Búseta vs skaphár...

Áhyggjur í allri sinni dýrð -eru frekar hvimleiður fjári. Það er ekki fræðilegur möguleiki að að vera hamingjusamur og áhyggjufullur á sama tíma. Alveg spurning að rækta með sér þakklæti fyrir það sem maður þó á og hefur...því það að vera þakklátur virðist auka á hamingju manna. Eða er ekki lengur eftirsóknarvert að vera hamingjusamur?

Ég takmarka krepputal við max 30. mín sléttar pr. sólahring.

Vegna anna hef ég nánst ekkert verið á blogginu og öðrum vefmiðlum, -en þegar ég stalst í óboðnar heimsóknir í gærmorgun, leist mér ekki á blikuna. Mér fannst alls ekkert svo frábært  að verða vitni afþví hversu margir snillingar Ísland hefur alið.  Hver og einn og sumhverjir, benda á hinn eða þennan eða marga sem ábyrga fyrir núverandi ástandi. Ekki virðist þó mikið vera um lausnir...nei miklu frekar; hvern á ég að hengja í dag? Við erum að tala um eitt allsherjar blóðbað.

Held að gæfulegra væri að einblýna á lausnir frekar en vandamálið.

Svo rak ég annað auga í pistil á visi. is. Þar er einhver dama (með brúsk)  búin að gera "vísindalega" könnun á skapháravexti kvenna miðað við búsetu. Öllu heldur hvernig við erum snyrtar eða Ó.

Alveg gjörsamlega einskis nýtar upplýsingar því í raun gæti ég varla gefið flying fuck hvernig ykkar dýrmætasta djásn er til fara. Allt af, örmjó lína, welcome to the jungle fílingur eða hvað þetta heitir allt saman.

-hvar býrðu?

-101...

-ok

..æi veit ekki...kannski er ég bara neikvæð...

Það eru vissulega bjartir tímar framundan...

Jæja...

...er lífið ekki dásamlegt ? Mér finnst það... ætla að sækja um einkarétt á nafnauppbót og fá hana steypta í mót og bera á höfðinu líkt og kórónu sem ekki stingur; Heiða Bjartdal....eða Bjartlund... bæði rímar svo undurlétt eitthvað... kannski ég skelli mér á bæði.

Ég var að velta því fyrir mér í gær (fæ bestu hugmyndirnar alltaf í baði) að nú væri lag fyrir konur að  hætta þessum pyntingum og niðurskurði með bitlausum rakvélablöðum á óæskilegum hárvexti. Láta allt vaxa villt og frjálst og óáreitt...ekkert vax eða líkamsmeiðingar; nei bara back to the basic; -welcome to the jungle thing....

Hvað er meira sexy en órakaðir fótleggir? Ekki neitt! Útrýmum sokkabuxum...og nærbuxum...

... með þessu þyrfti ekki að endurnýja nema hluta af nærbuxnaskúffunni ...og ekki einu sinni hluta...allt heila draslið! Hefur maður til lengri tíma litið efni á að geyma brjóstin á sér í skálum...?

Verða yfirleitt nokkur brjóst eftir á manni þegar horfir í að maður hefur ekki efni á að kaupa sér að borða / éta ...nema hvort tveggja sé?

Skítt með brjóstin...var að hugsa um tennurnar. Mér þykir vænt um tennurnar mínar.  Þær hljóta að að losna vegna næringarskorts og detta loks úr manni... en svo fór ég að hugsa; jafnvel það er alls ekkert svo galið, hvað þá slæmt!

Hægt væri að útbúa lekkera skál úr einustu óslitnu brjóstarskálinni og safna og geyma allar þær tennur sem hrynja úr fjölskyldumeðlimum, löngum grönnum og ekki svo feitum.

Svo sameinast fjölskyldan á köldu haustkvöldi og nýtir tennurnar í eitthvað nytsamlegt einsog tildæmis að spila spil....teningaspil... verðlaunin verða; gleði gleði gleði.

Svo veit ég fyrir víst að allir kossar, kjass og þvíumlíkt verða án stórslysa  ...ábyggilega mun mýkri en þegar tennur og drasl eru til fyrirstöðu.

Kreppan rokkar feitt!

