skessa.blog.is - algjör frekja!

Á það til að stappa niður fótunum, rífa í hár sitt.... en annars ágæt!?

Má vel vera en þvílík og önnur eins frekjudolla.....og dós og tunna og gámur! Ég er að tala um skessa.blog.is.

Hvað haldið þið að hafi skeð?

Hún tróð sér í gegnum húmið og nóttina, einhvernveginn í andskotanum og inn í mitt draumaland! Og það á skítugum skónum.....

Ég er í raun nánast orðlaus yfir þessari frekju! Þessum yfirgangi!

Þarna svaf ég ég nýju sængufötunum mínum einum fata,....alveg eins og engill og hún sem sé tróð sér inn. Og það án þess að gera boð á undan sér, hvað þá að banka!

Fékk ekki einu sinni tækifæri til klæða mig. Var berrössuð!

Þjófavarnakerfið fór ekki einu sinni í gang!

Til að toppa þetta allt saman átti ég von á öðrum gesti. Draumaprinsinum. Hann varð frá að hverfa auðvitað.  

Ég er brjáluð!

Jebbs....mig dreymdi hana nöfnu mína í nótt....man í rauninni ekkert um hvað draumurinn snerist....ekki hvar við vorum staddar, leiðist reyndar að tala um drauma. Kann ekki að ráða drauma, en eitt man ég úr draumnum;

Húðin á henni var einstaklega falleg einhvernveginn....

Ég held að ég hafi fengið það staðfest í dag, að það er fyrir góðu að dreyma Heiðu.

Því einsog Zordis orðaði það svo fallega þá duttu nokkrir gulldropar af himnum í dag.

Oggu-oggu litlir, og fleiri á leiðinni niður, heldur stærri....

Það er bara að taka eftir þeim, því stundum falla þeir framhjá manni einhvernveginn. Án þess að maður taki eftir þeim

Í framhaldi af þessu draumahjali, þá tók ég nettan göngutúr á kvöldið. Kom við í Kaskó...og keypti mér risastóran Draum....þann stærsta (fékk 33% -extra free.......) og labbaði út í nóttina með Drauminn að vopni.

Hann var/er stór.....og hann skal rætast! Súkkulaðidraumurinn minn...

Ég var í góðum félagsskap....þeim albesta.

Það var ekkert talað bara gengið og hugsað og látið sig dreyma....

Stundum er orð óþörf, oft innihaldslaust og meiningarlaust hjal....

Hugurinn minn fer gjarnan á flug í gönguferðum að næturlagi...og ég fór að hugsa um að ég hefði einn stórkostlegan eiginleika!

Það er að; Það þarf ekki mikið til að gleðja mig.

Mér datt það í hug í framhaldi af því að ég var að hugsa til dóttur minnar og þegar hún kúkaði í fyrsta sinn í klósett.

Ég hló upphátt og það var gott. Sá/sú sem var með mér í göngunni áleit mig ekki bilaða...að hlæja útí nóttina.

Ég var með bestu vinkonu minni og besta vini mínum í öllum heiminum!

Sjálfri mér.

Gleðin og eftirvæntin var slík að þegar sólin kúkaði þarna fyrir einhverjum vikum ....jæja það er ólýsanlegt! Ég ætla ekkert að reyna að lýsa því. En þið þekkið saklausa barnsgleði og eftirvæntingu öllsömul.

-Stór kúkur! og annar!..... hrópaði hún upp frá sér numin.....og hló af kæti.

Það er gott að dreyma og gott að geta glaðst yfir litlu. Draumar eru gratis!

Vona að þið eigið draumfagra nótt öllsömul.......og heiðuskessulingur þarna......troddu þér inn í eitthvert annað draumaland í nótt frekjan þín.....ég á von á gesti.....OG VILL FRIÐ!

Lágmarkskurteisi að banka! Eða gera boð á undan sér.

es. bjóðið Heiðu velkomna í ykkar draumaland, held svei mér þá að það boði á gott........hafið kveikt lítið ljós fyrir hana....svona álíka mikið og ég er með á kinninni....þarna á myndinni í horninu...

