Lesist hægt, vandlega og með fullri athygli :)

Fóstufeður voru fjölmargir og voru þeir flokkaðir –allir sem einn. Fyrst gengust þeir undir nöfnum en þar sem mér var fyrirmunað að leggja nöfn þeirra allra á minnið kallaði ég þá suma eftir dýrum. Hundur, köttur, froskur, hestur, asni, api, górilla, fífl ofl. Mér fannst það líka meira lýsandi fyrir persónuleika þeirra. Þorsteinn segir ekkert til um hvernig maðurinn er, en górilla gerir það. Þórir segir ekkert um útlit viðkomandi en hundur gerir það.

Einhverju sinni vorum við krakkarnir, eða við sem eftir  sátum, færð inn í hjónaherbergið á félagslegri íbúðinni sem mamma leigði af bænum. Íbúðina fékk hún á þeim forsendum að hún væri einstakur fjöryrki.  Górillan var listmálari  og þurfti herbergi undir starfsemina.  Ég minnist þess að  loftið var þakið spegli, horna á milli og upp í lofti. Í fyrstu fannst mér gaman að liggja upp í rúmi og fylgjast með sjálfri mér og þeim krökkum sem deildu með mér svítunni. Seinna meir hataði ég spegilinn.   Einhverju sinni voru yngri börnin sett í pössun næturlangt. Þau komu aldrei aftur. Af einhverjum ástæðum var mér haldið eftir, er ekki frá því að ég hafi verið upp með mér. Að mér hafi fundist ég svolítið spes og spurðist einskis um afdrif þeirra. Hluti  af hamagangnum sem tryllti allt og bramlaði var hljóðnaður og þess vegna saknaði ég þeirra ekki hið minnsta. Meiri athygli frá mömmu, bæði neikvæða og jákvæða.

Górillan var verstur þeirra allra.  En ég lærði líka af honum. Er ekki sagt að maður læri af öllum andskotanum? Læri af allri reynslu? Ég lærði tildæmis að setja upp krók á innanverðri herbergishurðinni minni. Ég má vera þakklát Gorillunni fyrir það. Ekki Guði.

Ég lá eina júlí nótt inn í stóra herberginu og ég óskaði þess heitast að ég væri vörubíll. Stjarna ein  á himnum smaug sér inn á milli gluggatjaldanna og kyssti mig létt á vangann. Ég var rétt við það að halla aftur augunum þegar hurðin að herberginu opnaðist. Þarna stóð hann í öllu sínu veldi. Stóra loðna kvikindið. Górillan. Ég vissi það ekki þá en átti eftir að komast að því að hann var kafloðinn á rassgatinu. Ég sá það í speglinum. Loðnu krumlurnar læstu sér um líkama minn og fúli andardrátturinn át mig upp að innan. Hann hvíslaði;

-mamma þín sendi mig til þín, litla druslan þín. Ef þú þegir ekki, drep ég þig!

Ég var níu ára gömul.

Ég lamaðist af hræðslu og þorði varla að anda. Ælan steig upp í munn mér þangað til ég kastaði henni frá mér og á hann. Auðvitað sendi mamma hann ekki til mín. Hann hvíslaði í eyra mitt í kveðjuskyni;

-ef þú  vogar þér að segja frá, þá drep ég þig kvikindið þitt!

Ég hafði lengi vel haft dulda og rómantískar hugleiðingar í hjarta, um að dauðinn og himnaríkisvist væri það besta á jörð, þannig að ég sagði mömmu frá.  Mig langaði til að deyja.

-Ég hélt hann væri hættur þessu eftir að ég kom að honum með þig allsbera inn á baðherbergi, runkandi sér í teskeið! Ég hendi honum út!. Nei,  ég drep helvítið! Öskraði mamma.

Ég mundi ekkert eftir þessu teskeiðaævintýri, annaðhvort er meðvitundin lunkinn við að losa sig við óþarfa drasl eða mamma á sýru.