Það eru vissulega bjartir tímar framundan...

Það er munaður að kúka...

Staðreynd málsins er sú; að ég kýs að sjá það bjarta í allt og öllu....ef ekki birtir til; nú...þá bara kveiki ég í... ef eitthvað hreyfist ekki, þá hristi ég það...

Fólk segir gjarnan hvort við annað; -líttu á björtu hliðarnar...alltaf eitthvað gott í öllum aðstæðum.

Ef ég sé ekki eina einastu björtu hlið á einhverri fuckings hlið. Þá bara mála ég hliðið.  Ég gefst ekki upp...bjart skal það vera, alla daga ársins. Lollypop og sunshine og Bjöggi Halldórs! Skítt með sultardropa í nefinu.

Spurning um að framleiða sultu?

Mér er annars þessa stundina skapi næst að segja; hvaða fjárans snillingur fann upp; -erfiðleikarnir leyna í sér eitthvað gott...eða tækifæri, eru þroskandi ...eða eitthvað í þeim dúr? Ég segi;  sá sami og fann upp andremmu eða óþarfa hárvöxt á baki eða fúlar tengdamæður.  Blessuð sé minning þeirra allra.

En þar sem í mínum garði leynast aðeins blómstrandi blóm og syngjandi rollur í haga á beit...ekki einn einasti erfið-ur-leikur...hvað þá vandamál; læt ég mér prútt um ástandið finnast.

Ég þakka fyrir hárvöxtinn... og bít í það súra epli....sem ég "hvorteðer" hef ekki efni á að kaupa hvað þá borða... og geri það bestasta úr öllum fjáranum....

Það er kreppa og því ber að fagna!!!

Ég til að mynda hef tekið þá ákvörðun sem sparnaðartilhögun númer eitt;  að kúka max einu sinni í viku.  Á þessum drottinsdegi marsmánaðar, er hvort sem er svo kalt að ekki einn einasti viti borinn kúkur er svo vitaus að halda sig annarsstaðar en innandyra. Klósettpappír er dýr og einasta ráðið til að sporna við þeim útgjaldalið er að "kötta" hann niður í drasl. Sögnin að kúka er munaður...klósettpappír er munaðarvara.

Afþví mér þykir svo vænt um ykkur; veskú;

-ég er farin að nota vatn út í kaffið í stað mjólk-ur...

-tannkremi splæsi ég í 1/2 rönd á burstann....

...sem snakk og munað er ég farin að naga á mér neglurnar. Stundum sting ég puttunum ofaní sultu til að skapa meiri stemmingu.

(Guð forði mér frá því að éta hor úr mínu nefi eða annarra...)

-Ég er orðin svo nísk að ég tími ekki að sofa lengur.

Svefn pr. sólahring hef ég takmarkað niður í 4 klst. Nýti vökutímann og rembist einsog rjúpan við staurinn við að fæða hugmynd sem ég nota til að  næla mér í styrk fyrir sprotafyrirtæki. Í mínum allra villtustu draumum verður hugmyndin að veruleika og hluta þjóðarinnar til bjargar. Alklædd  hyggjuviti mínu með geðveikislega bjartsýnina að vopni tekst þetta. Þar sem það er hægara sagt en gert að fanga hugmynd úr loftinu ætla ég einfaldlega að stela henni...

-Ég endurnýti brauðsneiðina með því að borða hana 3svar...og þakka Guði fyrir að ég er ekkert fyrir smjör og annan óþarfa. 

Allar ljósaperur á heimilinu eru sprungnar...en það skiptir ekki rassgats máli. Hvað er betra en að sitja einn í myrkrinu? Líklegast lýsi ég sjálfri mér veginn inn á baðherbergi með  bjartsýninni ef svo óheppilega vildi til að mér yrði mál....

Góða nóttina elskurnar og óskir um ljúfustu draumana ég sendi ykkur... föðmumst, kyssumst og knúsumst...umfram allt syngjum og dönsum!

 

Hvar værum við án Facebook?

