

-Þú ert ágætur greyið mitt...

...fór að samtalinu loknu inn í eldhús og sauð mér egg....fékk mér egg með súkkulaði-ídífu. Algjört lostæti... eilítið varasöm fæða, svona einsog að kasta olíu á eldinn.

Svo settist ég niður í hvítan sófann minn, horfið á logana slökkna út og deyja á kertunum... og hugsaði;

Lífið er fucking dásamlegt!

Alltof stórar falskar tennur...

Hvað gerir maður þegar mann langar að skrifa, en dettur ekkert í hug. Jú, maður lítur á tærnar á sér og lætur hugann reika...maður finnur fyrir viðbrenndum rassi eftir sólbað gærkveldsins...og telur freknur og fingur.

og hugurinn flýgur...

...til Nýja Sjálands. Millilending í Singapoor. Stutt pissustopp og svo flýgur hann áfram og staðnæmist við mig, þar sem ég stend við Cashier - desk í Christchurch Casino.

Í svörtu pilsi með klauf upp í klof...hvít skyrta og reyrt vesti um mig miðja. Brjóstin virðast stærri en þau eru í raun og ég næ vart andanum undan háu hælunum, sem ég stend í, á tólf tíma vaktinni minni. Hárið uppsett með nöglum og nælum. Brosið límt aftur fyrir eyrun með hárlakki. Neglurnar lakkaðar með rauðu lakki.

Hann kemur enn og aftur. Karlinn. Helvítis karlinn, hugsa ég með mér.

Hann spyr;

-hefurðu gaman af bröndurum icelendic princess?

-já já....

-hvort viltu heyra ...dirty or a good one?

one of each...ég brosi og finn hvernig lakkið byrjar að flagna af andlitinu. Finn hvernig hárin byrja að rísa á hnakkanum og naglarnir stingast upp úr hausnum. Ég skoða áhugalaus upp í trantinn á fíflinu þar sem alltof stórar falskar tennur, varla hanga fastar upp í gómnum. Ég hugsa um konuna hans, sem hann hafði mætt með í spilavítið deginum áður. Þá hafði hann ekki virt mig viðlits.

...og ég sit undir smjaðrinu og blaðrinu.

Daginn eftir kemur hann aftur, hann hafði spurst fyrir um mig og komist að því að ég hefði gaman að því að lesa og skrifa. Yfirmaður öryggisdeildar sagði mér frá þvi. Sá hinn sami var sambýlismaður minn á þeim tíma.

-Ég er rithöfundur... segir hann þennan daginn og glottir eilítið fallega.

-Í alvöru? áhugi minn var vakinn...

-já, já, ég hef skrifað margar bækur. Hann bauð mér að hitta sig eftir vinnu, hann ætlaði að gefa mér bók. Ég mátti ekki þiggja neinar gjafir. Enda langaði mig ekki í neina gjöf.

Ég fékk uppgefið nafnið á honum og sagðist myndi fara á bókasafnið. Sem og ég gerði eftir vaktina mína. Ég hugsaði hlýlega til karlsins. Tennurnar voru nú orðnar að ekta perlum í mínum huga. Hrukku-dregið og rúnað andlit hans einsog splunkunýtt barns-rassgat. Hárið gráa hvarf undir ljósan skalla og aldurinn datt niður um einhverja áratugi.

-Hvaða hvaða Heiða (Heather Thord) hann er ekkert svo slæmur! hugsaði ég með sjálfri mér, þegar ég brunaði framhjá heimilislausum í leit að æti, í ruslatunnum nálægt bókasafninu.

Ég fann bækur. Fullt af þeim. Eftir hann. Ég las og las... fleygði karlrassgatinu upp í Guðatölu og mikla hærra reyndar....eða þar til ég las í formála einnar bókar með uppgefnu nafni hans ;

-Kristanmurti (minnir mig að nafnið hafi verið) died in 1984 (minnir mig aftur....) þá sá ég hann í sama ljósi og ég hafði séð hann áður. Maður ætti alltaf að fara eftir fyrstu tilfinningu.

Enn og aftur hafði ég látið hafa mig að fífli...

...knock knock...Ljótan er komin í heimsókn!

