Elskurnar mínar

Ætla að taka mér smá pásu, love you all. Kem fílelfd tilbaka. Knús og kveðjur á línuna

Takk kæru vinir

fyrir kveðjurnar, þetta er allt að koma

Sofa blaut í tjaldi

Þegar ég vaknaði í morgun var ég himinlifandi með það eitt að heyra vindinn berja létt á rúðuna í herberginu mínu. Sem gaf mér til kynna að flensudruslan var að snáfa sér veg veraldar, þar sem ég heyrði allavega eitthvað með öðru.

Himinlifandi með að dóttir mín var með litla fótinn sinn við andlitið á mér. Fóturinn gaf mér til kynna að spörkin hefðu verið ófá; í mig, á mig, undangengna nótt.

Himinlifandi með að ég hafði tekið þá ákvörðun á fara hvorki til Akureyrar eða á aðra útisamkundur.

Getað sofnað í hlýrri holunni minni og vaknað þar líka. Hafa möguleika á að elta sólina ef svo ber undir. Ef hún þá leynist einhversstaðar.

Nokkuð mörg eru árin orðin síðan ég hef látið hafa mig útí skipulagðar samkomur, elt maurana, sofið  blaut í tjaldi. Sofið hjá í tjaldi. Borðað kaldan útþvældan hamborgara og sungið við gítarglamur við tannaglamur.

Hinsvegar er styttra síðan ég lét plata mig í sumarbústað í nóvember... og varð næstum úti þar sem ófært var til og frá áfangastað. Mér fannst eitthvað spennandi við að fara í hrollveðri í sumar-bústað um hávetur. Reyndar skalf ég á beinunum, þar sem kynding var í lágmarki. En minningin lifir.

Hélt í alvöru að ég hefði bæinn útaf fyrir mig. Yrði svona einskonar Palli einn i heiminum. Það er nú öðru nær, samkvæmt því sem ég heyrði í útvarpanu ætlar fjöldinn allur að halda sér heima....

Sendi ykkur öllum mínar bestu og mestu óskir í tilefni helgarinnar. Treysti því og trúi að þið hafið það öll sem allra allra best.

 

 

Við erum suckerar....

Ég er með það á hreinu að við erum algjörir suckerar fyrir væli.

En af því að við erum suckerar fyrir væli og hörmunum og skelfingum, þá stafestist það hér með að þegar ég tók mér frí frá fjölmiðlafræðinni. Þá hafði ég frjálsari vilja með að lesa ekki ALLT sem á mitt borð var borið. Þ.e. alla fjölmiðla. Horfa á alla fréttatíma.

Það er alveg merkilegur andsk... að þegar ég fletti blöðum, þá eru þetta hörmungar út í eitt. Út í tvö ef út í það er farið. Að vísu hefur veðurspáin verið með eindæmum sólrík og jákvæð út í okkur það sem af er. Og hún er á forsíðunni.

Mér áskotnaðist bunki af tímaritum og þegar ég horfi á forsíður og fyrirsagnir eru þær einatt (ekki alltaf) eitthvað á þessa leið;

Ofsótt af Skólayfirvöldum

Missti hreyfigetuna, minnið og málið (sú saga endar vel þó....)

osfrv.

Að ógleymdum;

Töfrabuxur sem koma línunum í lag

Sykurlaus barnaafmæli

...þetta sem sé selur.

....og svo; Hvenær eruð þið byrjuð saman?

jahá!

fyrir ykkur lausbeisluðu sem eruð í vafa, læt ég það fylgja með hér;

Ef þú ert farinn að gista hjá henni/honum í miðri viku...

Ef þú ert búin að fara í mat til tengdaforeldranna....

Þegar það er orðið sjálfsagt að hittast og ekkert tilstand í kringum það.....

Aukatannbursti hjá henni/honum...

Planar helgina með manneskjunni er ákveðið merki um að þú sért með hana á heilunum.....

Talar um að eyða sumarfríinu með henni/honum...

Þegar símtölin snúast um hvað eigi að vera í matinn.....

HALLÓ!

Hvað varð um; Viltu byrja með mér?

Útfrá þessum pælinum í aðrar;

Kynferðisleg fullnæging ku eiga margt sameignilegt með dauðanum. Lífsorka og kynorka haldast í hendur eins og óaðskiljanlegir dansfélagar. Lífið er tilhlaup að dauðanum, rekið áfram harðri hendi af lífsorkunni. Samfarir eru atrenna að fullnægingu sem stjórnast af kynorkunni. Bæði líf og samfara-ir eru leiðir sem farnar eru að ákveðnu marki, sem er tilgangur fararinnar. Þegar áfangastað er náð blasir við tilgangsleysi þeirrar ferðar sem eyðir sjálfri sér. Í þeim dapurleika sem flestir finna fyrir eftir samfarir verður fánýti þeirra yfirþyrmandi. Á banastundinni verður tilgangsleysi lífsins æpandi. Í fullnægingu andartaksins er hægt að týna sjálfum sér, hverfa, samsamast í eina örstund í alsælu fullnægingar.