Mér leist  persónulega betur á fyrri kostinn. Ekki gat ég hugsað mér að hafa illa lyktandi og rotnandi lík , með tunguna lafandi  útúr munnvikinu heima hjá mér. Ég grátbað þvi mömmu að henda honum út. Eða drepa hann og henda honum svo út.

Hún gerði hvorugt.

Að skóladegi loknum opnaði ég útidyrahurðina. Ég heyrði hlátrasköll  úr eldhúsinu. Ég labbaði inn fyrir og skólataskan skall í  gólfið með frekju. Þarna sátu þau tvo, Górillan og mamma og voru að borða vínarbrauð með bleikri drullu á,  í miðjunni.  Og hlógu. Górillan leit á mig, allt að því sigrihrósandi. Mamma brosti og sagði einsog ekkert væri;

-ertu komin heim elskan? Hvernig var dagurinn?

Ég starði á þau og muldraði ofurlágt;

-hvað er svona fyndið?

Ég labbaði inn í herbergi, lagðist uppí rúm í skónum og starði á sjálfa mig í speglinum og fannst himnarnir í kringum mig hrynja. Allir sem einn. Mér fannst ég ljót, einskisvirði og hræðslan hreiðraði um sig í hjartanu, þar sem hún festi sér rætur næstu árin. Mamma hafði þá sent hann til mín eftir allt saman. Ég þagði þunnu hljóði, enginn skildi fá að vita.

Górillan var inn á heimilinu næstu árin. Notaði hvert það tækifæri sem gafst til að hvísla í eyru mín þegar enginn heyrði til; -hóran þín, litla druslan þín, þú ert ljót. Hvenær verður næst? Ég hlustaði en sagði ekkert, ég trúði honum. Ég var ljót og einskis virði.  Ég nötraði að innan af hræðslu, sársauka, óöryggiskennd og sjálfsfyrirlitningu...á þessum árum. 

Ég talaði mikið við Guð. Bað hann vinsamlegast og í öllum bænum að drepa Górilluna. Hann gerði það ekki. Ég bað hann að blessa mömmu. Hann gerði það ekki heldur. Ég bað um að eilífðarpartýinu lyki. Hann stoppaði ekki partýið, fyrr en of seint. Fyrir minn smekk. 

Samt missti ég ekki eina örstund trúna á almættið. Fyrir mér er Guð til. Rétt einsog svart og hvítt, það sem fer upp, kemur niður. Ást og hatur. Er til Guð og djöfull. Samkvæmt minni skilgreiningu "var djöfullegt afl" að verki. Fársjúkur maður. Djöfullinn sjálfur. Ég vorkenni honum. Það að geta fyrirgefið eru forréttindi. Ég hef fyrirgefið. Það leynast kraftaverk í fyrirgefningunni. Ég ásaka ekki móður mína. Ég trúi því að hún hafi reynst mér sem best hún kunni og hafði vit til, á þessum árum. Ég ber mikla elsku í hjarta, til hennar.

Njótið helgarinnar elskurnar...sýnum náunganum ást og kærleik og ekki síst, verum góð við hvort annað.

þessi "saga" -er gjöf mín til ykkar kærleikskveðja og kossar á ykkur öll.

Athugasemdir

[Óskar Þorkelsson, 8.11.2008 kl. 19:12]

takk fyrir þennan pistil Heiða !  Sterk lesning .. sem vekur upp minningar um.. hver skyldi nú koma út úr herberginu hennar mömmu á sunnudagsmorgni... 

[Heimir Tómasson, 8.11.2008 kl. 19:23]

Úff.....

[Aprílrós, 8.11.2008 kl. 19:29]

já Úff segi ég líka. Þetta var átakanlegt að lesa. Eigðu ljúfa helgi það sem eftir er af henni Heiða mín. Knús til þín.

[Ómar Ingi, 8.11.2008 kl. 19:32]

Já þetta var hugguleg lesning eða þannig , en upplifunin hefur verið þeim sem lenti í öllu erfiðari.

Af hverju fæðist svona fólk af hverju verður fólk svona

Úff

Þetta líf já þetta líf

[Sporðdrekinn, 8.11.2008 kl. 20:03]

Svo mikill sársauki.

