Set aldrei kartöflu í skóinn!

Ég var svo uppburðarlítið krakkakvikindi að ég hefði sjálfsagt gert mér kartöflu að góðu, í skóinn. Trúi að ég hefði kartöflunni himinhöndum tekið og tálgað úr henni spýtukarl....og étið hana á eftir, hráa.

Í  gærkveldi þegar ég var að svæfa "sólina" gekk það fremur erfiðlega. Án undantekninga er lesin ein bók...að auki sögð ein uppspuna-saga...koss og knús og góða nótt og ég elska þig og annar koss.

Svo hefst biðin...þar sem ég ligg hreyfingalaus og þykist sofa...hún bröltir eitthvað áleiðis inn í kvöldið uns hún sofnar....

...biðin virtist endalaus í gær, barnið vildi ekki sofna.  

Svo kom þetta kartöflu-issue... til tals í rökkrinu...hún fengi örugglega kartöflu ef jólasveinninn væri þá ekki farin framhjá. Ég heyrði hvað hún var spæld og sár og það nísti mig í hjartað. Ég hugsaði um allt sem ég ætti eftir að gera þetta kvöld...sem þó voru hlutir sem gætu beðið forever...and ever.

Ég komst að niðurstöðu;  - kartöflu setti ég aldrei í skóinn!

Fyrir það fyrsta finnst mér þetta hegningar og siðatól; frekar bragðvont. Að auki sársaukinn, höfnunin og lítilsvirðingin sem felst í því að setja kartöflu í skó barna sinna á aðventunni finnst mér einfaldlega viðbjóður jónsson. Gæti ekki afborið að horfa framan í vonsvikið barnsandlit að morgni. Börn eru til 375 daga á ári... á þessum dögum öllum, eru næg tækifæri til að ótuktast yfir óvita- og vandræðaskap þeirra. Yfrið nóg af tækifærum til að setja boð og bönn og fylgja þeim eftir. ...kartöflur eru ekki langtímalausn inn í "vel upp-agaða" og "þæga" krakka-framtíð. Kartöflur sýna ekki gott fordæmi, það gera foreldrarnir. Ég meðal annars.

Útrýmum kartöflum í skóinn!

Kærleikskveðjur á línuna

Nú lýst mér á það!

Þú ferð fremst í flokki og ert alveg í sjónlínunni (samkv. stjörnunum) .

Plönin þín eru göldrótt (össs...nú lýst mér á það maður! ) - um leið og þau komast á hreint, laða þau að sér réttu áhrifin.

(það er sem ég segi; það eru forréttindi að vera Vatnsberi )

Njótið kvöldsins mínir kæru b-og a-vinir

Allt morandi í dauðum köttum á Laugarveginum!

Muniði eftir því, þegar ég var að vesenast með rassabossana á Laugaveginum í sumar? Rassana sem voru yfirfullir og útúrtroðnir af joggingbuxum? Og það gráum...

...ok... kannski...kannski ekki...

Enn...;

Núna er aðeins kaldara þannig að joggarar eru ekki beint að gera sig fyrir eyrnakulda og hora-nashyrningum.

Nei, nei...nú er málið að hafa eitthvað sem líkist dauðum kött á hausnum! Helst svo flennistórt kvikindi að skottið lafir yfir "hele" andlitið.

Ég veit ekki hvað ég taldi marga dauða ketti í öllum regnbogans litum,  á hausum  kerlinganna (og einum karli) í dag, í miðbænum.

Ég?

...neibb....ekki einu sinni húfudrausla ... er ekki alveg að gera sig fyrir lúkkið...

Njótið dagsins elskurnar...

...mjá og mjálm og kossar og mörg högg...

 

Daman er auðvitað...

...bara snillingur!!!

Falleg, fjölhæf, frábær og ekki síst hrikalega fyndin!

 

 

Varir Ásdísar Ránar eru á allra vörum

Ekkert slef!

Usss...fráhvarfseinkennin lýsa sér ekki beint í grænum bólum á rassinum...en eru verulega óþægileg viðkomu, engu að síður.

Verð að sulla einhverju frá mér og athuga hvað skeður. Þið eruð nú annars meira yndispakkið!!!