Það er svolítið fyndið, sérstaklega í ljósi þess að ég mun hafa gramsað eftir æti í ruslatunnum í denn... að í dag skuli ég vera svo "kræsinn" á úldmeti sem raun er...ég tékka iðulega á best before date.  Maður hafði nú svo sem gott kerfi á þessu sem krakkaskítur, segi það ekki. En ég hef ekki nokkra yfirsýn yfir það sem er að ske á facebook.

Mikilvægi þess að borða ekki úldin mat með tilliliti til góðs heilsufars  á maga er ekki það sem ég ætlaði að skrifa um hér í kvöld. Þegar ég á að vera að eyða tíma mínum í eitthvað allt annað og mun uppbyggilegra en að blogga. Geri ég akkúrat það. Ég geri aldrei það sem ég á að vera að gera. Merkilegur andskoti. Ég gæti tildæmis verið að  lakka á mér táneglurnar...nú eða drulla bleki, stöfum, orðum úr puttunum á mér niður á blað...sem að endingu úr verður bók... en nei... þá  verð ég viðþolslaus ... allt í einu er lakk á  táneglur og allt annað sem máli skiptir... sett á hold.... ég verð að blogga...og það um eitthvað sem skiptir ekki rassgat máli...ef að fram heldur sem horfir...kemur út kápa. Forljót slitinn, innihaldslaus, sköllótt og götótt kápa! Um næstu jól...veskú! Einsog ástandið sé ekki nógu slæmt á heimilinu er ég nú farin að drekka kók einsog motherfucker!

Facebook var það...

... á facebook fæ ég fréttir af fjölskyldu, vinum og kunningum.

Systir mín í Ameríkunni var að velja sér trúlofunarhring á meðan fallegi bróðirinn er orðin fastur...einhverjir hlaupa einir og ekki lengur einir...á meðan enn aðrir eru í opnum samböndum. Hvað svo sem það nú er...

... ein vinkonan vííí-aði yfir því að karlinn væri loksins á leið í land á föstudagskvöldið... hugur minn fór auðvitað á flug yfir eldheitum fundum þeirra í milli...en nei nei,... næsta morgun var vinkonan orðin single. Vona samt að þetta hafi verið ljúft á meðan á því stóð...

Einn lýsti yfir comple-keitaðri stöðu hjá sér...og við nánari eftirgrennslan...var kerling búin að fleygja honum út. Þegar ég sagði honum að smokra sér bara innum rifu á glugga (enda grannur þessi elska); issaði hann bara og pissaði yfir mig alla...og sagðist þakka sínu sæla að búið væri að múra fyrir öll göt hjá og á kerlingunni.  Einn er látlaust; ýmist að sturta sig og eða baða...á meðan enn aðrir tilkynna samviskusamlega hvenær þeir fara að sofa...

Ég sjálf?

... ég er auðvitað bara einsog krækiber í helvíti þarna mitt á meðal...

Ég lifi!

-Ég er alveg rosalega afslöppuð nálægt honum...ég prumpa bara þegar mér sýnist og allt!

sagði vinkona mín og brosti með rauðum tönnum...þar sem þær sitja skuggalega nálægt lökkuðum vörum.

...I'm alive

 

 

Endalokin nálgast ...

Systir mín sem býr í landi tækifærana, er æðisleg. Ég kalla hana; ingipingipænimó. Um daginn sendi hún mér bleikan varalit...age -"defæningstöff"...ég hringdi og þakkaði pent...enda vel upp alin. Hafði þó orð á því í framhjáhaldi...hverju það sætti að senda mér lippara fyrir ellihrumar kerlingar sem væru með sveskjuvarir ...

...ég fékk langa tölu um það að nú væri algjört möstímöst að kaupa sér allskyns maska og krem fyrir húð...sér í lagi undir augu...osfrv. áður en allt færi til helvítis. -ok -takk takk fyrir hintið! En ég Heiða bergur bumba...

...kem að því síðar.

...allavega afmælispakkinn minn frá Amerikunni er á leiðinni...by Air. Stimplaður forgangspóstur. A. Eftir áreiðanlegum heimildum mun pakkinn innihalda skó með himinháum hælum. Svo háum að ég mun geta snert skýin með handarbakinu. Mig hlakkar til, þrátt fyrir að mig gruni að ég muni lúkka einsog argasta mella....þar sem skórnir eru lakkskór.  Ég er nokkurnveginn gulltryggð með rússamelluconseptið þegar ég er komin í skóna og búin að lita varir mínar með aldraða skærbleika lipparanum.

