Í...

kvöld mun ég opna fyrir kjaftinn...

Ég hef komist að því...

...að stundum er betra að halda kjafti   !

Íslendingar eru fúlir á móti...

Ég veit ekki hvað þetta er með mig. Afhverju allt getur ekki verið bara svona skothelt í kringum mig. Svona venjulegt einhvernveginn....

...í morgun eftir sturtu og þetta vanalega stúss, settist ég upp í minn fagur-rauða bíl. Ég keyri þarna á svaka blússi með tónlistina í botni...og stoppa á rauðu. Við hlið mér er par og þau vinka mér. Ég hugsaði með mér;

-ósköp er fólk orðið vinalegt eitthvað, hlýtur að vera silfrið....og ég vinka á móti.  Þau vinka meira bæði tvö... ég virði þau aðeins fyrir mér. Kannaðist ekkert við þau. En aftur fengu þau samt vink og meira að segja risabros...með tönnum og öllu.

Ég keyri áfram og er að velta fyrir mér þessari svaðalegu stökkbreytingu á íslendingum í umferðinni. Þetta er frábær þróun...

....minnist þess nefnilega þegar ég hafði dvalið erlendis í um fimm ára skeið.  Kom til baka fór í strætó og þegar ég bauð góðan daginn...fékk ég bara eitthvað svakalega úldið stykki á móti. Áfram gekk þetta svona. Ég brosti í Kringlunni eða/og á Laugarveginum -bauð góðan daginn hægri vinsti.. einsog viðvafningur. Fólki fannst ég stórskrítin svo ekki sé meira sagt. Hitti þáverandi borgarstjóra í Elliðarárdalnum, brosti og allan pakkann...og hún virti mig ekki viðlits hvað þá meir.  Eða jú aðeins...og ekkert voða sexy augnaráð neitt. Ég hafði á tilfinningunni að þetta væri borgin hennar og ég ætti ekki einu sinni smá lufsu í henni.

Með tímanum fór ég að verða svona einsog fólk er flest. Brosið fór að leka. Var og er með fílusvipinn hangandi útúr rassgatinu alla daga. Skoða allt það markverða sem er að ske á milli gangstéttahellanna og virði fólk ekki viðlits....einsog sönnum íslending sæmir.  Svona hipp og kúl. Nógu andskoti fúl á móti! Það er töff og maður ætti að varast að vera að fleygja brosunum útí loftið of mikið! 

Ég má þakka Guði mínum fyrir að hafa ekki fengið á mig ákæru á þessu hamingju-bros-góðan-daginn-tímabili í lífi mínu. Ef ekki fyrir kynferðislega áreitni...með munninum, þá eitthvað annað. Shitt hvað ég var heppin!

Í morgun, fannst mér þetta því skemmtileg tilbreyting.  Við lendum samhliða aftur á rauðu ljósi...ég og parið. Þau byrja að baða út öllum öngunum sínum og ég varð hrædd... ég reiknaði út í snarhasti að  þau væru "spastík" og ættu ekki alls heima í umferðinni. Þau bentu og vinkuðu og veifuðu og allt í gangi og voða stuð í þeirra bíl!

Líka í mínum, en allt öðruvísi stemmari í gangi.

Loks skrúfaði ég niður rúðuna á þriðju rauðu ljósunum...og þá öskrar karlinn;

-ÞAÐ ER SPRUNGIÐ HJÁ ÞÉR!!!!! Fannstu það ekki????? Þú eyðileggur dekkið ef þú keyrir mikið lengur á honum svona!!!!

Honum var svo mikið niður fyrir karlunganum, að ég dauðvorkenndi honum.

Auðvitað keyrði ég svo bara áfram -eftir brosandi takkið,  alla leið í vinnuna á splundruðu dekki...hvað annað átti ég svo sem að gera?

Staðan núna?

Það er spurning...

 

Kjúklingapöddur og pissudúkkur...

