Hvar eru sokkarnir?

Eitt af því sem er mér alveg ómótstæðilega á móti skapi er geðvonska á morgnanna. 

Ég (já já já) átti mann (og aftur já já já) sem var indæll í flest alla staði, nema ef vera skildi fyrir það eitt að hann var alveg svo gjörsamlega illa áttaður á morgnanna.   Vægt er tekið til orða þegar ég segi að hann hafi verið geðvondur. Húshaldið var (ef sófinn hentist ekki út um stofugluggann) einsog Þjórsárdalur á þriðja degi. Þvílíkt var ófermdarástandið á heimilinu, oft á tíðum.

Í minningunni telst mér til, þó að  ég þori ekki að fullyrða það, að geðvonsku hans mætti rekja til endalausrar leitar af sokkum!

Bannsettum sokkum.

-Hvar eru helv. sokkarnir?

Hann var ekki eins heppinn og ég að búa við jafn fagrar tær, að hann gæti farið út sokkalaus. Maðurinn var og sjálfsagt er með afspyrnu ljótar tær! Sérstaklega stórutá. Ef hann léti sjá sig berfættan á víðavangi er ég ansi hrædd um að hann yrði sviptur sjálfræði á punktinum!

Ég er auðvitað að skilja örvæntingu hans núna, þessum árum seinna. Og í kjölfarið fyrirgef ég honum geðvonskuna, með hjartahlýjum kveðjum og von í brjósi að hann eigi nóg af svörtum sokkum!

En hvað er það sem skapar morgun-úrillu hjá fólki? Er svona skelfilegt að vakna á hverjum morgni til lífsins? Er gleðielementið eitthvað seinna að vakna?

Segi nú ekki að þetta sé hápunkturinn á deginum hjá mér sjálfri. En ég er ekki fúl hvað þá andfúl! Hálfmeðvitunarlaus kannski yfir fyrsta kaffibollanum og svona vönkuð með hanakamb einsog páfugl. 

 Að þessum orðum sögðum hugsa ég með hálfgerðum trillingi til morgundagsins, jebb, þarf að vakna eldsnemma...0700am....

og get ekki beðið til næsta kvölds, þegar dagur verður á enda komin og ég rétt nývöknuð til lífsins!

Megiði öll njóta helgarinnar og vakna syngjandi glöð.

Setjið öryggið á broddinn -sofið í sokkum

Ég er með ofsalega fallegar tær

Ég var að koma úr baði. Sem er ekki til frásögu færandi nema fyrir það eitt,  að þarna sem ég lá í sápulöðrinu og horfði á tærnar á mér fór hugurinn á kreik. Aldrei þessu vant.

Alveg merkilegt tæki annars hugurinn. Svo framarlega sem maður er ekki ofvirkur með athyglisbrest á hæsta snúning, og Ritalinið uppurið, getur maður þvílíkt ferðast um heimsins höf, fjöll og fyrnindi. Staðnæmst hvar sem er. Haldið áfram, frjáls sem fuglinn. Maður kallar fram allskyns tilfinningar, raðar saman minningarbrotum í einhverja mynd sem annaðhvort fær hárin til að rísa.... nú eða sem verður til þess, að maður teygir sig óvart i háreyingarkremið og lætur það á vitlausa staði...

Sumir er svo óforskammaðir að segja að maður ráði alfarið hvað maður hugsar.

Jákvætt eða neikvætt. Ég er sammála auðvitað, enda svolítið óforskömmuð.

Þar sem ég horfði á mínar annars ágætu ósamvöxnu tær hugsaði ég til  eins eða tveggja, af "gullmolunum" sem ég fékk í veganesti frá móður minni, útí lífið.

Mamma sagði nefnilega við mig þegar ég var lítil, að ég væri með afskaplega fallegar tær! Já, það sagði hún alveg hreint blákalt án þess að stama og bætti stundum við þegar vel lá á henni að bakið á mér væri fallegt líka.

Ég er henni eilíflega þakklát fyrir þessi fallegu orð. Og einsog ég minntist á hér áður algörlega og alveg bráðnauðsynleg vitneskja út í lífsins alvöruna! Ég veit ekki hvernig ég hefði farið að öðruvísi í heiðarleika sagt.

Nú fylgja auðvitað ýmsir kostir því að vera með svona lekkerar tær einsog gefur að skilja. Ég dreg fram og eyk þar með fegurðina með því að  lakka neglurnar, sem er að sjálfsögðu algjör forréttindi. Þakka guði fyrir litaúrvalið. Ég geng aldrei í lokuðum skóm. Þvílík ósvífni og óvirðing sem það væri fyrir þessu litlu elskur (tíu talsins) að vera innilokaðir í gluggalausum skóm. Nebb! Ekki í umræðunni.

