Ofsalega var maður dramó í...

Ofsalega var maður dramó í denn...

29.11.2008 | 14:21

Ég var niðri í kompu rétt í þessu. Tók og dröslaði upp jólatrénu ásamt fleiru. Ég rak augun í ljóð sem ég samdi. Heiðar Jónsson snyrtir las undur tifu tipli minnar þáverandi vinkonu á Hótel Íslandi árið 1993, að mig minnir. Tilefnið var að ég tók þátt í hönnunarsamkeppni. Vinkonan var módelið...ég hönnuður kjóls og texta...

Hlustið... Wink

Kvenmaður Nútímans!

Nútímakonan er djörf og kynþokkafull,

samt svo saklaus, viðkvæm og falleg.

Hún vill njóta ástar og frelsis.

Hún er ákveðin framakona, en samt svo brothætt.

Hún er sannur hermaður lífsins.

Þrátt fyrir hindranir,

tár og sársauka, berst hún á sinn kvenlega ögrandi

hátt fyrir réttlæti og virðingu.

Sértu verður hennar, færðu það sem er henni heilagst af öllu;

-Lykilinn að hjarta hennar

-Lykilinn að hennar leyndustu hugsunum og þrám

-Lykilinn að henni sjálfri, að eilífu

Ef þú bregst henni, gefst hún ekki upp. Hún raðar saman agnarsmáum sársaukafullum spegilbrotum með brostið hjarta og grætur. Uns hann er heill og þá fyrst getur hún litið framan í sjálfa sig...og brosað með stolti, á ný.

Hún hefur fundið sálarró og fullkomnun og er tilbúin til að deyja og endurfæðast.

Kannski gefur hún lykilinn aftur...

...að eilífu.

Stóra spurning er;

-skildi hún vera búin að henda lyklinum eða gefa hann einhverjum?

... kannski er fullt af lyklum í gangi...og enginn passar ... annars skilst mér að það kosti ekki nema 300 grindhoraða karlpunga og 5 súkkulaðikúlur...að smíða einn skitinn lykil... Wink

...að hjarta mínu passa engir bónuslyklar...bara klassa, úrvals, gull og ....sérsmíði. Heart Svo mikil sérsmíði að hann verður ekki keyptur... Wink

Flokkur: Bloggar | Breytt s.d. kl. 21:26 | Facebook

Athugasemdir

það er spurning já . Gott er þetta ;)

Aprílrós, 29.11.2008 kl. 14:39

Skitir það nokkru , var hún ekki búin að skipta um lás

Ómar Ingi, 29.11.2008 kl. 15:41

Líklega er lykillinn bara orðinn minni og gegnsærri ... það gerist stundum.

Þegar hann verður minni, þá gefur maður hann einhverjum verðugri en síðast, einhverjum sem getur séð hann svo smáan og valdið honum svo ofurþungum - því hann þyngist í meðförum.

Ljóðið er tær snilld og blogg í tíma skrifað. Takk fyrir það og eigðu góða helgi.

Veraldarálfurinn (IP-tala skráð) 29.11.2008 kl. 17:20