Sæluvika...eða hvað?

Djö.........

Hvað er í gangi hérna eiginlega?

Ég held að einhver hafi andsetið mig af djöflinum sjálfum.....því fyrir utan allt og allt annað, þá;

ER ALLT AÐ BILA hjá mér.......

Ég hitti  súkkulaðistykki um daginn, nei við skulum segja súkkulaðimola bara. Með gómsætri fyllingu.

Þetta var uppáhalds súkkulaðimolinn minn.

Bragðið var ljúft í munni meðan á því stóð, en.... óhjákvæmilega dofnaði það smátt og smátt og hvarf að lokum.  Hann var étin. Og hann var góður á bragðið.  Ég og dóttir mín skiptum honum samviskusamlega okkar á milli....og samkvæmt lögmálinu varð hann af pínu pínu litlum kúk.  

Honum var samviskusamlega sturtað niður í klósettið, hendur voru þvegnar og kúkurinn því farinn veg allrar veraldar.....eða súkkulaðimolinn. Eftir því hvernig á það er litið... og kemur aldrei aftur.

Vú! hvaðan kom þetta?

Allavega umræddur kú....nei "moli" hafði þann tilgang einan, með að fljúga inn í líf okkar mæðgna...að tengja forláta uppþvottavél sem hafði verið troðið í gatið.

Drullufúl uppþvottavél auðvitað, enda hafði hún verið aðgerðalaus vikum saman.... sat bara þarna  og starði á mig fílulega, og svo þegar hún er kominn í fullt fjör, launar hún mér greiðann, með þessum hætti. Þ.e. fer að mígleka.......og Jón á neðri hæðinni búin að lofa mér sæluviku!

Sá verður nú ekki ánægður þegar fer að rigna niður á skallann á honum. Enda er hann aldrei ánægður.

Svo er það bíllinn....þvottavélin.....sérían í stofunni....Dvd spilarinn og ekki síst tölvan....og og og .....það er allt að hrynja í kringum mig! Hvað er að ske? Er heimurinn að farast? Allavega minn, það er deginum ljósara! Í augnablikinu.

Þetta eru svo sem ekki óviðráðanlegir hlutir. Siður en svo.

Hef miklu meiri áhyggjur af öllu hinu....OMG -við erum að tala um ég þarf eitt stk. kraftaverk hérna! Þúsund volt af orku....og og og....

og þetta allt....þrátt fyrir viðleitni mína í að tileinka mér leyndarmálið....

En hann Jón minn á neðri hæðinni, einsog ég minntist á lofaði mér sæluviku síðasta laugardag.....

Karlinn skal nú fá að standa við orð sín. Er með spjald upp á þetta loforð. Sem hangir á húninum mínum.

Sæluvika stendur frá laugardegi til laugardags og felur í sér að sjá um sameignina. Eintóm sæla.

Þar á meðal sorpið....og þrif í lok vikunnar, ég er búin að trítla nokkrum sinnum niður og athuga hvort ekki væri allt í góðu gengi.

Hvort fólk væri ekki örugglega búið að ganga í gegnum hreinsunareldinn og losa sig við sitt rusl...mér sýnist ganga ágætlega hjá þeim.

Svo er það ég, sem þarf að huga að, í þessum efnum. Það er að segja losa mig við allt rusl.

Fataskáparnir eru yfirfarnir reglulega á þessu heimili. Hent og gefið og allt þar á milli...

Ég byrjaði samt tiltekt á  Gsm-símanum mínum í þetta skiptið.

Hann var tekin og yfirfarinn samviskusamlega. Símanúmerum eytt, sms-skeytum einnig. Úr inn og útboxinu. Hann situr nú síminn stífbónaður, flottur og fínn... (við hliðina á uppþvottavélinni sem hlær að mér...) síminn gónir á mig og er einmanna. Og hann er fúll, þrátt fyrir að vera skínandi hreinn. Hann er nánast hættur að hringja (ýkt, en svona næstum) því sá síðasti í stafrófinu sem fór i ruslið fékk ekki falleg skilaboð frá mér....