Eigðu yndislega helgi

[Rannveig H, 8.11.2008 kl. 20:42]

Þetta sker í hjartað,ég táraðist.

[María Guðmundsdóttir, 8.11.2008 kl. 20:54]

svadaleg lesning. eigdu góda helgi

[Veraldarálfurinn (IP-tala skráð) 8.11.2008 kl. 21:24]

Þú ert djásn Heiða.

Það þarf einstaka persónu til að segja frá þessu.  Bæði sem barn og fullorðin.

Slíkt fólk sigrast ávallt á svona löguðu. En það þarf kjark til - ég dáist að kjarkinum.

Mest um vert: Þeir sem tala, opna leiðina fyrir alla hina sem ekki þora, að segja frá, eða leita heilunar frá myrku verunum. 

[Hlynur Jón Michelsen, 8.11.2008 kl. 22:35]

Ég... Mig...

Ég veit ekki hvað er hægt að segja þegar maður hefur lesið svona.

Það er eins og ísköld krumla kreisti í mér hjartað.

Ég sé næstum eftir að hafa lesið þetta en er samt fegin að ég gerði það.

Þú er mögnuð kona.

Vertu sterk.

[Guðbjörg Erlingsdóttir (IP-tala skráð) 8.11.2008 kl. 22:48]

langar bara að taka utan um þig og knúsa þig fast og lengi!

Takk fyrir að vera þú, sönn hetja og Ofurskutla!

kær kveðja

[Jói Dagur (IP-tala skráð) 8.11.2008 kl. 22:53]

Risa knús frá mér til þín.

[Þ Þorsteinsson, 9.11.2008 kl. 00:03]

Þetta er hryllileg saga , maður fær verk í sálina af því einu að hugsa sér að hún sé sönn og óskar eigum að upplifa svona líf, en því miður eru svona frásagnir alltof margar og enginn getur sett sig í spor þeirra sem upplífa þennan hrylling nema hafa lent í svipuðu. Þessi vandræði sem ganga yfir þjóðinna núna eru smáræði miða við þann yfirgang sem mannskepnnan hefur yfir annari manneskju og djöfullinn ræður ríkjum.

Nei þá vel ég frekar guð minn og fordæmi ekki.

Af einlægni

góða nótt

[Heiða Þórðar, 9.11.2008 kl. 00:27]

[Lísa Björk Ingólfsdóttir, 9.11.2008 kl. 01:37]

Mig vantar orð.  Ég er fyrst og fremst fjúkandi reið.  Útrásaraðilar, stjórnvöld - ekkert af þessu vekur virkilega reiði hjá mér eins og hjá mörgum öðrum.  En svona framferði við börnin sín - það vekur reiði og óhug hjá mér.

Djöfull ertu sterk stelpa.  Og rosalega er ég stolt af þér.  Já - maður lærir af öllu sem ekki drepur mann, því miður stundum.  En það gerir mann fallegan að innan ef það ekki fer með mann.  Það er ég viss um.  Og þú Heiða - þú ert falleg að innan.

Stórt knús

Lísa

[lydur arnason (IP-tala skráð) 9.11.2008 kl. 03:47]

Sko.   Sagði ég ekki.

LÁ

[Oddur Ólafsson, 9.11.2008 kl. 05:03]

Mig skortir orð.

Sendi þér knús.

[Þórarinn Þ Gíslason (IP-tala skráð) 9.11.2008 kl. 07:07]

Sæl Heiða mín.

Já,það er margt HRYLLILEGA LJÓTT í hegðun mansins. Nú skortir mig orð Heiða mín, en hugur minn er hjá þér.

( Að haga sér eins og skepna er oft sagt...en maðurinn er miklu verri . )

Kærleikskveðjur til þín Heiða mín og njóttu dagsins....hann er þinn.

[Heiða B. Heiðars, 9.11.2008 kl. 07:27]

Allt eitthvað svo asnalegt sem mér datt í hug að skrifa hérna

........en ég las hægt og vandlega með fullri athygli xxx

[Heiða Þórðar, 9.11.2008 kl. 08:16]

Átti að skiljast sem smásaga en ok...þið eruð ekki eins vitlaus og ég hélt.

