Bara smá svona...

...orðsending til ykkar sem kíkjið við hjá mér og þykir svolítið vænt um mig.

Er farin í frí verið góð við hvort annað.

Ykkar Heiða

Sunnudagur til sælu

Ég segi það alveg hreint út einsog það er. Ég hef ekki margar manneskurnar hitt sem gera eitthvað fyrir annað fólk án þess að vænta neins í staðinn. Þetta með að gefa (eða gera eitthvað) án þess að vænta einhvers í staðinn...er því bara crap að mínu viti. Því miður. Og það að gera eitthvað fyrir annað fólk án þess að básúna það út um fjöll og víða...er fátítt að mínu viti. Við mannfólkið erum meingölluð kvikindi og ef guð er til...honum ekki til sóma. Þó sum  telji sig vera hans best pal..viss í sinni sök, um heiðursæti við hlið hans, að þessari vist lokinni. Með hlutverk....stórt hlutverk.

Maður skildi ávallt hlúa vel að sjálfum sér. Setja sjálfan sig í fyrsta sæti og útrýma því úr vitund sinni að það sé sjálfselska.

Ég er annars sífellt að fá æði fyrir einhverju. Nú síðast fyrir vatni með lime...svo er ég að fá ógeð fyrir öðru, nú síðast að blogga. Ég fæ stundum svona tilfinningu einsog ég sé allsber. Samt er ég í fötum og gef bara oggupons af sjálfri mér....held ég. Og kannski eilítið skakka mynd af mér líka, en bara stundum, samt er ég ekki með pilsið á hausnum. Að auki finnst mér það hreint ótrúlegt hvað fólk les texta út á mismunandi hátt! Ekki einsog hann er framsettur af mér.  Og alveg finnst mér stórfurðulegast að ég skuli vera að skrifa um þetta...kannski vantar mig stærri vandamál í líf mitt. Ef þetta er orðið eitthvert issue. 

Annars góð - þrusugóð, eirðalaus en góð og ætla út og sjáum til hvert vindurinn þeytir mér í þetta skiptið.

Njótið sunnudagsins. 

 

 

 

Hann ætlar að pissa á gröfina mína...

Alveg er það furðulegur andskoti hvernig sumir reyna að fanga athygli manns! Af sjö skilaboðum náðu ein sérstakri athygli minni.

Þau voru eitthvað á þessa leið;

Afhverju í andskotanum geturðu ekki svarað símanum? Þú ert sama drullupakkið og hinir sem ég þekki...ég míg á gröf þína þegar þú drepst! Ég lít ekki á sjálfa mig sem pissuskál...en mér fannst þetta leiðinlegra en ég myndi nokkurn tima viðurkenna...fyrr en nú. Samskipti fólks eru vandmeðfarin og ég er að verða mannafæla. Meiri en ég var. Þannig er það bara.

Með þetta í farteskinu (án þess að vita af því) fór mín á árshátíðardjammið...vitandi vits að djamm getur endað í sambúð frá helvíti - í helvíti - með helvíts - leiðindar - eftirmála!

Annars er ég barasta í þrusustuði sko.... og frá og með þessu ofanrituðu er ég vonandi hætt að blóta.

Svona eftir á að hyggja var barasta skemmtilegt...eiginlega mjööööööög gaman. Einhverjir reyndu að halda uppi samræðum við brjóstin á mér, það er nú bara einsog það er. Notabene svörunin var engin. Bakið fékk augu á sig. Litu ekki tilbaka.  Rassinn fékk klapp og hlutaðeigendur illt augnaráð að launum. Ekki einn einasti sýndi tánum athygli. Það er ekki um auðugan gras að eitthvað -úti á lífinu.

Ég og minn trúi og tryggi Saxalingur héldum heim um fjögur...og við sváfum vært fram yfir hádegi. 

Set inn til gamans eina mynd sem var tekin í gærkvöldi...góða nótt elskurnar

 

 

 

 

Ég er með fallegt bak...

