Ég styð manninn 100 %

...enda erum við að tala um sjarmatröll dauðans ! Einlægur, flottur og trúverðugur.

Lýsa yfir stuðningi við Magnús Þór Hafsteinsson

Mig langar í ....

....perurass!!!

Hvernig/hvar fær maður svoleiðis? somebody!!!

Málið er í vinnslu...

...later

...sjálfsfrógun upp á eldhúsborði...

Ég lenti í einu stórfurðulegu.

Var á keyrslu í dag. Við hlið mér sat málglaður gaur...svipað dæmi hefur hent mig áður.

Sólin var að setjast á bak við hliðarlínuna. Bubbi söng sem fyrr. Allt í einu og alveg óviðbúið verður allt svo undur fallegt. Ég segi ekki að Bubba hafi farið að vaxa hár en svona næstum. Litir urðu skærari á svipstundu... ég sá mig knúna til að hvæsa á þennan málglaða;

-suss...þegiðu...sérðu þetta ekki! Sérðu ekki hvað allt er fallegt? Svo fann ég allt í einu svo um munaði að ég var í leiðinlegri félagsskap en mig langaði.

Tónlistin fangaði hjarta mitt svo gjörsamlega að ég náði vart andanum. Ég fylltist svo mikilli gleði að orð fá ekki líst. Þetta var alveg magnað!

Þetta segir mér eitt...og bara eitt. Ég verð að rækta þetta betur...

...þ.e. stunda stöðugri og óskipulagðari sjálfsfrógun...koma svolítið aftan að mér...koma sjálfri mér  á óvart...vera svolítið spontat!  Uppá veggjum, ofaná eldhúsborðið etc. 

Þetta er auðvitað bara bull með sjálfsfrjógunar-kjaftaæðið...bara að kanna hvort allir séu ekki örugglega í stuði... með guði...

En þar sem undirritaðari líður best í sálartetrinu á ísköldum vetrarkvöldum...var þetta yndisleg upplifun... 

...fílingurinn dvínaði ....en ég er nokkuð góð samt...

Dettur ekkert frumlegra í hug....

á þessu annars prýðis hvítasunnukveldi; 

Vatnsberi: Ungabörn laðast að fólki sem brosir og svo er líka yngjandi að brosa. Nú hefurður tvær ástæður til að fá vin til að hlæja eða stríða einhverjum sem þarfnast þess.

Njótið komandi viku

 

...ein tábrotin...

Í dag var hlutverk mitt í hægri slow motion b-drullu-molli einhvernveginn. Get eiginlega ekki lýst því betur. Frekar svona viðburðarsnauður og skollóttur...í það minnsta illa rakaður.

Fékk þó ýmsar fréttir - misgóðar einsog gengur.

Ein hafði tábrotið sig, heppni það. Betra er ein skitin tá,  en heill fótur.

Mér hafði tekist að brjóta nögl...betri er brotin nögl en putti... 

Önnur var ekki búin að ná sér úr barkabólgu -aftur segi ég betri er nett barkabólga, en engin barki...hvað þá bólga. 

Ég hafði unnið 1,000,000,00 pund í einhverju lottó-i út í heimi...

Mamma hafði látið endurreisa augabrýrnar til sælla hamingju í um 10 sec. Seinna skiptið þessa vikuna. Og þegar hún spurði mig;

-Heiða mín hvenær ætlar þú að láta tattovera á þig augabrýr? var svarið ósköp einfaldlega;

-ALDREI! 

Hvaða rússneski karlmaður með nokkura sjálfsvirðingu,  myndi bráðna við hlið mér og blikka mig auðvitað...þ.e.a.s. ef ég léti þær óáreyttar...fékk þær frá pabba-ling ásamt gullskeiðinni.

Við mæðgur margfölduðum okkur sem endranær þegar prinsessan fékk nýja skó. Veskið mitt á víð og dreif í versluninni, ég sjálf nánast í spígati  þarna sem ég hjálpaði henni í skóna. Hún uppí munninum mínum að ná sér í tyggjó... með hor í nös... allt eðlilegt.