Ég sat í bílnum áðan og borðaði samloku, franskar, drakk Kók með og horfði á marglitar regnhlífar.

Í mínum huga æða um ca. 50.001 hugsun pr mín án þess að trufla mig mjög mikið...og þetta var eitt af því sem ég var að hugsa; 

Eilíft kvart og kvein í fólki yfir smá kúk!

...nú síðast var vinkona mín ein að kvarta yfir því að ostur í sneiðum hefði minnkað. Dinglaði í kassanum einsog krækiber í helvíti. Passaði ekki lengur ofaná brauðsneiðina.

Undir þessu sat ég með mölbrotin kviðvegg og slöngubit... svo bætti hún í hressilega (með kross-saum);

-og Haltu kjafti karamellurnar eru orðnar smá kvikindi! Bara eiginlega pilla!

...ég hugsaði; því miður...en svo kom ég reyndar með snilldarlausnir einsog mín er von og vísa. T.d. að setja 1 1/2 sneið af osti á brauðið og troða tveimur karamellum í kjaftinn á sér...

...en hún heyrði ekki í mér og áfram gekk;

- Hefurðu tekið eftir því hvurslags ræfilskvikindi, sem þeir kalla kjúkling, er verið að bjóða uppá í Bónus? ....sagði hún og var nánast komin á öskrið. Og svo eldar maður þetta og kjúklingurinn breytist í pöddu! (viss um að hún fékk þennan lánaðan frá mér....)

Allt í heiminum minnkandi fer því miður ... hún fór samt ekkert í typpaumræður í þetta sinnið.

Þessa mynd fékk ég frá mjög kærri bloggvinkonu og finnst mér hún svolítið lýsandi fyrir mismunandi viðhorf fólks til hlutanna. Þ.e. hálffullt nú eða -tómt... því það er bara þetta tvennt í boði!

Kannski er göllinn bara að plain pissa í glas...og ég í sakleysi mínu að misskilja myndina eitthvað... 

Njótið vikunnar...skotheldan maskara á þetta...það er rigning í kortunum út vikuna  

 

Gressinn er flottur!

Jæja....

 ...ég lá þarna frekar dauðþreytt í morgunsárið yfir leiknum. Með annað augað í pung, á pung eða undur pung. Gildir  einu. En þetta var einhvernveginn svona einsog að:

...ef Grétar Mar sæti ofan á auganu á mér (áður en hann grenntist sko)... bæðevei... ég elska Grétar Mar! Og ég er ekki að djóka. Maðurinn er gullmoli. Nei gullhlunkur. Og ef þið svo mikið sem vogið ykkur að koma með  einn lítinn kúk á hann; -þá neyðist ég til að skjóta ykkur í  hnéskeljarnar og pissa yfir....

jæja ...svo byrjar ballið...Grétar sat sem fastast þarna ofan á auganu  þannig að mér fannst vissara að hafa það  lokað.... 

....svo lyftir Gressinn upp annarri rasskinni og mér tókst að kíkja...

...Óli Stef var orðin síðhærður, fúlskeggjaður og komin með barta. Fúsi sæti var orðin dökkur yfirlitum og svo mikil písl að það var ekki sjón að sjá. Ég hugsaði með mér að svona færu íþróttir illa með fólk...

Karlinn settist aftur og lét fara vel um sig.  Með athygli á öðru eyra fylgdist ég spennt með. Hjartað var auðvitað í ham og hendur sveittar. Ég sá fyrir mér gull og græna skóga...með tánum.

...ég ýti loks við karli og lít á klukkuna eftir að  lítil ljóstýra kviknaði í hjartanu. Hún var ekki orðin sjö. Það var sumsé allt annar leikur í gangi....

Sama hvað ég þrábað mér frá því...settist hann yfir bæði augun og reyndar söng fyrir mig í leiðinni; Yfir kaldan Eiðisand, en það er eitt af mínum uppáhaldslögum. Auðvitað steinlá ég...og missti af leiknum. Er miður mín!