Það eru undur og stórmerki að gerast í mínu lífi...ég er að fara út annaðkvöldút á lífið -út á meðal lifenda...út úr húsi...einsog ég fari aldrei neitt út...en að ég fari út -út -út og það eru tíðindi! Já það eru sko fréttir.

Kvöldið er búið að vera undirlagt af því að ég sé að fara út í.  Og ég er búin að máta hverja einu og einustu druslu í fataskápnum...hef meira að segja gengið svo langt að breyta toppum...og sauma kjól ....sem ég fer svo ekkert út. Þetta er hausverkur...þ.e. að fara út. Og ég ætla að gera sem minnst afþví í framtíðinni að fara út. Kjaftæði... Þetta er gaman og ég er glöð en ekkert sérstaklega gröð...en það hlýtur að koma um leið og eggjastokkarnir detta niður...svona rétt einsog eistun. Ég má ekki vera of glennuleg...ekki of formleg...ekki of...ekki of...en samt flott...

Og þar sem ég er búin að vera nánast berrössuð í allt kvöld spígsporandi einsog pandabjörn í framan á háustu hælunum...(jú málningin frá þessum morgni hangir enn....lauslega þó) datt mér í hug þarna fyrir framan spegilinn rétt áðan...HVAÐ ER EIGINLEGA MÁLIÐ MEÐ KVENNMANNSBRJÓST? 

Þær þarna í vinkonuhópnum hafa skiptar skoðanir á því hvort sé meira heillandi við karlmenn; rass eða hendur. Sumar nefna augu...en enginn þeirra brjóst. Engin talar um eistu... pung eða læri.

Karlmenn hinsvegar segja ýmist rass, brjóst...en aldrei hendur...aldrei tala þeir um .... 

Sem minnir mig á að mömmu finnst ég Heiða litla hafa afskaplega fallegt bak...og já tær líka...ég segi ekki að momentið hafi verið svona þegar gestir komu og gláptu á þennan  krakka/ungling eða konu og að hún hafi sagt;

-já en hún Heiða mín er með afskaplega fallegt bak...og tær. Sýndu á þér bakið stelpa...og tærnar.....

Nei,  en þetta situr djúpt í undirmeðvitundinni.... og ég ætla að sýna þokklega vel á mér bakið og dansa um berfætt...

 

 

 

Ég elska sjálfa mig...

ÉG ER SNILLINGUR...ÉG ER SNILLINGUR! Kaffikannan mín þessi hreina og fína sem fór í uppþvottavélina og sýður vatnið alveg alein...  hún virkar!!!.... og ég dansa hérna núna um á bleiku náttbuxunum með vasaljósið í hendinni (batterýslaust) af botnlausri og einskærri hamingju!

Mér tókst að sigra lögmálið og nú eru mér allir vegir ekki bara bara færir...heldur greiðfærir!

--- 

...eða ekki...allt sló út núna rétt í þessu og á meðan ég bölsóttaðist út í myrkrinu og fálmaði leitandi að takkanum á rafmagnstöflunni... hugsaði ég;

-þú gefst ekki upp, taktu móður þína til fyrirmyndar Heiða Bergþóra; Þói, Tóti, Einsi, Gunni, Kalli, hundur, köttur og svín...einhverjir froskar......og ég stóð sem fastast og beið og aftur sló út...myrkrið umlukti mig enn einu sinni....þá tók ég á það ráð að halda takkanum upp...viss í minni sök að ég endaði sem sigurvegari...en svo tók skynseminn völdin (fjárans skynseminn) og ég viðurkenndi mig sigraða í vanmætti mínum....fyrir lögmálinu; ragmagn og vatn...neibb!  

En barnapúður virkar mjög vel yfir make samt....ekki hveiti...hef prufað það líka...ekki nema ykkur langi ógurlega til að kyssa einhvern gaur í tvær vikur ...þá er hveiti flott með dassi af svita... 

Annað;þetta með klór á freknur sem ég sagði ykkur frá hér um árið (mánuðinn) virkar ekki...ekki einu sinni á fæðingabletti... 