Elskunar mínar;...takk takk takk fyrir hottinn og alles

Í fyrsta skiptið í minni sögu er ég tímalega í öllu fyrir jól. Núna dingla ég mér bara á meðal ykkar þar sem þið eruð að tapa vitinu í brjálæðinu. Öskrandi á krakkana ykkar með hótanir um heilu kartöflugarðana í skóinn....afundinn og útúrsnúinn kærustupör á stangli...og ég ekki á meðal þeirra.  Nei ég er þarna stök; ef þið kíkjið vandlega sjáið þig glitta í dökkan koll.... Fólk orðið bogið og úturtaugað af krepputali og hjali...og ég geng "keik" þar á meðal og syng af hjartans innlifun; Gleði gleði gleði...gleði líf mitt er osfrv.....

Jólatréið hefur staðið stolt í stofunni, lengi vel. Svei mér þá, ef það er ekki farið að halla undir flatt...svo lengi hefur það staðið og það í fullum skrúða. Pakkarnir lufsast þarna undir trénu...mig langar mest að rífa þá alla upp...pakka og skreyta þá á ný.  Kötturinn lifir og deyr á víxl...svona eftir því hvernig stemmarinn er hjá dömunni... Jólakort öll þau sem send verða; farin í annarra manna og kerlinga hendur. Vona að þið séuð búin að þvo ykkur undir höndunum fyrir móttöku. Allt undir control hjá minni sko....

...aldrei aldrei myndi ég láta einn bróður minn losa mig við köttinn. Nú þarf ég að stokka vel upp í bræðrahópnum, þannig að þið fattið ekki um hvern ég er að ræða. Ekki langar mig að  fá morðhótanir eða einhvern viðbjóð yfir mig...einsog ég (nánast) gerði á viðbjóðslegu meili frá fíbli...og það útaf einhverri vitleysis-færslunni. Það er nú víst lítil hætta á því, þar sem systkinahópurinn er nokkuð vel samsettur hvað húmor varðar. Sumflest eru léttgeggjuð einsog gengur, rétt einsog ég sjálf. Það er uberduber að vera svolítið nett klikk. Það eru einfaldlega forréttindi, til að komast lifandi frá þessu helvíti!

Og skvetta nógu mikið af brosum á "bil-iríð" sem meðlæti...það er betra og auðveldara. Mikilvægt er að splæsa vel af tönnum og gómum í brosin. Gildir einu hvort þú ert tannlaus eðurei... Má sleppa tungu því það er ull... Tunguna notar maður bara spari....og þá í ástríðufulla kossa og/eða til að ulla framan í fólk, ef sá gállinn er á manni. Alls ekkert slef!!! Allvega hafa það í algjöru lágmarki. Nettur vibbi að vera útataður í annarra mannara sleferý-i.

Aftur að umræddum bróður. Honum var falið það ábyrgðamikla hlutverk drepa kött. Kötturinn hét Bubbi og var reyndar eign hans sjálfs. Eitthvað forskolaðist þetta, því Bubbi bjó hjá einum fósturpabbanum sem ekki bjó með drottningunni sem er mamma, ásamt öðrum bróður...sem þó fóstrinn átti....ég veit ég veit...flókið...spurning hvort ég þurfi nokkuð að stokka aftur...

Bróðurinn fer með köttinn...eftir einhvern trega, vangaveltur og umhugsun.  Allmörgum tárum var splæst í kveðjuathöfnina.  Þrír dagar liðu. Svo hringi fóstrinn í bróðurinn og segir;

-jæja vinur...hvað segirðu þá? kötturinn bara dauður og allt í góðu?....

-heyrðu já já...allt frágengið...sagði "the-brother" ákveðinn og frekar dökkur í málrómnum. Enda; Esjan, Heklan og það allt saman...þeas.; traustasta fjallið i famelíunni....

- einkennilegur andskoti að kvikindið skuli þá vera malandi hérna í fanginu á mér!!!! Hann er kannski genginn aftur?ha? ha?

-roðn - roðn og aftur roðn....smá hóst.