Ég ætla í kjölfarið að sækja um íhlaupastarf hjá Geira Gullputtalingi.

Sko...

...það var sagt við mig um daginn...atriði sem átti að skóta mig flata í gólfið. Einskonar pikkuplína Eitthvað á þá leið;

-fuck... hvað þú ert flott miðað við aldur! 

Mér finnst persónulega fökkið nokkuð flott...en það sem hékk á fökkinu....alls enganveginn mér að skapi.

Exxxskjúsmí; eiginlega mjööööög súrt complement og alveg úr takti við hól að mínu mati. Við hvern er verið að miða? Mér finnst ekkert eftirsóknarvert að líta út einsog einhver beygla 10 árum yngri en ég sjálf! Ég veit ekki einu sinni um hverja ræðir! Sú hin sama gæti allt einsog litið út einsog fryst bleikja.  Mér er nánast fyrirskipað að sitja undir slíku og má þakka mínu sæla fyrir að vera ekki sleginn á kjaftinn fyrir að taka þessháttar hóli með auðmýkt og þakka pent. Nobb...geri það alls barasta ekki.  En takk samt. Eða ekki...

Það er nefnilega svo að það þykir eftirsóknarvert að líta út einsog fjögurra ára rass í framan... gildir þá einu hvort þú ert orðin fertug, fimmtug eða sextíu sinnum hundrað. Fyrir mitt leyti, -ekki frekar en að vera berrössuð í bleikum varalit og með svarta lakkskó á hausnum. Seint mun ég þykjast vera yngri en ég er. Frábær árangur að vera vel á veg komin og að hafa afrekað þessum áfanga; þ.e. að vera hálfnuð með að rusla heilli ævi af og aðeins brotið nokkur beint á leiðinni.  Það segir sig sjálft að orðið afmæli er til merkis um að maður er búin að mæla af ævinni. 

Annað; afhverju er fjörutíu ára afmæli merkilegra en 39 ára afmæli? Fyrir mér eru allir afmælisdagar jafn merkilegir. Allir dagar í raun, veit nefnilega með vissu (eða grunar það) að einhver á afmæli á hverjum degi...og er minn dagur því ekki merkilegri en annarra. Sjálfsagt afþví ég náði hausnum úr rassgatinu og leitaði miðju nafla alheimsins einhversstaðar allt annarstaðar en í mínum eigin rassi...

Öll, hvert og eitt okkar erum við einstök og mun það vera keppikefli hjá mér að  koma eins fram við  hvert það kvikindi sem á vegi mínum verði (ef guð verður svo góður að sortera súru stykkin af vegi mínum ) ...og fagna hverjum einasta degi sem mun nú koma... með ykkur.

Endalokin nálgst einsog óð fluga...

Ástarþakkir fyrir kveðjurnar...megi þær halda áfram að berast mér 365 daga ársins.

Túrtappi eða tíðarlok?

Þessi færsla er ætluð dömum

Stelpur;

-ég stóð upp frá fyrirlestrinum í dag sem væri ekki til frásögur færandi nema fyrir það eitt; í miðju "uppistandi" mínu rakst ég utan í dauðan kött sem lá á öxl þeirra dömu sem svaf fyrir framan mig. Ég var lengi vel búin að gæla við þá tilhugsun um að stinga tískudrottninguna með nál í rassgatið...ég eiginlega öfundaði hana fyrir að sofa á sínu grænasta...

Merkilegt annars með sólina, alltaf þarf hún að skáskjóta einum anga sínum á fyrirlestrum, einkum þeim sem höfða minna til mín en aðrir...beint framan í mig. Ég er ekki að tala um netta kossa á vangann...nei ég er að tala um irriteringu dauðans í augasteininn miðjan! Á stundum sem þessum langar mig helst að gefa henni á kjaftinn, brjóta úr henni allar og hverja einustu tönn ...úr tannlausa kjaftinum!

Stuttu seinna sat ég á salerninu (fallegra orð en klósett) . 

