Spurning um val

Hef hugsað mér persónu....what the fuck is this? Það er allt undirlagt af þessu fáranlega kjaftæði? Fór inn á heitar umræður á moggablogginu...til að spara mér sporin og this is it! Nova auglýsingin fer ekkert í taugarnar á mér við hliðina á þessu bull-shiti...en má ég frekar biðja um; Frúin í hamborg..., bannað að segja já, bannað að segja nei...svart og hvítt. Bannað að segja pjalla, typpi og ríða. Bannað að blogga um fréttir, bannað að troða orðum sínum í hátíðarbúning til að breiða yfir fáviskuna og heimskuna.

Einhver og sérhver mér nákominn er annars orðin útúrgeggjaður og rauður af blygðun á mínu pjöllutali á blogginu. Spurning að taka sveig framhjá síðunni og inn á heimspekilegar vangaveltur um fréttir vikunnar. Spurning að velta sér ærlega upp úr skoðunum annarra. Spurning að virðast ögn gáfaðari en maður er í raun með þvi að kaupa sér Freshen-up í klósettskálina þannig að blómin spretti upp á móti manni þegar maður fangar hana að morgni...

...þetta er allt spurning. Spurning um val.

Spurning um að taka hverjum degi einsog hann kemur fyrir og gera það besta úr honum. Taka hausinn úr eigin rassgati og kíkja á meðbræður okkur. Brosa örlítið meira, en alls alls alls ekki of mikið, því þá er maður heimskur. Hugsa sig um þrisvar áður en maður segir já...þvi það kostar hellingsfyrirhöfn aukreitis fjárútlát og vesen að gifta sig í dag.

Njótið kvöldsins.

...ofsalega fallegur jakki...

Og svona einsog smá rass í sparkatið eða öfugt frá Hrönnslu minni, nei nefnilega fólk segir ekkert það sem það meinar neitt. Það er málið...maður er svona að kasta einhverju fram og ætlast til að fólk svari manni með því svari sem maður væntir sjálfur. Hvernig á til að mynda einhver að fatta það innhúss að maður ætlist til að farið sé út með ruslið ef maður biður ekki um það? Horfir lymskulega með augunum á troðfulla truntuna og gerir ráð fyrir eintómum og innatómum "spámönnum" allt um kring.

Og engin dónahugsunarháttur í gangi hér...þetta á við um öll samskipti. 

En til að  mynda smá frávik...mér finnst svona hálf farið yfir línuna á hreinleikanum með að kasta fram...t.d.;

-hey ertu til í að koma að ríða?...segum miðvikudaginn 13. feb kl: 22.08...

Þegar ég fór af stað á laugardagsmorgunn, árla dags til að þrífa sameiginina var það öllum ljóst í stigaganginum. Ég hef sjálfsagt verið það upprifinn af þessum nýju upplýsingum sem  læddust hér í hús. Þó ég muni ekkert hvort þær komu á undan eða eftir...

Ryksugunni var kastað fram á gang í orðsins fyllstu. Ekki tóku minni læti við þig þegar ég byrjaði...ég tautaði við sjálfa mig; wakeup - wakeup...laugardagsmorgun...Heiða er að þrífa sameignina og þið skuluð sko ekki voga ykkur að lúlla áfram á ykkar græna jólakorti á meðan ég púla hérna á náttfötunum...til undirstrikunar á að það er fucking laugardagsmorgun hérna! Stútnum á ryksugunni sló ég svo fast framan í hverja hurð án þess að glotta lymskulega út í annað... Formaður húsfélags varð verst úti. 

--- 

Með þetta hreina og beina attitude fór ég út að borða í kvöld. Á næsta borði sat kona og var í beinni sjónlínu við mig. Borðfélagi hennar var svipaður á hæð og minn þannig að  augu okkar mættust ca 105 sinnum á klst. Alltaf þegar ég leit upp horfði hún á mig. Hún brosti ekki. Mér fannst þetta miður þægilegt og hugsaði; -damn...ætli hún þekki mig af blogginu? hún hefur dottið niður á mig þegar ég hef verið í einhverjum typpagalsanum. Hún grandskoðaði hvort ég borðaði með fullan munninn. Ég gerði tilraun með að horfa fast í augu hennar, hún leit ekki undan. Ýmyndunaraflið fór með mig á flug. Hún minnti á engan hátt á trukka-lessu...og ekki var fræðilegur möguleiki í helvíti að ég hafði gert mér dælt við karlinn hennar. Legg ekki lag mitt við gifta karla...hvað þá ógífta.