Óttar Guðmundsson/ Listin að lifa -listin að deyja

 

Bara þannig að það sé....

.... alveg á tandurhreinu.

 

237 ástæður fyrir samförum

Fékk þennan sendan frá systur minni....

Three men were sitting together bragging about how they had given their
 New wives duties.

 The first man had married a Woman from Colorado and had told her that she was going to do the dishes and house cleaning. It took a couple days, but
 On the third day he came home to a clean house and dishes washed and put
 Away.

 The second man had married a woman from Nebraska He had given his wife
 Orders that she was to do all the cleaning, dishes, and the cooking.  The
 First day he didn't see any results, but the next day he saw it was
 Better. By the third day, he saw his house was clean, the dishes were
 Done, and there was a huge dinner on the table.

 The third man had married a girl from Iceland . He told her that her
 Duties were to keep the house cleaned, dishes washed, lawn mowed, laundry washed and hot meals on the table for every meal. He said  the  first day he didn't see anything, the second day he didn't see anything, but by the third day some of the swelling had gone down and he could see a little out
 Of his left eye, enough to fix himself a bite to eat and load the
 Dishwasher.

Nærbuxnalaus....og sól

Ég hef áður minnst á ömmu mína heitna.

Siggu Summ.

Hún kom upp í huga mér í dag, þegar ég virti fyrir mér rigninguna sem kom beinustu leið niður. Í bunum.

Ég eyddi lunganu úr æsku minni hjá henni og ömmu fannst ég svo klár (hún átti það til að færa sannleikann aðeins í stílinn) að ég var víst farinn að lesa Morgunblaðið aðeins nokkra mánaðagömul.

Einhverju sinni heyrði ég á tal hennar þegar hún var í símasamræðum við vinkonu sína og segir;

-Þetta er alveg stórmerkilegur andskoti! Um leið og ég hengi nærbuxurnar hennar Heiðu minnar út á snúru þá byrjar að rigna. Og ég segi það satt, þetta klikkar ekki!

... þetta er mér afar minnistætt og óraunveruleikinn fékk á sig raunverulega blæ þegar ég fór út á svalirnar mínar til að athuga hvort leyndist þarna á snúrunni einsog eitt stk. g-strengur -í versta falli efnislítill boxer.

Og jú jú, þarna var ein blúnduspjör, nánar tiltekið svört, langt í frá sakleysisleg, miklu heldur ögrandi.

Ég kippti henni inn og bölsóttaðist yfir værðarleysinu í sjálfri mér. Kom ekki til hugar að klæða mig í hana eða einhverja aðra úr skúffunni. Dagsplanið var gjörsamlega að fara út um þúfur.

Hoppaði í sokkabuxur og kjól.... og beið þess að úrkomunni slotaði. Sem og hún gerði.

Þetta er eilífðarvandamál í mínu lífi. Nærbuxnaleysi og sól. Nærbuxur og rigning.

Þannig að þegar að rignir þá er Heiða í nærbuxum. Eða nærbuxurnar eru á snúrunni.

Ekki amalegt að vera svona nátengdur Veðurguðunum öllum.

Þið megið prófa að leggja inn pöntun...

Klám?

Þetta snýst auðvitað um hvað maður les úr fréttinni og fyrirsögninni.

Jenný Anna my number one bloggvinur.... er án efa ekki kát með chesterfield fílupúkana sem ilma af gamalli lykt þarna á mogganum....EKKI LOKA SÍÐUNNI MINNI!

Forleikur; fyrir það fyrsta.

Þensluskeið;... má nú túlka á ýmsan máta. Að þenja sig út...

Samdráttur; gefur augaleið.

Sextíu; sex - tíusinnum!

nóvember; það eru auðvitað þrjátíu dagar í nóvember...og?

flytja inn vörur; innflutningur kannski?

Smá útúrdúr í tilefni þessa ágætis sunnudags sem hefst með eindæmum vel -njótið

 

Forleikur að þensluskeiði eða upphaf að samdrætti?

Ég hata að bíða!

Það er eitt sem fer óstjórnlega í mínar fínustu taugar; það er að bíða! Get orðið bandsjóðandi örg við það eitt að bíða.

Tímanum finnst þetta sérlega gaman og gerir í því að hægja á sér. Vísvítandi hlær kvikindið og sekúndurnar hoppa til baka áður en þær ulla framan í mann. Glottandi, veltandi um af andstyggilegum hlátri svo hvín í eyrum.

Fór til læknis í gær.

Það tók mig rúma viku. 

Á  leið minni til læknisins, hitti ég auðvitað fólk og fífl og ferfætlinga einsog gefur að skilja.