- Láttu mig í friði tréhausinn þinn! Skilurðu ekkert mannfj!ÉG VILL FÁ AРVERA Í FRIÐI! (hann er enn að þakka mér fyrir....)

Sá hefur verið gjörsamlega manískur síðustu vikuna, blessaður....og með hléum reyndar sl. ár... því ég gaf því miður greinilega ekki nógu skýr skilaboð.....hlýtur eiginlega að vera.

Hef margoft lent í því að gefa ekki nógu skýr skilaboð um ævina. Alltaf svo hrædd um að særa fólk. Þannig að  viðleitinin var að særa engan, ...nema þá kannski helst sjálfa mig.

....en svona er þetta bara. Nauðsynlegt að taka til öðru hverju. Svona jólahreingerningu. Til þess nota ég sæluvikuna mína.

En það er verra þetta með tölvuna....fékk til mín "tölvufæran" mann í gærkveldi, til að henda út og fiffa þetta eitthvað til, þar sem minnið er komið niður fyrir núllið.....hreinsa út drasl og dót.... svo hélt ég áfram sjálf fram undir morgun, en ....

.....því miður gengur hún enn einsog hægfara LADA... ég held að LADA (ef hún væri græn) myndi taka tölvuna mína í rassgatið núna einsog ástandið er.

En hann skal fá að koma aftur. Og það í kvöld! Tölvulaus get ég ekki verið. Öll einkamálaskilaboðin sem bíða mín.OMG!.....

Sæluvika jaa.....nóg er af vandamálum/verkefnunum að leysa þessa vikuna hjá mér....en ég vona og verð að trúa því að í enda vikunnar verði sæluvikulok. Annars banka ég upp á hjá honum Jóni. Reið!

Bara svona smá beiðni til ykkar að hugsa alveg extra extra vel til mín þessa vikuna. Við erum að tala um að díla við skítahrúgu hérna!

Ef einhver á, á lausu eitt stykki kraftaverk, þá er það vel þegið. Og kannski aukaorku líka takk. Svo væri náttúrlega toppurinn á fá smá meiri gleði í bankann....

Von mín til ykkar allra er sú að vikan verði ykkur til mikillar sælu og gleði

es. Ég setti mynd af litlu sólinni minni inn...var að reyna að útbúa albúm með myndum á síðunni. Tókst ekki betur til en svo að sólin situr þarna neðst og það í tvíriti....þarna er hún nývöknuð sl. laugardag....það var fjölmennt í okkar rúmi þá nótt. Þrjár dúkkur, fjórar bækur og tveir stórir bangsar......hún er stóra ástin í mínu lífi! Ásamt fleirum, heldur minni....

Ekkert ríðingartal hér!

Að þessu sinni, er ekki einu sinni minnst á tippi, rassa.....en svo veit maður aldrei hvernig þetta endar ....

Nei þetta er háalvarleg færsla um að þekkja muninn á hundaskít og hundaskít frá súkkulaði.

En áður en ég byrja, þá bar ég enga ábyrgð á rigningunni í dag.... samviskusamlega fór ég út nærbuxnalaus og við erum að tala hér í fullri alvöru! Veðurguðirnir hafa greinilega rift samningum við mig, ég skulda iðgjöld.

Dóttir mín var í sveitinni með pabba sínum nýverið, úti að labba. Hún hrópaði upprifinn:

-Pabbi!

og hélt á hundaskít!

Hún var víst skælbrosandi og ánægð með fund sinn sem hún hafði tekið upp úr jörðinni.

Fyrir henni gat hundaskíturinn þess vegna verið súkkulaði.

Ég vona að hún læri fljótt og vel að hundaskítur er hundaskítur.

Pabbinn var auðvitað ekkert sérlega upprifinn og ráðlagði dóttir okkar ekki beint að setja skítinn í vasann... nei hann þvoði einfaldlega á henni hendurnar og málið var dautt.

Ég held og vona að hún viti að hundaskítur er hundaskítur framvegis.

Málið er nefnilega að ég sjálf hef alltaf talið mig afar mikinn mannþekkjara.