Þar sem það er víst kreppa... og ívið þyngra það sem kemur úr buddunni en það sem í pokann fer, er ég aðeins meðvitaðri um hvað ég er að kaupa, en undir venjulegum kringustæðum.

Ég hafði verslað....tíðarlok.... (fallegra orð en túrtappar) frá Euroshop-per minnir minnir mig að það heiti. Kostuðu skít og "ingentíng" í samanburði við hina tæknivæddu sem eru vanalega bornir á borð fyrir mína ..., nú borgar það sig að hafa á klæðum 365 daga ársins. Því ber að fagna! Ég sit þarna á skálinni (fallegra orð en...æi sleppi því)  og veiði lokið upp úr vasanum. Nú skildi allt innsiglað með minum rómaða stæl og það á spottprís.  Nema hvað .... tappakvikindið var bundið í plast svo herfilega að ég náði honum ekki með nokkru móti úr umbúðunum.

Úti fyrir hafði myndast röð með útúrþöndum þvagblöðrum við það að springa...og leka. Ef marka má það sem ég sá fyrir mér í hugskotinu.

...ég sat sem fastast og föndraði við þennan skrípaling uns það tókst að lokum með tönnum og klóm, um seint og síðir.

Punkturinn með þessari frásögn er.... akkúrat enginn.... 

 

Guð er dauður!

Ég sat í þéttsetnum fyrirlestrasal í gær...fyrirlestur sem missti frekar mikið af athygli minni þegar ég heyrði að heimspekingur einn hélt fram (áður en hann drapst) að Guð sé dauður! Hugur minn fór á flakk og týndi einbeitni sinni....og staðnæmdist við fjölda baka...og var ég miklu frekar að spá í afhverju allir væru svona black, gráir, brúnir og safe dressaðir...heldur en nokkurn tíma hver af dömunum væri búnar að raka sig undir höndunum...

...þar sem eitt af heimaverkefnum gærdagsins var að fara á stefnumót fór ég á flug með date-inu mínu á fyrirlestrinum. Eftir stendur í glósubókinni sú staðreynd að Guð er dauður.  Jebbs... nemendur áttu að fara á stefnumót með sjálfan sig í eftirdragi. Meðvitað. Lifið mitt ef litið er til þessa er drullutöff.

Það góða í stöðunni og vandkvæðalausasta eru að engar málamiðlanir eru þegar stefnumótin eru við mann sjálfan. Engin bið eftir að dateið mæti. Engar vandræðalegar þagnir. Engin grípur fram í fyrir manni. Aldrei spurning um hver borgar reikninginn. Ekki þarf að hafa áhyggjur afþví að mér verði boðið að ganga yfir logandi steina í framhaldi (júbb...það gerðist) ég gæti svarað gemsanum án þess að afsaka það...eða ekki. Ef stefnumótið hefði verið númer 1001 þyrfti ekkert að ræða það í löngum tölum í framhaldi hver væri ofan á eða undir. Ég get verið það allt í senn...ekki nokkrar rökræður um hver sefur á "blauta" blettinum...og svo videre... Hvað eru þessir einfætlingar sem hlaupa einir að væla? This is fucking great!  Kannski ekki það besta -en alveg great samt.

Einn vinur kom með þá athugasemd að ég skildi taka með mér spegil út að borða og halda þing framsóknarmanna.  Ég álít að engan spegil þurfi til að halda þingið ...ég hefði ekki einu sinni þurft að mæta á svæðið. Ég er ennþá föst í brandaranum að flokkurinn sé hola. Ætla að vera það aðeins áfram. Þannig að í gær var haldið þing Framsóknarmanna á Lækjarbrekku með mig fjarverandi. Þar hafið þið það.  Borðið sat sköllótt og einmanna við gluggann. Kveikt var á einu kerti.

Ég fór að velta því fyrir mér hvort ég ætti að bjóða mér út að borða. Fann það út að ekkert væri meira hallærislegra en að fara ein út að borða í háum hælum og borga brúsann sjálf...þannig að þeirri hugmynd var snarlega hent út og delete-að með einum takka. 