Þegar fólk rembist eitthvað við að ná augnakontakt við mig, bendi ég þeim kurteisislega á (en ákveðið að sjálfsögðu) að horfa niður á tærnar á mér....

Tærnar hafa ekki gert mikið fyrir danshæfileika mína, nema ef vera skildi, að ég er vita laglaus...

Nú og svo þegar allt annað hefur brugðist í mínum samskiptum við (ó)æðra kynið, hefur mér gefist afskaplega vel að biðja viðkomandi að kyssa (nú eða ef sá gállinn er á mér og ég eitthvað djörf á því...) að nudda á mér tærnar...

ef það klikkar (sem mig rekur ekki minni til í augnablikinu, segi ég einfaldlega undurblítt (og sný tánum lokkandi, blikkandi, á meðan ...)):

-ahhh, klóraðu mér aðeins á bakinu

skothellt!

Ég hef svo gaman af því...

Ég hef sko alveg hreint fengið comment á síðasta bloggið mitt.

Bæði það og önnur um t.d. hvernig ég blogga, um hvað ég blogga, afhverju ég blogga osfrv.

Jafnvel athugasemdir á stafsetningar- sem og ásláttarvillur.

Í morgun fékk ég athugasemd frá kunningja sem varð mér nokkurt umhugsunarefni.

Það var eitthvað á það leið að ég gæfi út einhverja neikvæða mynd af mér (miðað við síðastu færslu held ég). Hvað fólk héldi um mig og eitthvað þessháttar.

Málið er að ég er hreint ekkert frábrugðin öðrum að því leyti að mér er ekkert alveg nákvæmlega sama hvað fólki finnst um mig. Mér langar alveg til að einhverju fólki líki svona nokkuð pent við mig.

En það á að sjálfsögðu við um mig sem persónu, og er að algörlega og alveg óháð blogginu mínu.

Geri mér reyndar grein fyrir því, að alveg sama hvað ég skrifa um, þá les engin það sama útúr mínum pælingum. Öll skynjum við hlutina á mismunandi hátt og ég held meira að segja að matur bragðist okkur mismunandi líka. Lykt ef út í það er farið.

Ekki veit ég hvað mér gekk til í upphafi bloggs, sjálfsagt að skrifa pælingar mínar dag frá degi.  

Ég hef engan áhuga á því að fjalla um pólitík (hef ekki staðsett mig),  klæða orð mín í einhvern óútskýranlegan búning til að búa til einhverja staðlaða ýmind sem ég gæti svo aldrei staðið undir. Ég hef enga þörf á þvi að hafa skoðanir á ÖLLUM hlutum.

Er alveg yfir meðallagi greind samt (stimplað og skalfest).

Varðandi efnistök mín og meðferð mína á málefnum:

Það er nú einu sinni þannig að ég reyni að sjá húmor í flestum (jafnvel erfiðustu) aðstæðum. Reyni eftir mætti að særa engan hlutaðhafandi.

Og að gefnu tilefni, er annað sem hafa skal alveg á hreinu: Karlmenn eru snilld! Konur eru snilld! Fólk er frábært! Bara mismunandi frábært.

Langur vegur frá að ég sé; bitur, kúguð, niðurbrotin, þurrkuntuleg truntubudda, einstæð, desperate horaður kjúklingar-ræfill sem fæst frosin á tilboði í Bónus,  ...með alltof fáar tennur í efri góm og skemmda endajaxla, .....(og notabene) hefur hægðir einu sinni i viku! Langur vegur frá því.

Við erum að tala um eðalsteik hérna! Eðalsteik, medium done með meðlæti og öllum pakkanum. 

Hér kemur svo ástæðan fyrir því að ég blogga. Sem er svo yfirmáta sjálfumglöð yfirlýsing, að ég er hreint ekki frá því að þið missið núna gjörsamlega allt álit á mér.

En ok:

-Ég hef svo gaman af því....

Þakka ykkur öllum fyrir að taka þátt í veröldinni minni og koma með athugasemdir. Þið gerið annars hreint ágætt líf mitt enn yndislegra.

Koss á línuna

Mig langar að kyssa á þér brjóstin

Ég spurði son minn um daginn hvort hann hefði lesið bloggið mitt.

Hann sagði: -ég kíkti eitthvað aðeins um daginn. Mér fannst það bara alveg hundleiðinlegt! Og svona til að bæta fyrir það að hafa gert skrif mín að bleklausu hundleiðinlegu vælupári....þá bætti hann við: -mér finnst reyndar öll blogg leiðinleg!

Ok. gott og vel, með þá sannfæringu að vopni, þá læt ég eftirfarandi bloggfærslu flakka.....