Hún stendur loks upp og labbar til mín án þess að mæla orð... gravalvarleg... ég tók hárspreys-brúsann minn upp úr veskinu mér til varnar...

-þekkjumst við?...spurði ég hana þar sem hún horfði á mig án þess að mæla. 

 -nei, það held ég ekki, svarar hún.

 ...svo bætti hún við; ...ég var bara að spá í hvað þú ert í ofsalega fallegum jakka...

---

Annars hef ég alveg hrikalega góða tilfinningu fyrir komandi viku...endilega njótið hennar með mér og verið góð við hvort annað.

 

Ég er ekki snagi!

Ég sat með samanherptar rasskinnarnar á meðan ég beið eftir svarinu.

-ertu til í að hafa þetta bara svona áfram, við hittumst 2svar í mánuði eða aðra hvora viku, bara hvort sem hentar okkur betur?

Þögnin var eilíf eða þar til hún var rofin með...

-já já ef það er það sem þú vilt.

-Rangt svar.

-Fylgir einhver fjandans manuall með þér manneskja? Svara aldrei rétt!

Ég var að hugsa um þetta og sittlítið af öðru þegar ég læddi mér inn á umferðarmiðstöð í dag. Fer yfirleitt að kveldi þegar fáir eru á ferli. Þegar ég þá fer í þeim erindargjörðum að  fá mér sviðakjamma. Ekki vill ég skítafíluna af  andlitsljótum, afhöggvuðum kindum á heimilið svo mikið er vist. Innkoman var ekkert glæsileg þegar ég skautaði sjálfri mér næstum á rassgatið með snjóþungum leðurstígvélum langleiðina út um næstu hurð á Bsí um hábjartan dag. Mér var svo mikið um þetta að ég fékk mér fisk. Vondan fisk. Í staðinn fyrir svið. Og er ennþá í fílu. En samt ekkert mikilli bara pínu.

Kannksi líka afþví að leiðinlegasta lag allra tíma sönglar fyrir eyrum mér daginn út og daginn inn.

Lagið er með Regínu Ósk og textinn er svo "bitter" að ég verð ekki bara beisk og súr...heldur bitur og brjáluð.

Hann er eitthvað á þessa leið; ég vakna klukkan átta...fæ mér morgunmat og bla bla...síðan að þú komst er ég í lagi... 

...fyrr má nú aldeilis vera herðatré eða snagi...eða úlpa eða kápa. Ég er ekki snagi...langar ekkert að hafa úlpu hangandi á mér. Geng ekki einu sinni í úlpu. Ég er heldur ekki kápa þó svo sumir telja sig vera nælu sem þeir þurfi að stinga í brjóstið á mér til að flikka upp á mig. Ég er fljót að losa mig við þesslags aukahluti. Og það tel ég vera kost.

Í framhaldi finnst mér sorglegt þegar fólk trúir því í raun... að það þurfi... segjum bara snaga...eða kápu til að vera hamingjusamt. Heldur að hamingjuna sé að finna hjá öðrum..eða í öðru en í hjarta þess sjálfs. Hengir sjálfsvirðinguna á einhvern sem hangir utan í þvi sjálfu. Eða titlum og/eða aurum. 

Ég vil samt alveg vera herðatré...með annað hangandi við hliðina á mér í sama skáp sko... 

 

 

elskið mig takk...

Að gefnu tilefni vil ég biðja gangandi vegfarendur að "skippa" þessum degi. Hann er tilbúin gervi ástardagur. Allir dagar ættu að vera Valentínusardagar. Kaupið blóm jú og styrkið bændur og innflytjendur en for god sake...sendi þau heim til mín deginum á eftir þann 15...búin að ríma íbúðina og hef nóg pláss...

...og elskið mig takk, á þessum degi.

Dagur Valentínusar

Engu að tapa

Farðu út með honum. Hverju hefur þú að tapa, skrifaði ein bloggvinkona mín í athugasemd við síðustu færslu minni.