Alls ekki mála tau-stóla með vatnsmálningu...absolutly not...virkar ekki!

Og þegar ég hugsa um það þá er að verða ansi rúmt hérna í íbúðinni minni...búin að gefa flest öll fötin mín til bágstaddra -eyðileggja megnið af húsmunum...bæta og sauma fyrir flestallar músarholur...og er að verða einmanna. 

Ég er vel sett samt að því leytinu til, að vera 24/7 í bestasta félagsskap sem hægt er að hugsa sér! Jebb...þokkalega er ég vel sátt við hann. Félagsskapinn. Þ.e. minn eigin. OG ÞAÐ ER GEGGJAÐSLEGA GEGGJAÐ...að vera sáttur með sjálfri sér.

Ég segi nú ekki að ég geri mikið að því að segja sjálfri mér brandara og hlæi með mér. Gerir það annars nokkur nú til dags hvort eðer? Að segja brandara? Ég les ekki fyrir sjálfa mig upphátt...ég rabba nú ekki beinlínis um daginn og veginn við sjálfa mig. Ekki skiptist ég á skoðunum við mig. Skárri væri það nú vitfirringin. Ég sem er alltaf sammála sjálfri mér. Ég reyni ALDREI að hafa vit fyrir sjálfri mér, ég held að það sé nokkuð ljóst. Ekki rífst ég við sjálfa mig. Ég elska sjálfa mig.  En ég kúra þokkalega með sjálfri mér...og það er sko akkarút núll skítafíla af mér! Ekki vottur af svitalykt heldur. Ekki táfíla. Og svo fer ég aldrei í fílu.

Hvað er þá málið?

Málið er einfaldlega það að í dag sat ég úti með vinkonu minni með eðalkaffi í koppi. Hún hnippir í mig og segir;

-Vá Heiða sjáðu hvað þau eru ástfanginn...

-iss piss -þetta endist ekki út vikuna hjá þeim!

Og þegar ég er farin að hugsa svona...hvað þá að sigra hið óumflýjanlega...þá er eitthvað að.

 

 

Úr nærbuxunum!

Ég missti kúlið gjörsamlega þegar ég var næstum búin að keyra yfir tvær stelpur á reiðhjóli í dag. Eitthvert blindhornið kom á móti mér og þvínæst stelpurnar á fljúgandi siglingu...  ég snarhemlaði. Ég stökk út úr bílnum og horfði á eftir þeim ofan í skurð...hjúkkit! Því næst kom stærsti puttinn á stærri stelpunni og einhver öskur....ég gargaði á móti einsog rófulaus hæna...og er ekki stolt af mér fyrir vikið...gargaði hana næstum ofan í skurðinn aftur... hún stóð bara og horfði ofan í hádegismatinn minn... 

...örstuttu seinna var ég stödd niður á Læjartorgi í faðmlögum með alþingismanni. Lét mér nægja að taka í höndina í hinum sem stóð hjá. Enda frjálslyndur.  Tilkynnti að dóttir mín væri þriggja ára prinsessa...einsog það stæði ekki utan á henni.

Fólk er almennt mikið fallegra í raunveruleikanum, þegar maður fær persónuna með í æð...þegar maður fær augun. Held að draumurinn um þulustarfið...sem aldrei var til hvort eðer liggi í valnum. Sjónvarp gerir ekki rassgat fyrir lookið! Ekki baun. 

 Viðurkennist hér með að þegar ég heyri kallað;

-Heiða!

og ég leit við og sá viðkomandi...segi við Sóldísi mína;

-þennan kall verður mamma sko að faðma...

...og þegar hann svo segir; 

...-ég skal sko standa hérna og faðma þig í allan dag, Heiða mín! ...þá varð ég upp með mér. Enda ber ég ákaflega mikla væntumþykju og virðingu í brjósti til þessa manns. Sjarmatröll dauðans. 