Á kaffihúsinu dreyfðumst við á tvö nærliggjandi borð, einsog alltaf. Yfirhafnir, drasl, dót, innkaupapokar... ég sá minnst af sólinni minni, eða rétt aðeins glitta í hana, þarna sem hún spígsporaði á milli borða og söng; -meistari jakob - meistari jakob...í nýju skónum sínum.

Ikea undirlögð af veru okkar. Fleiri pokar og ís um allar kinnar.  Hvert rúm og hver einasti sófi mátaður. Stólar teknir út með nettum bossum.

Kringlan; púff fer ekki út í það einu sinni hérna...of langt mál... 

Njótið sunnudagsins

 

Hland, rauðvín og fuglaskítur

Tók bók með mér í rúmið í gærkveldi...nefnilega var í leit að lausninni. Fann hana svo um munar. Þrælmerkilegur doðrantur svo ekki sé meira sagt. Fyrsti stafurinn er B...

Blaðsíðurnar eru alls um og yfir og undir 1000, fer eftir því hversu oft maður telur þær og hvort maður kunni að telja á annað borð.

Eftir  lesturinn stendur ma.; nudd, sog og dýfing. Eitthvað var minnst á skolun líka.

Fífl, fugladritur og kúkur...ekkert mál. Blóð, malbik og uppsala -sjá hægðir.

Hland, rauðvín og svitalykt..."písofkeik"...

Æla...merkimiðalím og mygla...ennþá minna stykki úr köku...

...flest þessara vandamála má nefnilega leysa með uppþvottalegi og nýmjólk. Ýmist; skolist...nuddist, sogist og dýfist...og málið er dautt!

Bókin hét því frumlega nafni; Blettir. 

--- 

Að öðru; 

Ég var blikkuð í dag. Jebb...við erum ekki að tala um augnafiðringin þarna (hvað sem þetta heitir)....heldur smart og lekkert, gamaldags blikk. Og svo var ég snert. Og ekkert svona óvart snert. Þetta var svona snert - snert...snerting... á höndina að vísu...en snerting samt....og ég varð forviða...ekki síst þegar ég hugsa til þess að ég hafði sofið yfir mig og var í náttbuxunum mínum, ómáluð og frekar ljót svona miðað við suma aðra daga. 

Þegar mamma hringdi svo í mig í kvöld að rukka mig um afmæliskveðjuna sem ég átti að skila inn fyrir tveimur dögum sagði ég;

-sorry darling...þú veist hvernig ég er...en mamma gettu hvað? heldurðu að ég hafi ekki verið blikkuð í dag...og þar með var það mál dautt.  Afmælið gleymt, þar til næst.

-og var hann myndarlegur? ekki myndarlegri en Gísli bróðir þinn ha? og hvað -og hvað -og hvað...?

 Að þessu slepptu er lífið bloody dásamlegt bara

 

 

 

 

 

...með hausinn í eigin rassgati...

Í  bloggheimum hafa margir skoðanir á allt og öllu. Einhvernveginn finnst mér einsog flestir haldi að þeir búi yfir hinum eina sanna sannleika. Við erum flest svona mini-guðir. Höldum að þegar við ýtum á enter þá hristist og skelfist umheimurinn allur sem einn...þegar sannleikurinn misfagur lítur dagsins ljós. Öll erum við föst með hausinn í eigin rassgati.

Málið er bara; að aðeins 0,00 prósent af viti bornu fólki les það sem ég skrifa og það sem aðrir skrifa. Það er það fyndna  í þessu öllu saman. Algjörlega snilldin ein sérstaklega þegar litið er til þess að fólk er tilbúið að lífláta fólk áður en það lítur lífið augum, eða þannig.