Er ekki einu sinni heimsk, hef það stimplað og skjalfest að greindarvísitala mín er fyrir ofan meðalag. Og meira að segja rúmlega það.

Samt þekki ég ekki muninn á hundaskít og hundaskít, eða eigum við að segja gæðahundaskít. Því hundaskítur er flottur og fínn fyrir sinn snúð ábyggilega.

Ég er að myndgera hér aðeins. Ég er að tala um fólk.

Núna er 2007 og ég lífsreynd. En samt......

Kannski er ég svona barnaleg, ég veit ekki hvað það er....sumir segja að ég sé alltof "góð" í mér, sem mér finnst alls ekki vera complement, heldur frekar svona niðurlægandi orðalag og samlíking á mínum persónuleika. Ég vill vera nagli. Svona góður nagli.

Markmiðið var alltaf sett á geislabauginn....en jaaa.....ég verð víst aldrei engill....en það er mér samt umhugsunarefni nánast daglega að vera eins góð manneskja og ég get. Og ég keypti mér meira að segja geislabaug.....bleikan.....en þannig sko. Til að komast nálægt því (bull).

Það hefur nú ekki alltaf verið svo að ég hafi verið voða góð... enda mannleg mús. Meira að segja hefur verið saminn um mig dægurlagatexti því til sönnunar með músatitilinn.....

Fólk einsog gengur hefur verið á vegið mínum og ég haldið að það væri gott fólk. Annað hefur svo komið á daginn. Ég hlustaði ekki á mína innri rödd ..... vissi kannski en hlustaði ekki. Því miður.

Svo kemst ég afþví að viðkomandi súkkulaði var í raun bara illa lyktandi hundaskítur.

Það hefur reyndar skeð nokkuð oft að ég hef tekið hundaskít upp úr jörðinni....þrátt fyrir góðan ásetning og trú um að  þetta væri  súkkulaði.  Ég elska súkkulaði. Þvílík vonbrigði að komast að hinu sanna.

Það hefur tekið stundum skamman tíma, stundum skemmri tíma.

Upp í huga mér kom í kvöld þegar ég var að svæfa sólina (dóttir mína) ákveðin atriði;

Tíminn er afstæður einsog við vitum, þannig að ég tímaset  ekkert hér.....gat allt eins skeð 1999...

Ég var að vinna á vinnustað.

Ég var svona einn af hundunum svo voru tveir svona stórir varðhundar og nokkrir litlir hundar einsog ég. Meira að segja einn puddlehundur....sá nú fljótt í gegnum hann/hana, enda bölv. skítafíla sem kom úr hennar/hans rassi. Strax. Ég er að tala um stjórnendur í fyrirtæki.

Þá á ég við illar og ljótar athugasemdir varðandi minnstu hvolpana sem voru í þjónustu okkar, við skulum bara segja að við höfum verið að selja appelsínur í nokkrum básum.....og þær voru nýttar til hins ítrasta. Vinnulega séð. Og rúmlega það.

Einn varðhundurinn fór mikinn, orðaflaumurinn var einatt elskan mín, ástin mín.....mýslurnar mínar....og svo fylgdi flennistórt bros með í kjölfarið sem náði ekki bara hringinn í kringum andlitið, heldur þrisvar....en alls ekki til augnanna.

Yfirhundarnir héldu fundi. Vikulega. Ég var ein af þeim.

Ég kom þarna á þennan vinnustað uppfull af hugmyndum og  góðum ásetningi..... fljótlega fann ég þó að andrúmsloftið....var eitrað og bölvuð skítafíla fylgdi með illum tungum...

Athugasemdir um hvolpana voru vægast sagt andstyggilegar.

Tvær voru til að mynda álitnar húðlatar heilalausar druslur.... en það þurfti að nýta þær þar sem appelsínurnar lágu fyrir skemmdum, skulum við bara segja. Mannekla var mikil og erfitt að fá starfsfólk. Launin lág og einsog ég kom inn á álagið mikið á unglingsstúlkur.