Fyrir einhverjum mánuðum síðan þá var ég eitthvað að date-a, sem er ekki til frásögu færandi nema fyrir það, að ....... hmmmm. Já! Manngreyið hafði svona einstaka smávankanta sem ég hafði ekki nokkurn áhuga á að sníða af. Svo mikill reyndist áhuginn. Og ástin.

Fyrir það fyrsta var umræddur óforbetranlegur virkur alkóhólisti og undir áhrifum áfengis þá (í hans huga) tútnuðu út á honum vöðvarnir, hann hækkaði um heila 20 cm.,  varð dökkur á hörund og taldi sig vera (að ég held) Mike Tayson....sem er í lagi út af fyrir sig, ef hann hefði ekki misskilið hlutverk mitt í þessum óraunveruleika sínum og fundið í mér boxpúða.

Mér fannst það afar svona óásættanlegt, ekki síst ef litið er til þess að allir boxpúðar eru eins........og ég vill ekki vera eins og allir aðrir.

Jæja  þá eru þessir smámunir frá.

Hann talaði með opinn munninn... nei hann borðaði með opin munninn. Alveg hrikalegur löstur að mínu mati. Hann prumpaði í tíma og ótíma (þegar hann var komin á það skeið að halda að hann væri orðin öruggur.....)

Í öll þau skipti sem við fengum okkur kaffibolla saman á morgnanna tilkynnti hann mér hátt og hátíðlega....(orðrétt): nei, nei sko, þetta klikkar ekki alltaf eftir fyrsta sopann á morgnanna! Og hljóp (prumpandi að sjálfsögðu) á klósettið.

Já þetta endurtók hann einsog ég hafi ekki verið að hlusta á hann í öll hin fyrstu skiptin.....arrgggg!

Mér telst til að blessaður maðurinn hafi skipt um atvinnu, fimm sinnum á níu mánaða-meðgöngu okkar saman. Mest megnis var hann samt atvinnulaus.....

það þarf varla að taka það fram að það er orðið nokkuð langt frá því að ég sleit sambandinu...nema hvað hann hringdi um páskana....

Við vorum að spjalla um daginn og veginn, þrælmerkilega hluti hversdagsleikans að ég taldi, og svo segir hann allt í einu:

-mig langar svo að kyssa á þér brjóstin! Þú ert með svo falleg brjóst! (hann var ekki fullur...)

Minnug orða fyrsta (og besta) mannsins í lífi mínu þegar hann sagði:

-Heiða, þetta er alveg merkilegur andskoti með þig, það álpast einhver kálfur uppá þig og þú ert farin að búa með honum!

Sleit ég samtalinu.  

Ég meina á maður ekki að setja markið ögn hærra?

 

 

Um mig fara sælustraumar

Þá er þessi hátið senn á enda...., hef ekki byggt nein stórvirki, nema ef vera skildi himinháar skýjaborgir í höfðinu. Létt verk það, þar sem ég er forfallinn og óforbetranleg draumóramanneskja.

Finn svona eilítið mikið fyrir botnlausu þakklæti...svona hallæris hamingjubylgju í kroppnum, og

-no girls/guys... I didn't get lucky!

...ætla að gera mitt besta til að láta þessa tilfinningu bara vera kyrra. Nú ef með þarf er ég reiðubúin að borga áskrift! Stoppa í öll göt -þannig að hún leki ekki út.

Annars spjallaði ég heilmikið á msninu við bróður minn í dag....verð svona hálffeiminn þegar ég minnist á hann. Finnst ég jafnvel vera að fara aðeins á bakvið hann að vera að blogga um þetta.....þannig að ég slæ svona bara ofurlaust á takkaborðið ....þannig að hann heyri ekkert.

 ... og viti ekkert.

Búin að sjá myndir af honum, konunni, barninu og móðurfjölskyldu...

Ég er svona að hugsa um að næsta skref verði að banka bara hreinlega uppá hjá honum. Gefa honum mynd af pabba (pabbi lést 1997) og kannski niðurskorið fransbrauð.

Hvað veit maður hvernig svona undanvillingi einsog mér sjálfri dettur í hug næst..., með þessa sælutilfinningu í kroppnum eru mér hreinlega allir vegir færir.

Svo er annað sem gleður mig alveg ósegjanlega mikið (fyrir utan það augljósa;, börnin mín).

Ég fann góða konu hérna á blogginu okkar aftur eftir 26 ár eða meira. Minningarnar um hana ilja mér hjartarætur og fannst mér frábært að komast að því að þessi góða kona batnar bara með árunum. Algjör gullmoli sem hún var mér alltaf og vonandi ber mér gæfu til að eignast fleiri mola í pokann minn.