Nú til að mynda hefur presturinn á Selfossi verið hengdur, skotinn, grafinn og urðaður svo ekki sé talað um greftraður og krufinn og það án dóms og laga. Skítlegt eðli blómstar sem aldrei fyrr. Nú sitja ekki lengur kerlingar og karlar við mosgræna, myglaða gluggakistu og skiptast á kjaftasögum í útúrtættum jogginggalla og snýta sér þess á milli þegar reykinn úr sígarettunni er soginn...

Nei, -bloggið er málið. Bloggið er málið fyrir útrás af þessum toga. 

Eggja-fréttakonan þarna um daginn var rifin í tætlur...og nú eru það  Jakob Frímann og Ólafur F sem teknir eru í rassgatið. Ég einhvern vegin efa að þeim finnist það gott...hvað þá fjölskyldum þeirra. Hvað þá nokkrum yfir höfuð.

Svo er þetta auðvitað snilldarheimur til að tala undir rós. Til að myrða, særa, skemma og meiða. Þetta er framtíðin. Og hún er björt...afar björt.

Njótið hvítasunnuhelgarinnar í tætlur...njótið hvors annars... 

Tóku þið eftir að ég sagði flestir? Örugglega setjið þið ykkur ekki undir þann hatt...heldur þann sama og ég set sjálfa mig undir...

Drepa kvikindið

Í morgun var það einfaldlega þannig að ég lá upp í mínu rúmi og horfði á klukkuna, illskulega...drápsaugum. Lokaði þeim þess á milli. Opnaði aftur nett og letilega og hallaði þeim aftur fljótt...vel og lengi.

Með þessa byrjun á annars ágætum degi (ykkar) var ekki við öðru að búast en framhaldið yrði frekar dapurlegt. 

Settist út í sólina með von um að úr rættist. Heyrði kallað úr fjarlægð;

-Er þetta ekki bara prinsessan...

...mér stökk ekki bros á hvorki efri eða neðri vörina, þegar ég svaraði fílulega og ákallaði guð í laumi fyrir ósvífnina að senda þennan gæja á mig;

-jú jú það er víst...

Gaur sem ég hafði verið að date-a fyrir um 10 árum síðan. Stundum held ég að ég hafi verið á sýrutrippi dauðans í fortíðinni. Held að flestum líði þannig.

Með neikvæða elementið í æðunum hugsaði ég;

-hvað er málið....búin að lita hárið á sér svart...ætli hann hafi litað punghárin líka?

-ahhhhhhhhhh...það er komið sumar Heiða...sagði hann um leið og hann settist við hlið mér.

Hvurslags....hann man hvað ég heiti...hugsaði ég. En mér er enn fyrirmunað að muna hvað hann heitir...

-já já það er víst....hvað er að frétta? 

Auðvitað og auðvitað var hann skilin, misskilin og torskilin...allt í bland -stútfullur af sjálfsvorkunarpúkum á meðan ég ákallaði djöful og púka í fílu minni...sat ég undir hverju lúxusvandamálinu á fætur öðru. Vinnan var erfið...kerlingin pest...verkir hér og þar og allstaðar og þegar ég stóð upp til að kveðja sagði hann;

-takk fyrir að hlusta ...veistu Heiða þú er yndisleg. Alveg einsog ég man eftir þér. 

 Og ég skammaðist mín fyrir að hugsa svona leiðinlega til hans.

Ég vona samt heitt og innilega að mér verði að ósk minni; þ.e. að ég hitti hann ekki í nánustu framtíð.

Þetta er annars svolítið merkilegt. Það er að ég hafi farið í fílu í dag...ég man ekki hvenær ég fór í fílu síðast. Alveg satt.  Vinkona mín sagði að þetta væri hreinsun HREINSUN! hvað er ég að hreinsa? kannski ég sé að bóna í mér innyflin! Þvílíkt krap! Ég hinsvegar er þeirra skoðunar að þetta hafi verið flott! Þá kunni vinnufélagar að meta meira lund mína svona dagsdaglega hafi viðmið og ég ætla að halda mér við þá visku.