Ein átti í erfiðleikum, var rekinn, það láðist að segja henni það, en allir aðrir í fyrirtækinu vissu að búið væri að reka hana.  þegar hún svo mætti í vinnu og spurði...hva afhverju er ég ekki á vaktaplaninu?....var ástandið sérlega slæmt varðandi starfsfólk.

Svarið var.....það gleymdist elskan (stórt bros)....og síðan pískrað manna á milli -hva var ekki búið að reka hana?.....Varðhundurinn gaf yfirlýsingu; við notum hana bara þangað til þessu líkur. Og hló.

Ein var grannholda og hávaxinn glæsileg og dugleg (í minni þjónustu)....mikið var hlegið af henni af þessari brosmildustu, að umrædd væri sjálfsagt liðamótalaus og hlyti að liðast í sundur einn daginn. Svo var rokna hlátur. Í kjölfarið var fullyrt að umrædd hlyti að reykja hass, þar sem hún vafði stundum sínar eigin sígarettur. Sú fékk elskan mín og bros.

Ein var afskaplega falleg ung kona, fyrirsæta reyndar og á leið með samning upp á vasann eitthvert út í heim....einhverju sinni grét hún af einhverjum orsökum sem mér voru ekki kunn....þá sagði Puddle hundurinn með feita rassinn og skítafíluna.....já það er erfitt að vera fallegur! Svo hlátur og enn meiri hlátur.

Ein í minni þjónustu var sárlasinn og vildi fara heim. Þá kom brosandi varðhundurinn askvaðandi...og sagði það ekki koma til greina. Hún liti fínt út og skildi fara í Apótekið og kaupa sér vítamín.....og yrði stálsleginn á eftir. Heim færi hún ekki.

Mér til málsvarnar;

Ég hló ekki á þessum samkundum. í byrjun reyndi ég af veikum mætti að svara fyrir mitt fólk. En ég sat undir þessu og á endanum ákvað ég að þegja. Ég þurfti að halda minni vinnu. Að því leytinu er ég samsek. Kúkur.

Það tók þó ekki langan tíma þar til ég fann að ég sogaðist einhvern veginn inn í aðstæður og sál mín var gjörsamlega að tærast smátt og smátt. Sem og hún gerði. Það var komin skítafíla af mér líka. Ég var hundskítur rétt einsog hinir. Afþví ég þagði. 

Varð döpur.... og leið í raun andstyggilega í hjartanu mínu. En ég bar það ekki utan á mér. Ég er lífsglöð og brosmild að eðlisfari, svona útávið. Og stundum alveg hreint ekta. Þegar mér líður vel. Og ætti að fá inngöngu í leiklistaskólann, fyrir það eitt að sýnast hamingjusamasta manneskja í heimi, þegar mér líður hryllilega. Sem kemur fyrir mig rétt einsog alla aðra.

Ég gæti haldið áfram....en læt staðar numið hér í sambandið við þetta. Ég er laus við hundaskítahrúguna.. enda 2007..... þið skiljið.....hmmmmm, já einmitt.

Öðrum svona hópum  hef ég verið innvikluð í....en ekki lengur.

Svo eru auðvitað aðrir hundaskítar, svona ekki beint í hópum....já já fullt af þeim. Svona stakir kúkar og stundum einmanna kúkar.

Líka góðir kúkar....sem iljað hafa hjarta mitt í lengri og skemmri tíma og gera enn.  Þá passar nú ekki að tala um kúk í því samhengi, einfaldlega gott fólk.

Auðvitað þekki ég og hef kynnst yndislega góðu fólki á lífsleiðinni.

Ég neita alfarið og þá meina ég alfarið að trúa því versta í fólki. Ég vill trúa að fólk sé í eðli sínu gott.

En, mér finnst alveg ófyrirgefanlegt af sjálfri mér þegar ég tek hundaskít upp úr jörðinni enn þann dag í dag, hendi ekki kúknum og  þvoi hendur mínar strax,  einsog pabbi dóttur minnar. Þrátt fyrir góðan ásetning minn að láta að drulla yfir mig.

Að ég hendi kúknum ekki nógu fljótt frá mér og sé föst með hann í hendinni, jaðrar við geðveiki.