Þessi svaðalegi foli og hönk-ari... sem bróðir minn er,  hafði ekki haft brjóst í sér til að láta lóga kettinum. Nei hann fór með dýrið að frystihúsi (það sem hann gæti fengið nóg að borða) og skildi hann þar eftir, þar sem hann hefði étið sig til ólífs!  Bubbi lét sig ekki muna um að lalla þetta 25 km...heim aftur. Samt orðin 14-15 ára gamall skröggur með kryppu og kengi. Eftir þetta lifði Bubbi happy ever after...eða allt þar til hann hvarf með frekar dularfullum hætti...

...nýverið var rannsókn hætt. Málið telst óupplýst...

Ást, knús og kærleikur....og og og....einn stakur koss; gríptu!

...og þá kyssumst við og knúsumst!

Kæru vinir...

fram að jólum ætla ég að nýta hvert einasta augnblik til hins ýtrasta. Ætla að njóta og nýta...og horfa og grípa hvert einasta "mo" -sem færir mig á þann veg -er skýtur mér loks, á þann áfangastað sem ég hef horft til lengi.

Ótrúlegustu dyr eru að opnast mér...tíminn er allt í einu svo óumræðanlega dýrmætur.

Vegna þessa; óska ég ykkur Gleðilegra jóla, þakklæti fyrir allt...og við heyrumst og sjáumst fyrr en ykkur grunar og þá kyssumst við og knúsumst.

Ekki spurning.

Ást, kærleikur og kossar til ykkar frá mér. 

 

 

 

 

 

Til Xxx Frá Heiðu...

Það er mér sönn ánægja að deila því með ykkur, á þessu yndislega kvöldi, að strákurinn minn á pabba. Hér með uppljóstra ég þeirri staðreynd: -að ég er ekki Mæja meyjar-haftarhefta-innbundna...

Stelpan mín á svo annan pabba...þannig að haftið hefur verið tvírofið og rifið. Í dag er það svo sundursmellt aftur og saman -að börn verða að öllum líkindum ekki fleirri.

Það fylgja mönnum ekki bara typpi, skrúfjárn, hamar, tómar  bjórdósir og tól, nei nefnilega líka tengdamæður, mágkonur og stundum börn. Allt í góðu með það. Oftast...

...þessi gaur númer eitt; átti flest árin mín ...veit ekki hvort hann var endilega stóra ástin mín. Held satt að segja að hún sé ófundinn. Heppin verður sá er finnur hana með mér, því ég ét hann lifandi með húð og hári, uns ég drep hann sjálfsagt úr ást.

Nr. Uno.... er/var samt flottur fyrir sinn snúð...og flottastur er hann þegar við erum ekki að hlussast utan í hvort öðru.  Hann bauð mér að deila með sér aðfangadagskvöldinu í fyrra sem ég þáði eftir einhverja umhugsun. Inní pakkanum fékk ég uppáhaldsmágkonu mína þar sem boðið var haldið heima hjá henni, ásamt humarsúpu og svíni minnir mig, að borða.  Kannski voru það svínseyru...

Ekki gat ég komið tómhent...ég er vel upp alin þó ég sé sjálf-ala.  Mágkonuna var/er auðvelt að gleðja. Stóra vandamálið var "uno-"ið. Gjöf til hans var eilífur höfuðverkur, alla tíð. Um leið og ég losnaði við hann -losnaði ég við miklar höfuðkvalir. Ég man að í okkar jólasveinasambúðum voru gjafirnar svo stórar og fyrirferðarmiklar,  á báða bága að ég skammst mín fyrir að hugsa til þessa. Það var ekkert svona; hugurinn sem gildir dæmi. Nei...á hausinn skulum við -á hausinn förum við!

Í fyrra stóð ég enganveginn undir þessháttar gjöf. Ég hugsaði um að gefa honum gjafabréf á drátt og meðlæti; en svo fannst mér það eitthvað aðeins of persónulegt og enganveginn við hæfi...roðnaði meira að segja við tilhugsunina um þegar hann hoppaði hæð sína að kæti... mágkona fengi flogakasts-tremma með yfirliði og öllum pakkanum og börnin...já börnin yrðu bönnuð innan nítjan...