Ég elska spontant og óvænta hluti, þó að atriðið með að ganga yfir logandi steina heilli mig lítt. Ég kom sjálfri mér þokkalega á óvart eða þannig, þegar ég bauð sjálfri mér í bað með öllum græjum... þá er ég að tala um fjölnota og litríkar bubble kúlur...og einu stykki gulri rakvél sem smellpassaði inn í bubblið. Frumlegheitin  hjá minni kannski ekki alveg í botni... en lagaðist mikið og vel þegar ég sjálf og alveg alein og óforvarendes fleygði einnota pizzubjána úr frystinum sem hitti beint í ofninn, áður en ég kveikti á þokkalega rómatískri kertatýru...

Og svo á ég að skrifa greinagerð um athæfið...

Gjörðu svo vel Heiða - Takk fyrir matinn Heiða. Góða nótt Heiða - Góðan daginn Heiða - Fallegar tær Heiða...Kysstu mig Heiða - ekki slefa svona yfir mig alla Heiða - ÉG get ekki sofnað....þú hrýtur Heiða...osfrv.

Óska ykkur ævintýralegrar viku með botnlausum óvæntum augnablikum mín elskulegu

 

 

Hemmi Gunn er herðatré...

Ég rakst á frétt á visir.is og útúr henni les ég; Hermann okkar Gunnarsson er orðin einskonar herðatré þjóðarinnar. Hann er svo eftirsóttur að hann þarf að henda út vinum til að rýma fyrir öðrum. Ég eigna mér Hemma rétt einsog aðrir landar mínir. Sbr. "strákarnir okkar" -þar til annað kemur í ljós.  Ég á hluta í honum alveg einsog þið. Hlusta stundum á hann á sunnudagsmorgnum. En að ég fari og lesi spekina hans daglega til að koma mér í rétta gírinn fyrir daginn, er af og frá. Ég einfaldlega hengi mig ekki á fólk. Ég hengi mig á minn æðri mátt...ekki mannlegar breiskar skepnur.

Mér finnst frekar slappt og í raun bera vott um klikkelsi fyrir ofan meðallag þetta með að vísdómspunktar hans á feisbúkkinu haldi nánast lífi í stórum hluta "vina" hans. Ein setning sé slíkur áhrifavaldur fyrir sérhvern sem raun er. En allt gott er gott hvaðan sem það kemur...segi það ekki. Yfirlýsingar fólks eru þess eðlis að mig langar helst af öllu að kaupa spakmælabók spakmælanna...og dreyfa fríbís....er nokk viss um að með því framtaki... myndi ég tortíma mörgum úr glötun neikvæðra hugsana og vonleysis...ef það er allt sem þarf þ.e.a.s. Henda prósakinu og um leið henda jákvæðum statementum á spegilinn. Einnig mætti benda á Geðorðin 10.

Svo langar mig að bæta við; í öllum bænum; hvað fær fólk til að setja annað fólk í guðatölu? Það er algjört ábyrgðaleysi sem engin stendur undir.

Mamma mín er annars búin að sjá viðtalið.

Viðbrögð hennar komu mér gjörsamlega í opna sköldu. Bjóst við enn einni ferðinni á geðdeild...en svo er ekki. Hún er brjáluð! Sundurtætta fjölskyldan okkar er tættari en fyrr. Hatrið svífur allt um kring, umvafið blótsyrðum með hótunum um málaferli og vitleysu. Mér er troðið miðsvæðis...í hlutverk sem ég þekki mjög vel.  Hlutverk sem ég kæri mig ekkert um og hef sagt lausu fyrir aðra til umsóknar. 

Í þeirri stöðu sem ríkir núna innan okkar; fer ég ekki á Facebook og les fyrirsagnir vina minna eða annarra ekki svo mikilla vina minna í von um glætu; Nei ég  bið í trausti og trú um að allt fari á besta veg.

Love you guys. Mín er að massa þetta í fyrstu lotu námsins. Hamingjusöm sem aldrei fyrr...með hjartað yfirfullt af kærleik

 

 

Bara...

...rétt að láta vita að Frk. Fix Þórðardóttir er sprell

Væri samt gott og eiginlega betra en það ...að fá einsog nokkra viðbótarklukkustundir í sólahringinn.

Einhver aflögu?

Knús á alla; konur, krakka og karla