Hverju hefur þú að tapa! Sjálfsagt sáralitlu þar sem maðurinn er smávaxinn....en alveg örugglega ekkert að vinna þó hann sé lítill. Og ef manngreyið væri það ekki hefði ég einfaldlega sagt; Nei takk engin áhugi sem þú kveikir hérna megin kallinn minn. En þar sem hann er það dró ég seyminn, hvað svo sem seimur er...veit ekki ekki einu sinni hvort það er skrifað með i-y, en hef augljósa hugmynd um hvað það þýðir.

Ekkert að vinna, engu að tapa, tíminn er of dýrmætur einfaldlega til að eyða honum bara til að eyða honum. Nema bara og eingöngu með þeim sem skipta mann miklu máli og eru ultra góður félagsskapur.

Enn og aftur sofnaði mín fyrir framan fréttir í kvöld, vaknaði einsog snúið roð... ég hélt jafnframt að ég hefði misst af piparsveininum mínum. Ekki þeim eiginlega en ég er sucker fyrir veruleikakjaftæði og viðurkenni það hér með. Það er jafnframt eini löstur minn... auðvitað er ég líka hálfmiður mín vegna þess að mér afar dýrmætur félagsskapur er veðurtepptur þar til í fyrramálið...og auðvitað vaknaði ég við dyrabjölluna og ég svaraði...

-hæ þetta er Gísli hérna...

-Gísli hver, þekki þá nokkra....

-æi þessi sem er búin að vera að koma til þín nokkrum sinnum síðustu mánuði...

-já hann...sæll.... alveg einkennilegur andskoti, alltaf þegar þú kemur stendur svo illa á hjá mér...

-æi er það já...

-jájá...

-hvenær má ég koma?

-æi veit ekki. Vertu ekkert að gera þér sérferð...alltaf svo mikið um að vera hjá mér...

-jú mig langar til að hitta þig...þetta er ekkert mál. Er að vinna að ákveðnu verkefni hér í nágrenninu...tékka bara á þér þangað til þú hefur tíma fyrir spjall....

...núna í kvöld sagðist ég ekki vera berrössuð...ekki á leið í bað... 

...samt ætlar hann að koma aftur.

 

sex í dessert...

Það eru alveg til karlmenn sem vilja hafa konuna 150 cm hæð með útstæð eyru. Finnst það afar heppileg hæð þar sem þeir geta geymt bjórdósina á hausnum á henni á meðan hún....skoðar á honum typpið skulum við segja. Og hann heldur um eyrun...

...ég held að það séu fáar konur sem vilja karlmenn í þessum hæðarflokki...ekki ég, í það minnsta...nefnilega lenti í einu sneddý í dag...

...lífið mitt er stórsmellið einsog þetta dæmi sannar.

Hann stóð þarna gaurinn sem mig minnti að næði mér að brjóstum....þakkaði mér hlýlega fyrir ráðleggingarnar og sagðist feginn að kerlinginn hefði kastað honum fyrir úlfana...

-mér líður vel að vera einhleypur Heiða og ég tók undir það að sjálfsögðu...-margt verra en að "hlaupa einn"...sagði ég við hana. Tók við þakklætinu og stakk því á milli brjóstanna.

-þú er lovely kona Heiða...

...ég hló og sagði takk einsog smástelpa...(einsog ég hafi ekki vitað það fyrir)

Og svo kom spurningin alveg óforvarendes einsog þruma af heiðum himni...spurning sem ég átti alls ekki von á!

-viltu koma út með mér?

Það eina einasta sem mér datt í hug þar sem gaukurinn stóð þarna með galopinn munninn við mittið á mér var að segja...

-en ég á litla stelpu! (ekki veit ég hvað það hefur með málið að gera)

-það er allt í lagi!

Hann góndi á mig og ég hugsaði; fuck fuck fuck einsog ég geri gjarnan....sýndist tár enn og aftur vera að læðast fram og ekki gat ég hugsað mér að taka hann í fangið frekar en fyrri daginn.

-kannski seinna...sagði ég og beit nánast af mér tunguna fyrir gunguháttinn að segja ekki klárt og ákveðið Nei...

-frábært! þú hringir bara hvenær sem þú vilt! 