Jenni Anna Baldursdóttir heitir hún þessi elska. Fékk svo falleg orð frá henni í gærkveldi að ég er ennþá brosandi ....

 

 

 

 

 

Gleðilega páska til ykkar allra

Fengu allir egg? Núna hefur úrvalið aldrei verið meira....og númerafjöldinn hækkaður uppí 7 (aldurstakmark ekkert) eftir það grammafjöldinn upptalinn í kolvetnum, fitu, sykri og annarri hollustu.

Spurning um hænuegg, andaegg, súkkúlaðiegg, lakkrísegg og jú svo eru svona egg sem ganga fyrir batterýum! Ákaflega praktísk ef litið er til þess að þau eru fjölnota og botnlaus loforð um raðfullnægingar fylgja í stað málsháttar!

Ég fékk mér nú bara lítið lakkrísegg.

Svo fékk ég eitt frá vinnunni, má aðvitað ekki gleymi því. Ég gaf Ara mínum (syni) það og mig grunar sterklega að hann hafi borðað það löngu fyrir páska. Reyndar grunar mig líka að pabbi hans hafi fengið málsháttinn og á honum hafi staðið: Lengi lifir í gömlum glæðum....hef nefnilega ekki heyrt í honum síðan....hehe

Sendi loks á hann bróðir minn annað meil....núna rétt í þessu bara. Púff! 

Ég er einsog lítil skólastelpa á leið á mitt (hugsanlega) fyrsta date....

... og hann hafði samband!

Jú jú mikið rétt, hann svaraði e-mailinu mínu. Er samt ekkert alltof viss um að hann viti hver ég er....leyfi ykkur að fylgjast með framvindu mála.

Frjálslynda-systir mín víst kolféll....

Bróðir minn er nágranni minn!

Það verður að segjst eins og er að foreldrar mínir eru/voru hvorki  ófrumlegir eða beinlíns vanafastir... allavega hvað viðkemur því að skipta börnunum sínum manna/kvenna á milli, ef svo má að orði komast.... Það var sko fljúgandi gleði þar og ferð. Love all - osfrv.

Staðreyndin er; samkvæmt upplýsingum frá Hagstofu Íslands að mamma mín ól í heiminn 6 stk. börn (hvert öðru frambærilegra) og faðir minn heitinn átti fjögur stk börn með þremur konum...

Þannig að fyrir mér lítur dæmið þannig út að ég á einn albróðir og átta svona hálfsystkini..., sel það ekki dýrara en ég keypti það. En eitt er ég alveg með á tandurhreinu að ég er næstelst... eða næstum því viss.

Ástæðan fyrir því að ég er að koma upp með þessa staðreynd er einfaldlega sú (eða þær) að í fyrrakvöld datt mér í hug að "google" tvö þeirra, sem að mér skilst eru fædd (börn föður míns) með tveggja mánaða millibili.

Ég fann þau og komst að því að systir mín sem heitir Hanna Þrúður Þórðardóttir, á nú tvö börn. Og er í framboði fyrir Frjálslynda flokkinn...veit ekki hvort ég á að hlægja eða gráta...eftir heiftarlegar yfirlýsingar sem forystumenn þessa flokks hafa ælt út úr sér með afar óviðeigandi hætti að mínu mati.

Bróðirinn (sem ég hef aldrei hitt) fann ég....og haldiði ykkur fast:  hann býr í næsta húsi við mig!

Hugrekkið var ekki meira en svo að ég sendi honum línur á e-maili...undirskrifað Heiða Bergþóra (Þórðardóttir) -hef ekki fengið svar. 

Mér finnst þetta nokkuð merkilegt ekki síst vegna þess að í gærkveldi er ég afar djúpt hugsi yfir þessu með hann brósa minn, fer inní góða sjoppu hér í bæ og panta mér botnlausa hollustu (bacon-borgara) og þar er spurt:

Er þetta Heiða Bergþóra, (ég geng ekki venjulega undir Bergþórunafninu....)

Ég hálfpartinn svona hrökk við (og hélt að þarna væri hann bróðir minn komin í mannsmynd, en þó í konulíkama)...en nei nei,  þá er það hún Inga bloggvinkona með meiru.... skrítið hvað heimurinn er lítill en samt svo stór.

Es, Inga; borgarinn var annars algjör snilld....

 

 

 

Að gefnu tilefni...

 

Hver maður er borinn frjáls og jafn öðrum að virðingu og réttindum. Menn eru gæddir vitsmunum og samvisku, og ber þeim að breyta bróðurlega hverjum við annan.

                             Mannréttindayfirlýsing Sameinuðu þjóðanna.