...fíflast...en kannski hugsaði ég þetta ...

Svo stóð ég heima hjá mér tvístígandi á stofugólfinu miðju á aðfangadag í fyrra. Horfði á tréið sem ég hafði nýverið og þá yfirdekkt í stíl við sófasettið, þáverandi. Eða öfugt. Allt var klappað og klárt og ég var að setja pakkana mína/þeirra í poka og halda í boðið. Undir trénu lá síðasta jólagjöfin frá; númer tvö. Og enginn gjöf til; númer eitt. Tvisturinn er hámenntað kvikindi og víðlesið...og gefur mér án undanteknina bækur sem eru góðar á bragðið. Ég skoðaði hlýja og fallegu kveðjuna á merkispjaldinu og ég man að mér þótti sérstaklega vænt um hann á því momenti. Enda var hann ... hvergi nálægur...

-what the fuck! Ég kýli bara á það...og málið er dautt!

Klippti merkimiðann af...setti nýjan í staðinn sem á stóð;

-Til Xxx Frá Heiðu...

Spurningin er; lét ég vaða?

 

 

 

Hvar gerir þú?

Einhverveginn virðist vera merkilegra að vera veitingastjóri... en ekki neitt. Þegar hárgreiðsludaman spurði mig í gær;

-hvað gerir þú?...

...vissi ég eiginlega ekki hverju ég átti að svara...þannig að ég sagði;

-heyrðu, ég er nú bara í full time jobbi þessa dagana við að vera prinsessa sko...

...það er kannski frekar "klent" og ljótt að viðurkenna það, en fólk er fífl einsog ég hef áður haldið fram.  Þykir mörgum ég mun merkilegri (eða hefur fundist) þegar ég hef borið einhverja -stjóra titla. Þannig er það nú bara. Skítt með það þó ég sé drullupussa inn við beinið; -ef millinafnið mitt er framkvæmdarstjóri...þyki ég flott. Eða mun flottari en ef ég væri tildæmis öryrki og einstæð móðir úr Vogunum.  Ég er ekkert af þessu; hvorki einstæð, öryrki, Vogaálfur, hvað þá drullupussa. Ég er bara Heiða...dóttir Tóta svarta... sem ætlar í samstarf með tveimur eðalskvísum og ætlum við að opna með pompi og prakt í febrúar 2009. Undirbúningur er hafin á fullu swingi...hrikalega gaman að vera ég -í dag!

Við látum allt kreppukjaftæði sem vind um eyru fara -og þaðan þjóta ...útum nef! 

Vinkona mín hringdi i mig gær og spurði hvort ég hefði áhuga á að þrífa eitt stykki hús. Þrátt fyrir tilmæli læknisins varðandi hendurnar mínar, í síðustu viku... og það að ég hafi aldrei gefið mig út fyrir að vera skúringakerling...tók ég jobbinu. Maður getur alltaf blómum bætt á peningatréð.

Ég mætti þangað prompt; klukkan 13:30.  Húseigandinn tók á móti mér einsog vera ber. Ung skvisa frá einhverju rússumælandi landinu... í háum gullhælum, flegin og opin.....ég tók strax eftir því að hún var mun brjóstaminni en ég.

Já já já....!

Auðvitað kíkti ég þangað...þó að brjóst kvenna séu mér ekkert sérlega hugleikinn hvað þá hjartfjólgin....rak forvitnin augun áfram, ákveðið og einsog ósjálfrátt... þar sem hennar aðalstarf er að vera strippari.

Þegar hún sér mig tipla upp tröppurnar, féllust henni hendur;

-were is that fukcing thing that you put the water in?!!!...

Jebb...hún bjóst greinilega við meira pró kerlu en mér... Ég hugsaði með sjálfri mér;

-hábölvuð píkan! Hélt hún að ég kæmi í fucking vaðstígvélum upp í háls með gula hanska í stað leðurhanska...með andsk...skúringafötuna yfirfulla af vatni... á öxlinni!!!? Enginn skúringafata til í húsinu. Ég skaust í smá leiðangur...kom til baka og hún spyr mig;

-do you know how this fucking thing works?