Fólksfíflin voru alúðlega að því leitinu að segja mér hreinskilnislega að ég liti út einsog skítur, og ætti að drulla mér til læknis. Ofar en ekki fylgdi sjúkdómsgreining með. Og í niðurlaginu fylgdi einatt;

Blessuð vertu, þessir djöflar eru orðnir eitthvað tregir við að skrifa út lyf, þú færð ekkert við þessu. En farðu samt.

Með þetta fór ég semsagt og þar sem ég sat á biðstofunni og beið og beið og beið, var ég orðin öskufúl þegar ungur maður ávarpaði salinn, 40 mínútur yfir áætlaðan mætingatíma minn..... og hans.

Ég hvæsti að honum:

-Þú hlýtur að vera að fíblast í mér! Klukkan er 10 mínútur yfir  þrjú!

Og hann sagði bara;

-já.... (með litlu joði....) einsog ekkert væri eðlilega en ég Heiða Þórðardóttir biði eftir því að hann lyki læknisfræðinámi!

Svo elti ég hann inn á stofu, settist og þar sem mín var ekki aldeils sátt sagði ég til að fyrirbyggja allan miskilning okkar á milli (að ég hélt);

-Ég ætla bara að láta þig vita það strax! Að uppúr þessum stól stend ég ekki nema ég fái eitthvað við þessu, ég ætla ekki verið svona lengur! Það er lágmarkskrafa að geta andað!

Hann skoðaði inn í eyrun mín, upp í munninn, úr að ofan fór ég, til að hann hefði greiðari aðgang og gæti hlustað mig vel og kyrfilega. Allt í lagi með það.

Sjúkdómsgreiningu fékk ég og lyfseðill. Hann kærði sig sjálfsagt kollóttan um að ég sæti í stólnum allan daginn einsog naut í flagi, enda komin í fötin.

Ég tek við lyfseðlinum og þegar ég lýt seðilinn augum, segi ég;

-Heyrðu félagi, hvað er málið... er ég nú allt í einu fædd 1941 og heiti Ríkey?

-Nú heitirðu ekki Ríkey?

-Nei, og ég er ekki fædd 41 sko! Ert þú ekki Þórður?

-Ha ég, nei nei, ég er Ómar.

-Hvar er þórður?

Upp kom nokkuð fát, þegar Ómar strákgreyið gerði sér grein fyrir mistökunum....og sagði í sífellu.... ansans er ég nú farin að stela sjúklingunum af honum Þórði....  ég verð að hringja í Þórð.... og eitthvað svona pot og káf útí loftið, loks lítur hann á mig og segir;

-Heyrðu þetta er ekkert mér að kenna. Ég kallaði á Ríkey!

-ha, en ... sko ég heyri ekkert maður! Þessar bannsettu hellur fyrir eyrunum mannstu.

Við skildum sátt og komumst að þeirri niðurstöðu að þetta hefði verið fyndið.

Og brostum til hvors annars í fyrsta skiptið þegar ég heyrði hátt og snjallt kallað: Ríkey! Ég snéri mér við, kinkaði kolli, veifaði og brosti .....og hann brosti til baka.

Úr mér rann æðið eða þar til ég leysti út lyfin, en það er allt önnur ella. Efni í margar bloggfærslur, þetta árans lyfjaverð!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hallæris amatörar!

Hverju á þetta að koma til leiðar?

Kannski eilítil skemmtun fyrir fólk, sem finnst gaman að fullorðnu fólki í furðufötum með bleikar kollur syngjandi, dansandi og skemmandi.

Djö.... verð ég pirruð, hugsandi til þess kostnaðar sem svona skrípalæti hefur og getur haft í för með sér.

Útkall lögreglu til að mynda, embættið auðvitað rúmlega undirmannað og þegar ég sá í Kastljósi kvöldsins "svartsloppana" hossast ofaná einni teiknimyndafígurunni  og veifandi til hinna.

Hugsaði ég;

-það ætla ég að vona að ekki eigi sér stað í sömu andránni vopnað rán í úthverfi, þar sem oftar en ekki eru unglingsbörn að störfum.

Ég sá leiklistaflokkinn í Kringlunni fyrir skömmu þar sem ég var á labbi með vinkonu minni. Við lítum á hvora aðra vitandi vits að þarna væri einhver hallæris amatöra útfærsla á ferðinni. Einn gargandi, veifandi útí loftið í ljósum jakkafötum og Wham- hárgreiðslan öskraði ennþá hærra.... Við brostum út í annað. Ekki datt okkur í hug að um væri að ræða mótmæli.

Í burtu með þetta lið! Skemmdarvargar og mótmælendur koma engu til leiðar nema kostnaði fyrir þjóðfélagið og bros á andlit þeirra sem veit ekki betur. Eða veit ekki neitt.

 

 

 

Áberandi mótmæli