Með þetta fór hann syngjandi glaður og ég hálf svona miður mín, reyndar meira en hálf...við erum eiginlega að tala um heilan hellings miður mín.

Í framhaldi setti ég mig í samband við vinkonu mína...fyrst með sms-i.

-fuck er í fucking vandræðum...hver í fuckings veröldinni heldur þú að hafi verið að bjóða mér á date?

svo bætti ég við; -hvað á ég að gera?

Eftir að daman var búin að hlæja af sér rassgatið komu ráðleggingarnar á milli hláturs-skallanna....

-Afhverju segirðu ekki bara að þú eigir kærasta?

-það er nú aðeins of seint í rassinn gripið ...ég var að dásama það við hann hversu ljúft það er að vera einhleypur! Átti enganveginn von á þessu...

-sko Heiða...þetta er hræðilegt! En fiskurinn sem þú hittir um daginn. Bjóddu honum í lundir ekki pottrétt....

-leysir það eitthvað?

-já já þú býður honum í nautalundir næst og ...

-hvað hefur maður annars með svoleiðis mat?

-Heiða sko...þú býður honum í lundir og svo sex í desert og þú verður AL-SÆL! (ég sko....)

-já ok, svo verður hann bara kærastinn minn án þess að vita afþví sjálfur. Skothellt! Takk elskan, þú ert vinur í raun....ekki alveg að skilja neitt samhengi þarna á milli en það er auðvitað aukaatriði.

Dró brosið neðst úr botninum...

Í gær á námskeiðinu, á kvöldi númer þrjú fann ég aftur fyrir augunum sem reyndu að fanga athygli mína. Fann hvernig augun kitluðu mig í hnakkann á meðan ég var að reyna að einbeita mér að fyrirlestrinum. Ég var fúl út í hann, en get ómögulega munað vegna hvers. Man bara að ég er búin að vera fúl síðan 1994. Viðskiftalegs eðlis fíla og eðlislæg. Þarna við hitann frá kaffivélinni fann ég hvernig fílan smokraði sér út í kuldann og þarna sem hann stóð fyrir aftan mig...fann ég aftur fyrir brúnu fallegu augunum hans. Ég hugsaði hversu hlægileg ég væri í fílu minni þar sem hann brosti einsog sólheima-barn. Og hafði gert öll kvöldin. Ég sagði við hann þarna sem hann stóð með vömbína út í loftið;

- Æi ....hæ....komdu hérna og taktu utan um mig...

Með armana mína opna og með brennheitt kaffið í hægri hönd... baðaði hann út sínum á móti mínum í slow-motion.

Það var þá sem það skeði...í klaufalegum mætti mínum um sýna honum hversu einlæg ég væri í viðleitni minni, staðfesti ég það hressilega með því að HELLA ÖLLU KAFFINU...yfir brjóst hans og bumbu....

-úps....

Hann brosti....brosið stífnaði og kaffið brann...

Fyrirgefðu sagði ég vá fyrirgefðu, ég er fífl...dí....so sorry....fuck...æi andsk...má ekki blóta...

Svo fór ég að strúkja á honum brjóstið og dreyfa kaffinu enn meira með alsberri höndinni um rándýra stífpressaða skyrtuna....og tautaði afsökunarbeiðnir um leið og bletturinn stækkaði og stækkaði...

Enn brosti hann og aðrir hlógu og mér leið einsog fífli. Og tautaði fyrirgefðu fyrirgefðu...hann fyrirgaf mér.

En þetta var langt í frá ástæða þess að ég var vansvefta í nótt...

...stundum þráir maður að sofa en eitthvað fangar athygli manns þrátt fyrir að berjast eins og rjúpan við staurinn vitandi vits að innan tíðar þarf maður að vakna til að opna á sér æðri endann. Átti tíma í morgun hjá lækninum, viss um að honum er búið að hlakka til alla vikuna að fá að hitta mig. Sendi honum sms-skilaboð með annað augað í pung...og sagði aftur; fyrirgefðu -fuck -fyrirgefðu...kemst ekki....en engu kaffinu var fyrir að dreyfa í skeytinu.

Svo fékk ég mér rótsterkt kaffi...og dreif mig í sturtu og með'í...og í vinnunna...dró brosið neðst uppúrveskinu mínu og límdi það með tannlími fyrir neðan nef. Held það hafi verið hálfskakkt en það var þarna samt. 