Ég hélt það væri nú auðsótt mál...að koma uppþvottavélinni í gang. Sem og ég gerði svo suddalega smart...að allt sló út! Ég gat með engu móti komið lagi á rafmagnið aftur þrátt fyrir að vera næstum rafvirki.  Reif vélina ma. úr sambandi...og setti typpið upp...öll sem eitt....aðalltyppið vildi ekki haldast uppi...þrjóskari en andskotinn sjálfur sat það sem fastast.  Niðri. Þrjóskari en ég!

...hún hringdi úr háum gullskónum og ljósum hárlengingum ...

...stuttu seinna kom bróðir mannsins hennar (sem bæðevei...er í meðferð...) til að græja rafmagnið. Tókst ekki. Gaukurinn kom að mér það sem; já  -Heiða prinsessa var staðsett ofaní baðkerinu i háum svörtum leðurstígvélum...að skrúbba baðherbergis gluggann... búin að brjóta eina nögl...mjöööööööööög sexý...ekki fræðilegur möguleiki í helvíti að ég færi berfætt um gólfin í húsinum, með hundaskít upp að klofi! Karluglunni leist alls ekkert ekkert illa á fuglinn í baðkerinu  sko.... enda eru stuttir karlar og hárlausir...sérstaklega skotnir í mér. Extra mikið og sér í lagi þeir sem eru með bumbuna  um sig miðjan.

Eitt get sagt ykkur; sem -stjóri, hef ég aldrei verið með jafngott tímakaup og hjá þessari dömu......ætla samt ekki að leggja þetta fyrir mig...

 

 

 

Hann fékk koss beint á munninn!

Ég fór á Vegamót í hádeginu og allt í góðu með það. Nenni yfirleitt aldrei að setja mig í samband við matseðilinn....leiðast matseðlar, rétt einsog leiðbeiningar. Enda kann ég núll á myndavélina nýju....og talandi um símann...púff... fer ekki út í það. En síminn er afbragð (hringir of oft fyrir minn smekk samt) . Ég spyr því þjóninn;

-hey...ef þú værir ég og ætlaðir að fá þér að borða, hvað fengirðu þér?

-Vitaborgara...

-einn svoleiðis takk...svo gat ég ekki setið á mér og  skaut að honum...

-þú ert nú meiri helvítis bjáninn. Þú hefðir farið létt með að selja mér lundirnar!

Ég hló en hann ekki... mér sýndist hann samt brosa ...inn á við...allavega innundir.

Þegar hamborgarinn var komin ofan í maga, en þó ekki alla leið út (það tekur vikuna)  labbaði ég að bílnum mínum. Þar stóð eitt stykki ástarbréf. Annaðhvort var það handskrifað af trukkalessu eða karlstaut. Nema hvorutveggja sé. Ég var svo frá mér numin og uppveðruð að ég fór rakleiðis í næsta banka og borgaði fjárans sektina með bros á vör og glaðasta geðinu í hjartanu.

...að endingu og að frátöldum fullt af fleirum ævintýrum dagsins;...keypti ég mér risahuge kókóstré...svo himinhátt að það snertir tærnar á Guði þarna sem það stendur út á miðju gólfi í stofunni minni...

...ég vatt mér upp að næsta gölla og  greip hann á leið minni út úr Góða Hirðinum;

-hei... hvurslags er þetta karlmennskan í þér maður...heldurðu að þú hjálpir mér ekki?

Hann dröslaði trénu út í bíl...að launum fékk hann knús og stal sér í leiðinni rembingskoss beint á...

...munninn!

 

Það er umþb að fæðast líf...

Ég var að hugsa um að ljúga því í ykkur að ég hefði rétt í þessu verið að borða piparsteik með aukadrasli einhverju...en hætti við. Tungan mín er þvílíkt fagurrauðbleik...að ég get ekki hugsað mér fórna henni fyrir eina svarta. Nóg er að eiga svart hár og kött sem er svartur; kött sem ég hef ítrekað ætlað að drepa...hætt við að drepa...hætt við að hætta að drepa...og hringinn allan .Og þar um kring og á milli.