Sóldís mín sá lífið og tilveruna bleika í dag. Hún var með bleik sólgleraugu. Þegar ég hafði kvatt þessa tvo spyr hún;

-mamma voru þetta jólasveinarnir? 

... það varð fátt um svör en ég hugsaði þeim mun meira. Ég hugsa að ég skilgreini ekki karlmenn framar í hennar viðurvist sem; jólasveina, pappakassa eða eitthvað þaðan af verra. Barnið er með límheila...það hefur hún erft frá föður sínum. Ekki frá mér svo mikið er víst.  Karlmenn eiga heiður skilið fyrir að vera; flottir, flottari, flottastir! Ég er þeirrar skoðunar að þeim beri að sýna tilhlýðilega virðingu og beini ég þeim tilmælum til allra kvenna; ÚR FRIGGING NÆRBRÓKUNUM!

--- 

Kaffikönnur MEGA ALLS EKKI FARA Í UPPÞVOTTAVÉL...kannski eða bara kannski, vildi ég bara afsanna kenninguna um að rafmagn og vatn eiga aldrei samleið...hvað veit ég svo sem um það?  En þetta er ekki að virka. Kaffikannan lúkkar flott í eldhúsinu...en hún er ónýt! 

--- 

Og svo að lokum; ég var stödd í fjarlægum stigagangi í kvöld á niðurleið. Þar kom lítil stelpa á að giska 5-6 ára. Hún var með blautt hárið, í stígvélum og í náttkjól.

Hún lítur og mig og segir;

-áttu bara svona föt?

-svona föt hvernig?

-nú svona föt...segir hún heldur óþolinmóðari og bendir á mig en aldrei þessu vant var ég í gallabuxum.

 -já ég á bara svona föt...ekki ætlarðu út á náttkjólnum stelpa?

-jú og ég er ekki einu sinni í nærbuxum!

-ég ekki heldur

Þegar ég keyri svo í burtu, finn ég (að ég held) að dekkið hægra megin er við það að losna....þá gaf ég barasta hressilega í...og hugsaði;

-Who gives a flying fuck? Ekki ég! Mín bíður geggjaðslega spennandi vika... áframhaldandi drykkja á instant kaffi ...og 101 jólasveinn

Njótið komandi viku elskurnar mínar allar sem ein

 

Löngu farin inn í annan heim

Ég hafði ekki séð hana í tvo mánuði. Hún var á flótta undan "kallinum". Þegar ég lagði hjá "búðinni", sá ég að hún gægðist undan einu horninu.  Hún var búin að bíða þar í klukkustund... 

...komdu - komdu, kallaði ég þarna úr faðmi sólarinnar á veröndinni.

-Nei komd'þú! hvæsti hún á móti...

...ég hoppaði einsog hægt er að hoppa á háum hælum til hennar.

-taktu pokann! skipaði hún 

Ég sagði henni að setjast afturí það væri ekki hægt að opna farþegameginn.

-Heiða, þetta er ógeðslegur bíll...sagði hún um leið og hún settist afturí...hvað ertu að gera á þessum viðbjóði? 

-svona, svona ....hann er nú ekki alveg svoooona slæmur...það er svaka fínt að keyra hann...sagði ég (einsog ég geri alltaf) um leið og ég stillti baksýnisspegillinn...og þá tók ég eftir því...

-hvað er að sjá þig?!!! þú ert eitthvað svo einkennileg til munnsins!

-ég var búin að segja þér að ég lét rífa allt úr neðri góm!

-Nei, hvur andskotinn!

-já, já Heiða mín það borgar sig að hlusta stundum...  svo bætti hún við:

-ég ætla að fá mér góm...og það skal sko vera hvítasti gómurinn sem hægt er að hugsa sér! Líka uppi...