Urmull af litlum lífglöðum börnum sem ég annars hef yndi af,  í einkennilegum búninum sungu fyrir sælgæti...og þegar líða tók á daginn sagði ég;

-nei, nei krakkar mínir...þið þurfið ekkert að syngja...svona svona í guðana bænum, ekki syngja....og varð örlátari og örlátari á nammið fyrir sem minnstan söng. Blótaði eigendum í huganum fyrir að kaupa þetta óhemjumagn sem engan endi ætlaði að taka. Og byrjaði að bæta blómum á sjálfa mig.

Það gefur auga leið að ég sofnaði yfir sjónvarpsfréttunum nú í kvöld...og þá hringdi dyrabjallann og vakti mig... fór ekki til dyra heldur lá einsog tindabykkja og hugsaði;

-hvaða fífl hringir hérna dyrabjöllunni án þess að gera boð á undan sér?

...vona að ég sofi í nótt vegna þessa.

Hvað á typpið að heita?

Jæja, þá er maður búin að ganga úr skugga um nokkra mikilvæga hluti. Gæinn er nokkuð sáttur við bleiku-druslurnar tvær og augnahárið sem hékk enganveginn á sínum stað, tók hann ekki eftir. Hann er ekki enn búin að komast að því að "iðandi ég" voru í raun óþvegnar splunkunýjar, stífaðar blúndunærbuxunum fyrir að þakka, en ekki eðlilegri plús kynhvöt...ungrar konu. Iss, piss smámál.

Er búin að ganga úr skugga um nokkra afar mikilvæga hluti varðandi hann. Til að mynda stórefa ég að hann komi til með að brjóta bjórdós á hausnum á mér í  nánustu framtíð. Stór plús það. Ég yrði hissa ef hann skiti mig í hnéskeljarnar og finndi hjá sér löngun til að skera af mér litla putta. En það verður bara að koma í ljós. Að ætlast til einhvers meira en þetta, er stór og þokkalega feit frekja að mínu viti. 

Og annað; Hann vill mér aðeins það besta. Sem sönnun þess deildi hann með mér "eðalmunnvatni" en ekki einhverju útúrsýktum flensuvírus...-aðeins það besta fyrir Heiðu...Hann tilkynnti mér hátíðlega á milli þess sem hann saug upp í nefið nú í kvöld...að hann gæti alls ekki hitt mig um óákveðin tíma...og að sjálfsögðu væri ástæðan sú að hann vildi ekki smita prinsessuna sína...púff hvað ég er ánægð með sjálfa mig...og hann auðvitað líka! Sérstaklega í ljósi þess að hann sagði mig vera skítsæmilegan kokk...

-Heiða mín, set öryggið ávallt á oddinn...veit ekkert hvaða odd hann var að tala um, en það er aukaatriði. Hann var að tala við mig, svo mikið veit ég... en ekki einhverja Oddu hvað þá Odd... Maðurinn er ómótstæðilegur. Gullfallegur. Tillitsamur og hjartahlýr.

Hann steig að vísu tvisvar ofan á tærnar á mér (ein brákaðist) þarna um kvöldið, en hann sneri sér þó undan þegar hann leysti vind-ina ....

...og sagði krúttulega í kjölfarið; Úps...

Já það er af sem áður var...þetta er nefnilega það góða við að eldast...maður sættir sig ekki bara við einhverja ljóslogandi gauka eftir langtímasólböð á sólbaðstofum bæjarins...sem keyra um á fínum bílum...með útblásna sterabelgi og bjórvömb og og og....einsog maður kannski gerði, einu sinni eða tvisvar...ég var orðin örmagna eftir leitina af "litla" heila þar sem ég hafði gefið upp alla von á þvi að finna hinn eiginlega heila. Allir skór útúrslitnir....

Í útblásnum kroppunum voru engar lifandi tilfinningar aðeins kalt blóð sem rann löturhægt um æðar...og stöku sinnum alla leið upp í  typpi...stakk þá margsinnis með títiprjónum úr saumakassanum, án nokkurra viðbragða...ekki eitt vesælt; Ái.