Ég tel að ég hafi unnið mig úr þessu, ein með Guðshjálp.

Ég veit ekki...en fyrir einhvern Guðsvilja þá hefur mér verið gefin styrkur. Ég vil alls ekki að á mig sé litið sem eitthvert fórnarlamb...ALLS EKKI...þessir menn sem um ræðir....hafa ekki átt sælar stundir. Einn fékk ma. krabbamein í eistun. það er sá er um ræðir. Górillann. Ég hef fyrirgefið alla atburði, fyrir um margt löngu síðan.

Ég er á þvi að Guð; sér um sína. Hann sér um mig. Ég er djúp af réttlætiskennd. Ég er full á ást og kærleik. Ég get fyrirgefið, enda finnst mér óhuggulegt til þess að hugsa að ég endi sem bitur og hrukkótt, ljót kerling.
Ég er nánast alltaf glöð í sinni. Af undarlegum ástæðum, sérstaklega þessa dagana.

Ég hitti eina af stofnendum Blátt Áfram. Við ræddum þessa hluti eina kvöldstund. Hún sagði mér að eftir alla hennar vinnu með hjálp "færustu" manna...(einhver ár)  í sínu máli, væri ég komin á þann stað sem hún vildi enda á. Mér þótti vænt um að heyra það. Ég er í góðum málum, velti mér aldrei upp úr þessu...en BRJÁLAST þegar ég les um svona mál um aðra, ég set mig ekki i samhengi...hef aðskilið Heiðu og Heiðu litlu...velti mér ekki upp úr fortíðinni, því síður er ég uppfull af sjálfsvorkunn.

Ég hefði aldrei farið í grúbbuvinnu. Hentar mér enganveginn að gráta í kór. Einasta atriðið sem ég kem auga á í mínu fari sem afleiðingu, og ég hef farið á mis við; það er að geta treyst fólki fullkomlega.

Ég nýt þess að lifa hvert augnablik (oftast nær)

Ekki veit ég hvað kom yfir mig; en færslan fær að standa. Hef ekkert að fela. Beiðni mín til ykkar; passið öll litlu fallegu yndislegu börnin fyrir þessum "sjúklingum" sem leynast í skúmaskotum.

Óska ykkur annars til hamingju með þennan ljúfa sunnudagsmorgun. Knús í klessu

[Kristín Jóhannesdóttir, 9.11.2008 kl. 10:37]

Ef einhver er HETJA þá ert það ÞÚ því það er ekki auðvelt að vinna sig upp úr svona þótt það líti vel út á pappír. Og að geta fyrirgefið er stórkostlegur kostur því að hafa hatur í hjarta grefur undan manni og þá staðnar maður og kemst ekkert áfram. Þú ert Frábær  Takk fyrir frábæra síðu. Maður hirðir góða mola sér til ánægjuauka og lærdóms frá þér.

[Heiða Þórðar, 9.11.2008 kl. 10:39]

Takk Krístin...ég er alls engin hetja! Ég er bara Heiða, dóttir Tóta "svarta"

[Solla Guðjóns, 9.11.2008 kl. 10:57]

Ég las þetta í gærkvöldi og varð svo reið að ég vildi ekki skrifa neitt.Ég verð alltaf alveg brjáluð þegar ég les og heyri  um þessi kvikindi.

Og að einhver hefði gert Heiðu minni þetta....ég var brjáluð.

Það er alveg rétt hjá þér að við þurfum að vera vakandi og hafa þetta í huga varðandi börnin okkar.

'eg vil bara sgja þér að ég dáist að þér og mér þykir ótrúlega vænt um þig.

[Steingerður Steinarsdóttir, 9.11.2008 kl. 11:38]

Elsku Heiða mín. ég get einhvern veginn ekkert annað sagt.