-púff.......ég horfði á hana og hugsaði og fann hversu mikið ég elskaði hana útaf lífinu...en þetta var svolítið nálægt geggjuðustu hugmyndinni sem hafði bankað upp á í hennar kolli. Ég virti hana fyrir mér og sá að bláu augabrúnirnar voru orðnar himinlifandi blárri...og mig langaði helst að myrða þá kerlingunnu sem hafði krassað þær á fallega andlitið hennar. Svo sá ég að líkami hennar og andlitið afmynduðust af bjúg vegna lyfjanotkunar...þ.e. meira en nokkru sinni fyrr...og þá langaði mig að myrða læknirninn hennar og allt hans aðstoðarfólk... rífa utan af þeim hvítu sloppana og tæta þá í mig...og ropa svo hressilega á eftir...en auðvitað geri ég ekkert af þessu.

Við héldum í Kringluna.  Henni langaði í hvítar leggings með blúndu. Þegar við löbbuðum eftir ganginum tók ég eftir því að sumir störðu. Ég tók þá undir hendina hennar svona til að gulltryggja það að það færi ekki á milli mála að við værum saman.

Að við værum mæðgur.

Fyrir utan bílinn reyndi hún svo að komast inn. Farþegameginn. Hún var strax búin að gleyma að hurðin var ekki opnanleg. Ég benti henni þar sem ég sat inn í bílnum að koma aftur í...hún stóð þarna með poka og veski og vinkaði á móti...skælbrosandi ...ég benti og hún vinkaði og vinkaði...og brosti og brosti.

Ég hugsaði; alveg er þetta merkilegt...hún er að vinka en samt er hún löngu farin....farin inn í allt annan heim...

...ohhh, hvað ég sakna hennar.

Ég er í mesta basli við að ala dóttir mína upp...

-mamma, mamma sjáðu hún er að leita að einhverju!!!

-mamma, mamma, sjáðu karlinn -hann er búin að týna einhverju!!! 

Já það er alveg stórfurðulegt að þegar sólin hækkar á lofti og bráðnar ofan af vötnum og á fjöllum...verða íslendingar snælduvitlausir í leit að þessu einhverju...

...og mikið rosalega fer það í taugarnar á mér! 

Þetta var það einasta sem skyggði á þennan fallega dag. Með sólina við hlið mér, á móti og í aftursætinu gat lífið ekki orðið mikið yndislegra...nema þegar ég leit inn í næsta bíl (sem ég gjarnan geri...) og þar voru skvísur, gæjar, karlar, kerlingar...dömur og krakkar...allir í leit að þessu einasta einhverju og hún dóttir mín mátti hafa sig alla við að tilkynna mér það...á rauðu ljósi.

...ég á nefnilega það til að segja við hana þegar hún gerir þetta nokkuð;

-týndirðu einhverju elskan?

Hvernig væri að taka höndum saman og troða þeim einhvert allt annað en uppí nefið á sér? Þetta er hrein og klár útsýnismengun! Það er ekki inní myndinni að nokkur manneskja geti sannfært mig um  að þetta sé hollt! Að þetta sé í lagi...

Ég er hér í mesta basli við að ala dóttur mína upp í góðum og gildum siðum...og þá þetta...maður bregður undir sig betri fætinum/fótunum ... -hún litla skinnið  trúir því þó að vegfarendur allir leiti logandi ljósi að einhverjum fjáranum ...og það í nefinu á sér! 

Ég veit ekki hvað ég á að segja þegar hún spyr:

-mamma, afhverju eru þau að leita?

-LEGO kubbum kannski? 

Annars er maður nokkuð góður bara -miðað við aldur og fyrri störf...

....eigiði gleðiríkan og ánægjulegan sunnudag.

 

 

Englarnir pissa yfir okkur...

Einn strákpjakkur sagði við móður sína í morgun þegar hún óskaði honum gleðilegs sumars;

-En sumarið byrjar ekki fyrr en í júní!...mér fannst þetta nokkuð smellið. 

Sumarið semsé formlega gengið í garð -samkvæmt almanakinu...en ég stend föstum fótum á því þegar  ég segi; sumar alla daga - allan ársins hring...burtséð frá skítaskúr, hríð, roki eða sudda.