-Heiða! Guð hvað þú ert falleg! Ég held þú verðir fallegri og fallegri með árunum. Þú ert stórglæsileg!

Þetta voru orð móður minnar í gær, þegar ég sótti hana seinnipart dags.

Engu líkara var að hún hefði slegið mig utan undir.

Ég leit djúpt í augu hennar, leitaði og gramsaði í bláum augum hennar, sem eru innrömmuð með bláu tattói, hvort um væri að ræða  mögulegan overdoze lyfjaskammts. Fyrir ofan augun sitja bláar augnabrýr...líka tattú-veraðar. Einsog þið vitið flest; er ég með eitt stk. á vinstri löpp and it´s a shit!

Hugsaði viti mínu fjær; er kerlingin endanlega gengin af göflunum?! Vitandi vits, að sú vitneskja sem ég fór með í gegnum lífið frá móður minni; var að ég væri með fallegar tær og fallegt bak, semsé  undirstaðan af hluta til af sjálfsvirðingunni.

Viss í minni sök að þetta var á engan hátt eitthvað sem ég átti ekki að venjast, frá þessari elsku. Til að fyrirbyggja allan miskilning þá elska ég hana mömmu útaf lífinu.

-finnst þér ég vera með falleg augu já? bíddu bara elskan þú verður ekki fyrir vonbrigðum þegar þú sérð á mér bakið, hvað þá tærnar. Alveg satt! mamma segir það.

Og mamma hélt áfram;

-varstu að kaupa þér jakka, hann er ÆÐISLEGUR! (með tón í röddinni sem lýsti vanþóknun og öskraði í gegnum orðin; já já, þú hefur efni á þessu...!)

ég laug þegar ég sagði;

-nei nei, eldgömul drusla...fann hann inn í skáp með verðmiðanum á og allt...

Veit ekki afhverju ég laug. Kannski ég verðskuldi ekki að kaupa mér nýjan leðurjakka utan um fallega bakið mitt. Kannski ég vinni ekki nógu mikið.

Og svo sátum við og ég hlustaði á þögnina í bílnum og slaka tímareim í vélar-herberginu....og  ég hugsaði um þegar ég og móðir mín hittumst í síðustu viku... eða þarsíðustu viku og hún sagði;

-ertu þreytt? það er alveg hrikalegt að sjá þig! Með baugun niður að brjóstum. Alveg einsog hann pabbi þinn!

-takk fyrir það mamma, hef alltaf viljað líkjast pabba.

-PABBA ÞÍNUM! þú ert sko nákvæmlega einsog ÉG HEIÐA BERGÞÓRA (farðu inn í rúm og skammastu þín stelpa!)

Ég var að velta þessu fyrir mér í kvöld. Ljótan heimsótti mig heim. Ljótan hennar Heiðu nöfnu minnar. Heimsótti síðuna hennar einsog ég geri dag hvern. Andstyggilegur djöfull hún Ljóta! Bráðsmitandi andskoti! Þakka þér; skessa.blog.is... fyrir að gera mér þetta! NOT! Svona er að vera meðvirk!

Kasta ábyrgðinni yfir á þig,  sendi þér í framhaldi reikninginn fyrir útlögðum kostnaði vegna ljósakorts, sem ég lagði út fyrir í kvöld! Og naglasnyrtingu; fyrirhugaða næstkomandi fimmtudag kl. 1900 hjá annarri Heiðu! Og heilum poka af einnota rakvélum og svo á vikan eftir að leiða í ljós hversu miklu ég eyði í að endurheimta sjálfsvirðinguna til að bægja frá mér andstyggðar-ljótunni!

Hversu miklu ég eyði í stundarfullnægingar á komandi viku er svo spurning. Ábyrgðina af hugsanlegum fullnæginum,  frýja ég öllum af... nema sjálfri mér.

Óþolandi að viðurkenna það hér og nú að maður sveiflast eftir duttlungum og líðan annars fólks. Hvað er sagt við mann eða ekki sagt. Sumir hafa einstakt lag á að lyfta mér upp til skýjanna og tosa og toga mig þaðan niður aftur. Á svipstundu. Með valdi og hörku.

Enn ein sæluvikan í nánd ...í paradís. Og mig hlakkar til.