Ég er ekki í nokkrum vafa um að Guð hefði samt elskað mig þótt ég hefði platað ykkur smá...rétt einsog að hann elskar mig þó ég stundum skemmti skrattanum. Samkvæmt orðabók vinkonu minnar kallast það að skemmta skrattanum þegar maður nýtur ásta, kynlífs. ríður...fær sér á broddana alla, eða hvað þetta kallast allt saman. Oft eða sjaldan gildir einu; synd er það ef  maður drýgur þessháttar verknað...án þess að vera kvæntur hlutaðeigandi. Sú er lengra á veg komin á trúar-götunni en ég. Eiginlega er hún komin út á enda á meðan ég er að mellast þetta utan í þeim málaflokki öllum. Annars held ég að hann tæki mínu brölti einsog smá ogguponstu potalufsi einhverju og ansi létt...svo sjaldan læt ég undan fýsnum og freistingum holdsins.  Er með öðrum orðum; ............æi nenni ekki á flug...núna!

Ég var annars að borða samlokudruslu frá Aktu Taktu...alveg furðulegt hvað allt smakkast vel þegar maður er í andarslitrunum af sárum hungri. Ætla að prófa næst að borða bréf þegar ég er svöng og kanna þar með hvort það smakkist einsog mynta...er eiginlega alveg viss um það.

Ég fékk nú ekki taugaáfall eftir raunir gærdagsins...enda trúi ég ekki, að eitthvað sé til sem heitir fall á taugarnar. Hreint ekki.  En ég veit að sumir dagar eru betri en aðrir...og mín skilgreining er sú; það er til þess að maður njóti þeirra góðu betur. Njóti, nýti og sé þakklátari en ella.

Fékk í vikunni sem leið úrskurð læknis -eftir að hafa staðið í margra ára brölti til hinna ýmsu sérfræðinga, varðandi hendurnar mínar.  Við erum að tala um úrskurð sem felur í sér ævilangan pakka hérna. Ég segi og meina; það er mun skárra en vera í lífstíðarfangelsi með einhverjum óþolandi vitleysingi... Ég get ekki sagt að ég hafi hoppað hæð mína neitt af kæti...fundið til léttis eða eitthvað álíka einsog sumir segja sem fá loks úrskurði. Hreint aldeilis ekki...en ég varð ekki hissa. 

Hugsaði með sjálfri mér; -nú jæja...ég verð þá bara að vinna fyrir mér og mínum sem úps...uhhhh...hmmm...ahhhh....prinsessa!!!

Víííí...og málið er dautt! Það er sem ég segi; það eru ekki til vandamál!

Prinsessa alla ævi hljómar nú ekki sem verst. Auglýsi hér með eftir prins. Ef ég þarf þá einhvern prins.  Eftirfarandi kostir er algjört skilyrði; svo ég svo mikið sem kýki í átt til viðkomandi;

_______________________________________________________________

_______________________________________________________________

Mig vantar aðstoð; endilega hjálpið mér að fylla í heimatilbúnu eyðurnar fyrir ofan....er alls ófær um að gera það sjálf. Það veit ég af fyrri "raunum".  En ....hann verður að lykta vel. Og sá eiginleiki að geta haldið stundum kjafti væri mjög flott. Þoli illa sí-malandi kvikindi og það um; ekki einu sinni eitt stykki skitið rassgat!  Svo verður hann að elska mig með kostum og  göllum...sem hvort eðer fyrirfinnast ekki í mínu fari og ætti það því að vera auðsótt mál.

Fyrir liggur sú staðreynd að eiturefni, sápuefni, málning, matvæli, sullumbull; eru ekki boðlegar mínum höndum, ef ég á að halda mér góðri. En ég get pikkað einsog motherfucker...og gert allt svosem....strokið nakið hörund og finn fantavel fyrir tilfinningum...með höndum, tám, iljum, augum og eyrum...ásamt nefi.

Ég skal hundur heita ef ég hætti að mála, elska, skrifa, teikna, sauma, snerta....osfrv.

Njótið kvöldsins elsku rassgötin mín öll nær og fjær. Það er umþb að færast líf í mína eftir smá svona...