Drullusokk á stífluna

4.6.2007 | 21:49

Það þurfti nú engan drullusokk á þessa stíflu... aðeins örfáar mínútur.

Við mæðgur fórum niður á höfn í gær að taka þátt í hátíðarhöldunum. Í roki og rigningu góndum við ofaní kör þar sem allskyns fiskar (dauðir) lágu í makindum sínum, á meðan við sem eftirlifum hófum þá upp til skýjanna.

Ég ætla ekki að hefja hana Siggu ömmu mína upp til skýjanna. Bara rétt að gefa ykkur smá sýnishorn og hlutdeild í lifi okkar saman...

Trukkur. Það er kannski orð sem lýsir henni einna best. Hún var sú al-duglegasta, al-ókvennlegasta, al-ragasta manneskja sem fyrirfinnst.

Það eru til ófáar myndir af henni úr fermingar-, skýrnar,- og brúðkaupsveislum, þar sem hún situr með fæturnar í sundur, í pilsi, vel innsigluð, þar sem hún einsog svo margar konur og karlar.... lak. Í bókstaflegri merkingu þá lak hún. Þessi elska. Míglak.

Svo var hún með sitt forláta stefnuljós á hausnum. Stefnuljós til hægri, risastórt. Henni fannst algert aukaatriði að láta fjarlægja kýlið. Vildi sem minnst um það vita, hvað bjó innandyra. Litaði hárið fjólublátt, blátt eða svart, stundum brúnt og greiddi yfir kúluna.

Ef málum var þannig háttað hjá henni að losa þurfti um vind einhvern, þá einfaldlega lyfti hún upp annarri rasskinninni, gilti einu hvar hún var stödd og sagði;

-hananú! þar fór það!

Svo hóstaði hún þessi ósköp á milli þess sem hún kveikti sér í nýrri sígarettu.

Hún var alveg makalaus, og sem unglingur þegar ég var að alast upp hjá henni var ekki laust við að ég skammaðist mín nú stundum fyrir kerlu.

Hún hóf mig upp til skýjanna og ekkert var of gott eða nógu gott fyrir Heiðu litlu, stóru, löngu, mjóu.

Mér er sagt að þegar ég fæddist hafi hún og móðuramma mín rifist... og Sigga amma öskrað ;

-hvaða djöfulsins vitleysa er þetta! Krakkinn er alveg einsog hann Tóti minn!

Þegar ég var átta mánaða sagði hún við alla sem heyra vildu að ég væri svo fluggáfuð að ég væri farin að lesa Morgunblaðið....

Hún mætti til Palla bankastjóra ávallt í "uniforminu", en hún vann lengi vel sem handflakari. Þar mætti hún og sat sem föstust með hárnetið á hausnum, í sloruðum-stígvélunum og hreyfði sig hvergi fyrr en hún fékk það sem hún sóttist eftir. Karlinn auðvitað að drepast úr fílu.... og neitaði aldrei ömmu. Ekki eitt skipti....

Hún var kjaftfor með eindæmum en gull af manni. Hún blótaði stöðugt og ekki var heillavænlegt að hafa hana mikið í návist ungra barna. En hjá henni ólst ég upp. Að mestu.

Fólk var skíthrætt við hana man ég, en í vinnunni bar fólk óttablandna virðingu fyrir henni þar sem hún stóð hálfblind, hátt komin í áttræðisaldurinn og flakaði fisk, eldsnögg af gömlum vana.

Hún sagði mér sögur um kónga og tröll, drottingar og álfa sem allar enduðu vel.

Ég vildi að gæti sagt að ég væri það, en svo er ekki. Ég er ekki vitund lík henni. Amma var gölli!

Flokkur: Bloggar | Breytt s.d. kl. 21:51 | Facebook

Athugasemdir

Hehehe..... æjá, þessar ömmur..... blessuð sé minning þeirra.

Eva Þorsteinsdóttir, 4.6.2007 kl. 21:54

Hljómar sem dásamlegasta amma! Þrátt fyrir fretin/stefnuljósið/retturnar hlýtur að hafa verið meiriháttar að alast upp hjá henni

Saumakonan, 4.6.2007 kl. 21:58

Jebb það var það! oftast....

Heiða Þórðar, 4.6.2007 kl. 22:06

Algjörlega alvöru amma. Þetta er svona kona sem fer að birtast á miðilsfundum, tekur við af þessari gömlu, þéttvöxnu með fléttur, sem er alltaf á öllum fundum.

Ásdís Sigurðardóttir, 4.6.2007 kl. 22:16

Ömmur.

Georg Eiður Arnarson, 4.6.2007 kl. 22:35

Þessi amma er nú bara efni í heila bók..

Erla Ósk Arnardóttir Lilliendahl, 4.6.2007 kl. 23:53

Amman kemur sterk inn sem krútt ársins.

Jenný Anna Baldursdóttir, 5.6.2007 kl. 00:24

Þetta var nú náttúrlega alveg skelfileg kona !

Gott að þú sért ekki lík henni ....

En ég átti dona góða ömmu líka,,

Steingrímur Helgason, 5.6.2007 kl. 01:38

Hún Sigga amma þín minnir mig á hana Döggu ömmu mína. Alveg óstöðvandi. Fellibylur í vinnu og með kjaftinn fyrir neðan nefið. Saumaði utan um 50 kg. saltfisk pakka á daginn og heklaði dúllerí eins og lystamaður á kvöldin, svona til að hafa eitthvað að gera í höndunum. Eins og hún var vön að segja. Á milli þar sem hún snaraði fram heilu lopapeisunum á okkur barnabörnin.

Takk fyrir að framkalla góðu minningarnar.

Jói Dagur (IP-tala skráð) 5.6.2007 kl. 01:39