Í svefnrofanum hringir svo síminn. Ég ekki parhress fór strax á fullswing að undirbúa hið fullkomna morð. Þarna voru hanskar, vopn og læti, en svo komst ég afþví að ég má ekki við því að verða einum vininum fátækari, þannig að mér tókst að stramma mig af. Hugsanir voru samt mjög óblíðar.

Með mikilli útsjónasemi tókst mér að komast aðþví að við höfðum unnið silfrið. Ég er himinlifandi auðvitað. Er miklu meira fyrir silfur en gull bæði um háls og lendar....

...ég meina, það er ekki kjaftur sem svo mikið sem vill gull í tennurnar á sér lengur, hvað þá meir! 

 Njótið dagsins og verið góð við hvort annað...

es: æi, nei held ég sleppi því

 

Íslendingar taka við silfrinu

Að gefnu tilfefni...

...vil ég koma á framfæri að allt í sambandi við Geir Ólafsson var bull frá upphafi til enda! Þið sem þekkið til skrifa minna vitið að svo er!

Er miður mín yfir að hafa valdið misskilningi. Ítreka þekki ekkert til mannsins!

Njótið kvöldsins! 

Ég elska Geir Ólafs...

Mér hefur verið líkt við ýmislegt skal ég segja ykkur. Allskyns drottningar.

Þegar ég var að vinna á spilavíti í NZ þá var þar ungur sveimhugi á stangli eilíft í kringum mig. Lofaði götuna sem ég gekk á og alles. Hann var hvorki engladrusla né gullpungur. Hann var í raun hvorki fugl en kannski fiskur. Eða meira kannski svona fuglahræðutýpan...en mér þótti vænt um þennan furðufugl eigi að síður. Hann var óendanlega skemmtilega klikkaður.

Hann sendi mér fögur ljóð sem ég skildi ekkert í,  en eitthvað var minnst á dauða og djöful. Hann sagði í sífellu að ég væri sú fegursta snót sem hann hafði augum litið. Ég var upp með mér. Ég minnti hann á einhverja fræga...en hann myndi ómögulega hver það væri. Ég var með háleitar hugsanir um hverja hann ætti við...svo einn daginn kemur hann;

-Heiða, nú man ég..þú minnir mig á Marlyn Manson!

 

 

 Ég var vægast sagt upp með mér!!!! 

Einhverju sinni er svo þáttur á Rás 2. Þar var keppni í gangi hver væri tvífari Boy Georg á Íslandi. Ég var nú ekki mikið að pæla í þessu fyrr en vinningshafinn var kynntur og símalínan hjá mömmu brann yfir. Mér er sérstaklega hugleikinn ein frænka mín sem er auðvitað ekki frænka mín lengur! Hún var viss um að ég hefði unnið...

 

 

Með sjálfstraustið svolítið beygt og bogið eftir þessar hremmingar, þótt sagan sé í kolrangri tímaröð þá kom þetta loks á endanum.

Það var læknanemi einn sem átti hug minn að hluta. Sá ferðaðist eilíft um höfuðkúpuna og drakk kók úr gleri og honum fannst ég sæt.  Auðvitað  minnti ég hann á einhverja fræga...ég með hlandið í maganum alltaf að bíða hver það skildi vera...það kom að vísu á endanum;

 

 

Gæinn var svo sannfærandi með gítarinn, að mér fannst það virkilegt hól að líkjast þessari norn....finnst það reyndar enn! Honum hafði tekist að sannfæra mig um að rigning væri snjór og ég trúi því líka ennþá. En það er önnur saga. Um tíma gleymdi ég hversu fallegt bakið er og tærnar. En aðeins örstund....

Jæja mitt kæra fólk; spurningin er þessi...

Hverjum af þessu þrennu líkist ég mest? 

es: Ég elska Geir Ólafs...

ess: ríða...

esss: vill einhver sofa út með mér í fyrramálið...alveg til tólf? 