[Linda Lea Bogadóttir, 9.11.2008 kl. 11:58]

Heiða "stóra"... þú ert gimsteinn. Ég er svo stolt af þér og dáist af því hversu opinskátt þú skrifar þessa hörmulegu lífsreynslu þína. Ég mun aldrei geta fundið sársauka þann sem þú upplifðir - Ég sé bara ótrúlega konu í dag sem hefur á undraverðan hátt vaxið úr barnæsku sinni, sterkari en nokkurt tröll, fegurri en nokkur prinsessa og hjartahlýrri en nokkur álfadís.

Ég er þakklát Guði að hafa gefið mér vinskap við þig.

Elska þig í messu - Eigðu góðan dag gullið mitt

[Ásdís Sigurðardóttir, 9.11.2008 kl. 14:56]

  love YOU  girl 

[Marinó Már Marinósson, 9.11.2008 kl. 15:07]

Það eru ekki allir þeim eiginleikum gefnir að geta fyrirgefið en þú ert greinilega ein af þeim sem geta það.    

Úfff        Hetja ertu.  

[Landi, 9.11.2008 kl. 15:29]

Ég á engin orð til að lýsa því sem ég las.En ég get sagt það með sanni að þú einstaklega hugrökk kona,að geta sagt svona frá og fyrirgefið þennan "óhugnað" eins og ég vil orða það- er mikil hetja.

Eigðu dásamlega helgi....

[Helga Magnúsdóttir, 9.11.2008 kl. 19:48]

Ég var nú orðin fullorðin manneskja þegar ég frétti að karlmenn gætu komið svona fram við börn, jafnvel feður þeirra og afar. Mér varð svo mikið um að lengi vildi ég helst ekki trúa því að þetta gæti verið satt. Mikið rosalega ertu sterk að hafa komist út úr þessu heil og fyrirgefið bæði honum og mömmu þinni. Þetta kalla ég stórmennsku.

[Jón Aðalsteinn Jónsson, 9.11.2008 kl. 21:24]

Þér er margt gefið Heiða

[JEG, 9.11.2008 kl. 22:59]

[alva (IP-tala skráð) 9.11.2008 kl. 23:29]

Takk fyrir að sýna það hugrekki að deila þessu með okkur, að opna fyrir svona hræðilega lífsreynslu, gerir heiminn betri, því að það hjálpar öllum sem orðið hafa fyrir svona að opna sig og "stingur á graftar kýli"  samfélagsins, ég er alveg viss um það. 

Ég þekki svona af eigin raun, þó að það hafi ekki verið svona svakalegt Heiða mín. Svona ómenni eru mestu úrþvætti samfélagsins. 

Almættið blessi þig Heiða mín.

[Sporðdrekinn, 10.11.2008 kl. 03:39]

Ég er búin að koma hingað inn nokkrum sinnum og alltaf vonaði ég að þú segðir að þetta væri saga.

Mig stingur í hjartað fyrir Heiðu litlu en tútna út af stolti fyrir Heiðu stóru.

[Hrönn Sigurðardóttir, 10.11.2008 kl. 09:25]

Elsku stelpan mín! Ég vildi að ég hefði þekki þig þá - þá hefði ég leyft þér að sofa í mínu skjóli

Sendi þér faðmlag! 

[Birna Dis Vilbertsdóttir (IP-tala skráð) 10.11.2008 kl. 17:10]

Jam svona er þetta víst.Djöfull sem bregður sér í manns mynd,í mynd ýmissa viðbjóðslegra manna.

[Ívar Pálsson, 11.11.2008 kl. 00:03]

Sú þorir að segja frá! Þetta virkar sannarlega, hjálpar þér vonandi en breiðir amk. út málstaðinn til varnaðar. Þú færð 10 í einkunn fyrir kjarkinn.

[Eva Benjamínsdóttir, 11.11.2008 kl. 14:29]

Takk fyrir frásögnina Heiða mín, þú ert töfrum gædd fyrir hugrekkið og mannkærleikann, hann skítur þér upp í 10,2, svo ég hermi nú eftir réttláta vini mínum Ívari. Blessi þig allir góðir vættir, hér eftir sem hingað til.kveðja