Einu viðbrögðin sýndu þeir  þegar þeir horfðu stórhrifnir og með aðdáun á typpin á sér...stoltir án þess að taka svo mikið sem eftir því hvað hárið á mér liðaðist stórglæsilega og lokkandi á koddanum....hárið sem þó varð til þess að þeir stóðu þarna með reisn. Og svo skýrðu þeir "stoltið"  ýmsum nöfnum. En aldrei í höfuðið á mér samt.  

Nú sættir maður sig bara við það besta. Vona að hann skýri "hann" Heiða-r...með tilheyrandi skýrnaveislu og alles...

....pant vera presturinn....allir velkomnir!  þegar ég hugsa um það þá vantar einhvern til að halda á undir skýrn...  njótið dagsins.

Mikið er hún Heiða góð

yndisrósin bjarta.

Ennþá liggur hennar slóð,

inn í hversmanns hjarta

Þú þarft að fá þér almennilega að ríða Heiða!

Við erum að tala um ultra-pirring dauðans hérna megin. Einhver myndi segja;

-svona svona þú þarft bara að fá þér almennilega að ríða Heiða mín! Ekki einhvern sem fær það á lærið á þér...

Núna er ég gjörsamlega ekki með réttu ráði og ætti að svifta mig penna-ræði...og láta mig hafa blýant í hönd þar sem ég gæti þá allavega strokað út eftir mig skítinn...

En þar sem mín ástkæra móður er ekki með öllum mjalla og faðir minn staddur fyrir ofan skýin...systkini öll tvístruð einsog loftbelgir um allar jarðir...er ég svo lukkuleg að ég ræð mér sjálf. Og læt þetta yfir ykkur ganga....

Það sem pirrar mig ofar öllu núna er hvorki kláði eða maurar að neinu tagi. Reyndar heimsótti ástin mig heim...kannski að ég byrji á að segja frá því þar sem mér er ekkert heilagt hvorteðer. Hann var kominn með vott af flensu og ég tilkynnti honum kurteisislega auðvitað að hann fengi ekki að troða tungunni upp í mig, þar sem ég vildi ekki smitast.... Það voru tveir tímar til stefnu...aðeins einn leggur rakaður sökum kjaftablaðurs í síma... augnahárin frá Ameríkunni voru komin á sinn stað með tonnataki...með loforð upp á vasann um að vera ekki í tussulegu bleiku inniskónum til vinkonu minnar, hefði mátt ætla að allt hefði gengið einsog í sögu.

Neibb....hann byrjaði á að strjúka á mér fótlegginn...þann hægri...þann órakaða...svo kyssti hann mig...og hann kyssti mig fast. Subbaði vel út make-upið, en það var vel þess virði. Flottir kossar alveg tía og tunga og allt. Þegar ég stend svo upp til að kíkja eftir matnum undan augnahárunum fínu, verður mér litið á fæturnar ...þarna voru þau kvikindinn.... bleiku inniskórnir. Ég hugsaði auðvitað? Fuck! með það sama. Svo þarna sem ég er að grúska með hellings ást... yfir pottum og pönnum fer mig allt í einu að klæja undan nýju blúndunærbuxunum. Og það sem eftir lifði kvölds klæjaði mig. Þannig að ég var svona hálf-flogaveik á því ...ég var auðvitað með það á hreinu að hann héldi að ég væri svona lífleg og lofaði góðu inn í framtíðina...hann horfði djúpt í augu mín, dágóðar stundir.... og ég hugsaði; -flott maður nú negli ég hann kaldann, hver hefur annars geta staðist augun mín, þau hafa nú alltaf verið álitin falleg...

...þegar ég svo kíki í baksýnisspegilinn þegar hann fór fyrir háttartíma minn og ég gat loks rifið mig úr nærbuxunum....var mér allri lokið....annað augnahárið var dottið af og sat  ofarlega á kinninni.

Þá kom fuck númer tvö...og þrjú og fjögur ...

...annars liggur svo afskaplega vel á mér núna að ég er búin að gleyma hversvegna ég var pirruð... ...vona bara að hann haldi ekki að ég sé með falskar tennur líka...

Vatnsberi: Margt stórmenni hins ritaða orðs hefur virðukennt að það þarf að láta orðin tala. Hættu nú að dreyma, tala og skrifa - gerðu!

(stjörnuspá dagsins....)