Og....

...ég verð fyrst á staðinn. Með Geir Ólafs upp á arminn....

Björk með tónleika í Langholtskirkju

Hneyksluð!

Að ekki eitt einasta kvikindi sé búið að blogga við þessa frétt! Í raun agndofa!

Mín gerði nú flotta tilraun til að horfa, enn og aftur, í sófann fór ég með hárið uppsett og maskarann á sínum stað...

...þegar leikar stóðu sem hæst og gaurinn var á gargandi garginu...þá þyngdist eitthvað yfir maskaranum og ég sofnaði! Jebb ég sofnaði...

...þegar ég sagði það einum félaga ...sko að ég hafi sofnað, segir hann;

-Ertu vitlaus manneskja, maður einfaldlega sofnar ekki yfir svona leik...

Veistu hver á með þér börnin? !

...ég er enn hlæjandi....

En til lukku allir íþróttaálfar þessa lands

Íslenska þjóðin fagnar sigri

Ég blotnaði...

Mér finnst rigning góð....tralalala...óje! Kjaftæði!

Rigningin gerir ekkert fyrir mig...nema í mestasta og bestasta falli að bleyta mig. Engan sorahugsunarhátt hérna!

Hárið verður svona sundurtætt og flatt og lummó...málningin lekur niður í ræmum, svona rétt einsog eftir góðar samfarir.... og ég blotna!

En maskarinn klikkar aldrei, því hann er sko waterproof... allur er varinn góður....ég er sígrenjandi. Ég vil samt "lúkka" kúl þegar ég grenja... 

...jæja það játast hér með að ég hef siglt undir fölsku flaggi og er í raun kynlaus með öllu og beygluð grenjuskjóða. En hárið er flott. Og ég er svolítið mikið cool....

Það er eins og með rigninguna ....þá finnst mér fótbolti og handbolti vondur á bragðið. Reyndar fyrir öll skynfæri. Augu, eyru, bragð og allt hitt. En ég ítreka hárið haggast að vísu ekkert...

Svo ég minnist aðeins á  golf...er ég mest hissa á að þið golfarar séuð ekki hræddir um að fá kúluna í rassgatið...en ok..það er ykkar mál.... 

Jæja, ég hef reynt að nota mitt frjóa ýmindunarafl til að hafa gaman af boltaleikjum....svona til að vera svolítið svona hipp og kúl yfir þessum látum öllum einsog þið öll...neibb!

Ekkert að virka.  Hreyfist ekki taug í kropp né tá. Svei mér þá ef mér finnst ekki Björk Guð skemmtilegri og finnst mér hún þó ekki skemmtileg. Mér finnst Geir Ólafs eiginlega skemmtilegri en Björk.... (bannað að drulla yfir mig!)

Bæðvei...Geir Ólafs bauð mér upp á frýja smurningu um daginn...en það er allt önnur ellasprella...

Sko...svo í dag reyndi ég mitt allra bestasta til að vera einsog þið... og verður þetta mín síðusta tilraun!   Sat  yfir leik...veit ekkert hvort það var fót- eða handbolti,  og ég hugsaði;

-Svona svona stelpa...ýmindunaraflið á þetta. Koma svo! Vera með!

Svo sat ég með hárið mitt fína og skotheldan maskara og horfði með augum og eyrum; 

....staðreyndin er að ég sá alveg rosa flotta leggi og rassa og allt í góðu með það. Svo fór mér að leiðast þófið þannig að  ég tók við að rífa hvern einasta strák "ykkar" úr gallanum....og það gerði ekkert fyrir mig! Hugarflugið alveg í ræmum að rembast og ég fór á flug með þeim öllum! Ekkert!

Þegar ég var búin að taka boltann og kryfja innihald hans... gafst ég loks upp.. fór ég út að labba í rigningunni...

...og ég blotnaði!