Þegar ég kom heim var kvikindi á stærð við bónuskjúkling á sumbli inn  í eldhúsi hjá mér. Hávær einsog traktor. Og er enn... 

...bið ykkur vel að lifa. Spurning með að halda áfram ferðalaginu eða drepa kvikindið.

 

 

Hálfrakaður pungur

Mér var falin sá vafasami heiður í dag að þrífa lyklaborð. Jebb....lyklaborð svo fitugt að einna helst líktist drullan áföstu lími. Ég gældi við hugmyndina vel og lengi ...skáskaut augunum á risastóra uppþvottavélina eftir að hafa falið annarri mús þrifin...með núll árangri. Hún hjakkaðist þarna á milli stafanna og á þeim... og muldraði þess á milli;

-víst hentirðu hattinum mínum í síðustu viku...þetta var uppáhaldshatturinn minn Heiða!

-nei láttu ekki svona...haltu áfram með lyklaborðið elskan. Heldurðu að ég hafi hent hattinum...hef ekki séð hatta síðan súrkál og sautjánhundruð manneskja?

-jú Heiða þú hendir öllu! 

-já en ég meina...vá! heldurðu að ég sé biluð...

-já, pínu...muldraði hún og flissaði lágt. En nógu hátt til þess að ég heyrði.

-Ertu enn með kjúklingagæjanum? spyr ég til að skipta um umræðuefni...því ég er hreint ekkert viss um hverju ég hendi og hverju ekki...

-já auðvitað...

-...ertu ekki orðin leið á honum? búin að vera með honum í þrjá daga....

-neitttttssssssssssss! hann er svaka babe! fer í ljós og allt! Hann rakar sig meira að segja undir höndunum!

-Vá ... 

Þá mundi ég eftir gæjanum;  sem rakaði sig eitt sinn undir höndunum fyrir mig. Það var verulega fyndið þegar hárin fóru að vaxa. Svo mundi ég eftir öðrum sem rakaði af sér hálfan punginn. Hann skildi eftir verkið hálfklárað einsog önnur...hálfrakaður pungur er mjööööög fyndið fyrirbæri, þið verðið bara að trúa mér.  Þið skuluð ekkert vera að prófa. Annaðhvort allt af eða ekkert.  Ég var ekki á topp tíu vinsældarlistanum hjá þessum tveimur man ég, fyrstu vikuna eða tvær á eftir. 

Samt megum við  dömurnar svífa um bæinn einsog spastískir kláðamaurar alla daga...rakaðar á öllum hugsanlegum stöðum ...ég myndi svo sem ekkert vilja hafa það öðruvísi.  

Seinnipart dags var mér nóg boðið. Árangur engin. Lyklaborðið fitadrullusoðið sem fyrr...fjandinn sjálfur...ég geri það bara. Það kemst engin aðþví þó ég setji lyklaborðið í vélina... en ég gerði það ekki. Kannski í fyrramálið. 

Ég er enn að hlæja að hálfa pungnum...og klóra mér

 

Brakandi brestir allt um kring

Halló elskurnar mínar .

Heiða litla er á ferðalagi um höfuðkúpuna. Hún er stór. Margir viðverustaðir að skoða. Suma hef ég aldrei séð áður.

Stoppaði við á himnaríki eina örstund og leit niður til ykkar, ekki niður á ykkur. Vá hvað ég er stór!!! Ég er komin með vængi og svíf hér um. Ég er í alsælu og er hamingjusöm.

Ég sé að einn og einn er að bora í nefið á sér....skamm skamm -þetta má ekki! 

Gæjarnir eru afar gráir og guggnir hérna eitthvað....vantar þetta líf...þennan neista. Kannski þeir séu allir steindauðir!

Á heildina ofbýður mér breyskleiki mannanna. Viðbjóðsleg dómharkan. Brestir og brakandi vibbinn allt um kring. 

Ég í alvörunni ég sakna ykkar -og ég kem fljótt aftur ...