Englunum varð brátt í brók í morgun og nú rignir yfir okkur gulldropum...engar bleyjur á himnaríki.

Grípið dropana og njótið dagsins.

Gleðilegt sumar elsku félagar og vinir 

 

Lúxuspíkan með ídýfunni...

Jæja litla píkan, með lúxus-ídýfunni lagði sig í kvöld. Vaknað með tak í bakinu - hausverk og sljóan haus, ásamt pungsveittum og  þreyttum hugsunum. Þrátt fyrir góðan ásetning um að horfa alls ekki á Innlit Útlit - potuðu augun sér annað slagið að skjánum. Hjúkk að ég var ekki vel upplögð! Hvar veit ég, hvar ég hefði endað, með fjandans hvítu málninguna í þetta skiptið! (nei nei nei - stóllinn hvítmálaði kom barasta hreint ekki vel út...takk fyrir að spyrja).

Ákvað að rífa mig upp og fara út í rokið og kaupa mér stóran ís. Geri það gjarnan - endrum og sinnum, stundum oftar. Og þar sem alltaf er blómum á mann bætandi...keypti ég mér hellings nammi líka.

Eftir baðið fylltust eyrun af vatni...bak-takið var horfið, hausverkurinn líka og..hausinn komin á flug....og pungsveittu hugsanirnar stoppuðu (reyndar snarhemluðu) við einn gauk sem ég var að slá mér upp með í fyrra. Þetta var svona samblandaðar hugsanir af Innlits-Útlits kíkju-gægjunum...og gæjanum.

Málið með þennan sómamann var að hann var alveg hreint ágætur fyrir sinn snúð. Einhverja vankanta hafði hann (sem notabene -ég hef ekki) og þar sem ég hafði ekki nokkurn áhuga á að sníða þessa kanta af honum, þrátt fyrir að vera afburðargóð með skærin...fékk hann að fljúga á vit ævintýranna, blessaður. Ég hef aldrei aldrei eitt augnablik séð eftir honum.

Mikið var ég lukkuleg, þegar ég þurfti ekki lengur að eyða sunnudagsmorgnum í að blaða í hverjum einasta fucking augýsingapésa sem inn um lúguna barst...og hlaupa einsog rófulaus hæna á eftir hvaða tilboði bæjarins sem honum hugnaðist að  -græða á. Spara. Þetta var svona sparigrís.  Tveir fyrir einn gaur. Sem átti frystikistu.  Aldrei neitt nema; tveir fyrir einn dráttur í boði....eða 30% afsláttur í það minnsta... og svo var þessi öðlingur hálft í hvoru fyllibytta líka held ég...

...en ágætt grey.

Eitt sinn vildi hann koma mér á óvart. Hann var löngu búin að gefa upp alla von um að ég myndi nokkru sinni flytjast með honum í fína húsið. Ég þoldi ekki frystikistuna og allan free-bís-inn í henni.

Eftir einhverjar fortölur lét ég eftir húslykillinn minn og fór í vinnu. Þegar ég kom heim seinnipart dags...blasti við mér eitt stykki dauðadrukkinn karlmaður...nokkrar tómar bjórdollur og vel hálf vodkaflaska...og það sem meira er; stærsti veggurinn á heimilinu mínu var orðin KÚKABRÚNN! Gólfið með kúkaslettum ...og hann stóð einsog mongólíti í framan á nærbuxunum einum fata, með málningaslettur í ljósa hárinu....og slefaði út úr sér...;

-hæ essskaaaaaaan.... 

Í sannleika sagt varð veggurinn fallegur í eina örstund...þegar ég gerði mér grein fyrir hvað allt annað var fáranlega glatað!

Hann fékk svo sem ekki mikið svigrúm áður en ég fleygði honum út. En út fór hann og vodkaflaskan á eftir honum. Svo fötin. Hef ekki séð hann síðan.

En bölvaður veggurinn stendur enn!  Og hlær að mér...glottir í það minnsta.

Spurning að fara að mála...