Á sjálfsagt  eftir að gera það aftur og aftur og aftur......rétt einsog allir. Konukúka - karlakúka.

Ég þessi mikli mannþekkjari...

Ég held satt best að segja að ég sé orðin svolítil mannafæla.

Ætla samt að reyna mitt besta, í að vanda mig betur í framtíðinni, hef svo sem sagt þetta áður.

Svona vanda mig hverjir eru í kringum, rétt einsog það sem ég læt ofan í mig. Það hefur gríðarleg áhrif á líðan mína að hafa gott fólk í kringum mig. Rétt einsog fólk sem ég lýsi hér að ofan.

Að öðru leyti er ég dúndurhress.....allt í svona nánast blússandi blóma hjá mér....matarboð í kvöld. Yndislega vel heppnað boð og stelpupjásann mín labbaði út með tvö risastóra bangsa og rúsínur i poka.

Hún er músíkölsk (2 ára)  og ekki skemmdi fyrir að umræddur gestgjafi er tónlistarmaður, þannig að daman mín litla fékk lögin sín beint í æð og var gjörsamlega agndofa!

Ekki gera ykkur neinar grillur hér.....tvær vikurnar ekki liðnar..... og ekkert annað en vinátta þarna á ferðinni. Og mun aldrei verða.

Vona bara að hann reynist svo ekki vera hundaskítur eftir allt saman..........

es. ég er ekki á sýrutrippi.... 

 

 

 

 

 

 

 

Unaður kynlífs og ásta....

Dísess segi ég nú bara, þvílík nótt.

Ég var andvaka og var að verða geðveik, ákvað að fara fram og lesa.

Sem og ég gerði las og las og las og las.....

Unaður kynlífs og ásta....mæli með henni....afar fróðleg lesning fyrir fróðleiksfúsa....

Þarna svo um miðbik nætur....dettur mér allt í einu í hug;

Eggið!

Hvar er eggið mitt.... ætli það sé batterýslaust?

Mundi það þá í hendingskasti að eggið var löngu steikt, soðið og étið. Ef það var einhverntíma til.

Fiðrildið var flogið á vit ævintýranna.....

Bara svona smá elskurnar....afþví Ellý er búin að læsa síðunni sinni.....ekki æla á mig.

En ég las nú samt eina bók í nótt. Og var andvaka líka.

 

Kunningjakona mín sagði við mig um daginn;

-Heiða....hvað heldurðu eiginlega að fólk haldi um þig? þú ert rosaleg með þetta blogg þitt.....

-er það? ég var smá bit....

Svo sannfærði ég hana um að það vissi hvort eð er enginn hver ég væri. 

Fann stórlega til með henni þar sem henni var meira í mun, en mér hvað fólk finndist um mig.

Svo fatta ég auðvitað, að ef ég er að labba t.d. niður Laugarveginn....þá held ég að ef einhver sér dömu með ljós á vanganum, viti alveg hver ég er.

Og so what!

Endilega kastið á mig kveðju, ég skal vísa ykkur veginn......

Barasta svona að kasta kveðju á liðið í tilefni þess að helgin er í nánd.

Og Brynjar; ég buffa þig ég veit að þarna æddi ég úr einu í annað!.....

Vona að þið njótið hennar öll.

Ég var tekin illilega í rassgatið....

... jebb og það var sko ekki gott á meðan á því stóð. Alveg óvarinn. Varnarlaus og verjulaus og smokkalaus.

Varð ófrísk en er orðin frísk.

Kem alveg örugglega að því seinna. En ekki alveg tímabært á þessum punkti tímans.....

Þið allra greindustu vitið að ég er ekki að tala um endaþarmskynmök, enda rassinn á mér það lítill að ef vel ætti að takast þyrfti snuð....og ef það væri í boði. Sem það er ekki.

Einhverju sinni var að vísu reynt af einhverjum vitleysingnum sem ég hef þekkt, sá hafði víst sjálfsagt séð það í þýskri klámmynd.... (mér fannst þetta fyndið actually....)

Góðan daginn annars, vakti ég ykkur?

Engu að síður fínt að láta taka sig vel í rassgatið annaðslagið, láta traðka vel á sér, misbjóða, láta nota sig, svo brotnar maður. 

Grenjar vel í koddann sinn (sér í lagi ef þú átt enga öxl til að halla þér að) er alveg nauðsyn með. Koddinn er góður félagi. Hann þegir yfir leyndarmálum rétt einsog kötturinn. Koddinn er alltaf til staðar. Koddinn yfirgefur þig aldrei.

Mæli með þessari aðferð. Láta taka sig ærlega í rassgatið.  Raða saman spegilbrotunum þar til hann verður heill, líta síðan nokkurnveginn sáttur framan í spegilmynd sína.

Síðan er ákvörðunin tekin um næstu skref í lífinu....Frábært! Sárt en frábært. Eða ég held það allavega. Er að reyna að sannfæra sjálfa mig.

Og þið allra allra allra greindustu, ég er ekki að tala um einhvern jólasvein hér heldur.

Hvað eru annars svona pjásur að fara í bloggpásur?

Halda mætti að ég hefði gengið í trúfélag hjá ja.....miðað við rassalýsingar þarf ég varla að tilgreina neinn. En nei.  

Labbaði að vísu framhjá Hallgrímskirkju á leið minni í að kanna möguleika á fjarnámi sem ég á eftir að klára.... en læt bíða að sinni.

Haustin eru annars frábær.

Þó sumarið mitt hafi verið skítsæmó. þá hlakka ég vetrarins. Og ég veit að veturinn verður mér til gæfu.

Hápunktur sumarisins hjá mér var.... og haldið ykkur fast var að ég sá Gullfoss og Geysi í fyrsta sinn, enda ung þannig að hva..........

Ég er ekki einlægur aðdáandi minningargreina, en hef skrifað þær tvær. Þær voru sko ekkert venjulegar minningargreinarnar, mínir kæru bloggvinir.

En þar minntist ég á tvær stjörnur sem ég ætti á himnum.

Á það til að líta upp í himininn á svölum haustkvöldum og minnast þeirra tveggja sem hafa staðið hjarta mínu næst í lífinu og ég hef misst....ömmu og pabba. Þegar ég sé stjörnurnar.

Ég elska stjörnur. Góðar sálar. Fallega innrætt fólk og mér þykir afar vænt um ykkur......

Ég lýg því ekki þegar ég segi að bleika bikýníið er á leið í poka og stelpan á arminn minn og við á leið í sund um helgina.

Var að hugsa um þetta svarta.....en nei. Bleikt skal það vera enda verðum við að vera í stíl, mæðgurnar.

Vinkona mín sagði mér að Árbæjarlauginn væri aðalpickup staður sjálfstæðra og einlægra foreldra.... þannig að við höldum okkur víðsfjarri henni. Kannski seinna. Eða aldrei.

Svo verður tekin stór og feit súkkulaðisneið á kaffihúsi á eftir þar sem ég mun verða hvítklædd að ofan og útötuð í súkkulaði á heimleiðinni syngjandi glöð.

Og grindhoraður kjúklingaræfill i ofninn þar á eftir. Keypti tvo fyrir einn. Sleppti einum þannig að þessi var frír. Snilld og mæli með þessu fyrir þá allra blönkustu.

Óska ykkur góðrar helgar mín elskulegu, ef ég læt ekki heyra frá mér fyrr, mín verður góð svo mikið er víst.

Svakalega góð.

Kertaljós í húmi nætur og ætli ég verði ekki að láta að óskum minnar elsku litlu prinsessu og hlusta á Búbba væla í bakgrunninum.

Hef reynt að fela diskgarminn en barnið er manískt þegar kemur að Bubba og að henda nærfötunum mínum útum öll gólf. Svo syngur hún með "ég er stór pakki".

Veit ekki hvort er verra. Nærfötin eða Bubbi.

Aftur segi ég góða helgi ef ekki heyrist frá mér.....þið eruð æði öll sem eitt

 

Elskurnar mínar

Ætla að taka mér smá pásu, love you all. Kem fílelfd tilbaka. Knús og kveðjur á línuna